| "เลิกเล่นกันที"
เป็นเสียงร้องบอกมาจากชายผู้หนึ่งซึ่งเดินมาสู่ลานบ้านที่เด็กชายสาม
พี่น้องกำลังเล่นลูกหินง่วนอยู่ แล้วมีเสียงเสริมต่อไปว่า "ไปอาบน้ำอาบท่า
เตรียมกินข้าวกินปลา กันได้แล้ว" ครั้นเมื่อชายผู้นั้นเห็นว่าการเล่นยังติดพันกันอยู่
เขาก็เปลี่ยนน้ำเสียงเป็นว่า "เอาละ พ่อต่อเวลาให้อีก 2 นาที
แล้วก็พอกันที" |
| เด็กทั้งสามคนตั้งหน้าตั้งตาเล่นลูกหินต่อไป
บิดาของเขาก็จ้องดูอย่างเขม็ง ไม่ช้านักก็ หมดเวลา บิดาก็เตือนว่า
"คราวนี้เลิกได้แล้วละ" |
| เด็กคนหนึ่งในสามคนบ่นอุบอิบขึ้นว่า
"เมื่อคุณพ่อเข้ามา ผมเสียลูกหินให้ต้อยไป พอ มือกำลังขึ้น ก็หมดเวลาเล่นเสียได้"
|
| เตี้ยคุยโขมงขึ้นว่า
"เมื่อเริ่มเล่นต้อยมีลูกหินเป็นครึ่งหนึ่งของที่ผมมี แล้วก็โต้งมีห้าเท่า
ของที่ผมมี มาเวลานี้โต้งมีลูกหินเท่ากับที่ผมมีตอนคุณพ่อเข้ามา"
|
| เด็กคนที่สามเอาลูกหินใส่กระเป๋ากางเกง
แล้วกล่าวขึ้นว่า "เวลานี้ผมมีลูกหินน้อยกว่า โต้งตอนเริ่มเล่นเพียงสามลูก"
|
| ขณะที่กำลังเดินนำเด็กเข้าบ้าน
ผู้เป็นบิดากล่าวสรุปว่า "ยังไงก็ตาม พวกเจ้าสองคน เวลานี้มีลูกหินอยู่เท่ากัน"
|
| อยากทราบว่าเด็กทั้งสามคนนี้มีลูกหินรวมกันกี่ลูก |
