ชื่อท้องถิ่น:
กากหมากพาสี(ภาคเหนือ);
เห็ดหิน(เลย);
ว่านดอกดิน(สระบุรี);
ขนุนดิน(ภาคกลาง);
บัวผุด(ชุมพร)
ชื่อวิทยาศาสตร์:
Balanophora fungosa J.R.et G.Forst.ssp. indica B.Hansen
วงศ์:
BALANOPHORACEAE
ลำต้น:
เป็นพืชเบียน
อาศัยเกาะกินน้ำเลี้ยงจากรากของต้นไม้ชนิดอื่น
สูง 10-25 ซม.
ตรงโคนเป็นก้อนกลมรีสีชมพูคล้ำจนถึงม่วงคล้ำ
ผิวเป็นสะเก็ดหยาบๆรูปดาว
ใบ:
ลดรูปเป็นกาบหุ้มลำต้นและโคนช่อดอก
10-20 ใบ
ขนาดใบไม่แน่นอน
มีสีเหลืองอ่อน
หรือเหลืองเพราะเป็นพืชเบียนที่ไม่สังเคราะห์แสง
ดอก:
ดอกเป็นช่อที่ปลายยอด
ดอกแยกเพศอยู่ต่างต้น
ช่อดอกเพศผู้รูปรีถึงยาวรี
ดอกขนาดเล็กสีขาวติดอยู่ที่ปลายช่อ
ดอกไม่เบี้ยวและมีขนาดกลีบดอกเท่ากัน
ส่วนช่อดอกเพศเมียค่อนข้างกลมเป็นรูปไข่กลับ
มีดอกขนาดเล็กกว่าและสีน้ำตาลแดงเรียงตัวอัดกันแน่นบนก้านช่อดอก
ออกดอกราวเดือน
ก.ย.-ก.พ.
แหล่งที่พบในไทย:
พบเกาะอาศัยอยู่บนรากพืชในวงศ์
LEGUMINOSAE และวงศ์ VITIDACEA
ตามป่าดิบและบนภูเขาสูงทั่วๆไปทุกๆภาค
แหล่งกำเนิดและแพร่กระจาย:
อินเดีย
จีนตอนใต้
พม่า
อินโดจีน
และมาเลเซีย
|