ชื่อท้องถิ่น: จุกนกยูง, หญ้าผมหงอก, หญ้าดอกขาว(ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); หญ้าตุ้มหู, ตาปู, หญ้ากระจ่อน(เลย) นอกจากนี้ยังเป็นพันธุ์ไม้ซึ่งพระราชินีฯทรงพระราชทานพระนามว่า "มณีเทวา"

ชื่อวิทยาศาสตร์: Eriocaulon henryanum Ruhle

วงศ์: ERIOCAULACEAE

ลำต้น: เป็นเหง้าสั้นๆอยู่ในดิน มีอายุเพียงฤดูเดียว

ใบ: เรียวแคบรูปแถบ กว้าง 3 มม.-0.5 ซม. ยาว 6-10 ซม. ปลายแหลม ขอบใบเรียบ โคนแผ่ออกเป็นกาบหุ้มลำต้น ใบออกเรียงซ้อนกันเป็นกระจุกเหนือพื้นดิน

ดอก: ออกเป็นช่อที่ปลายสุดของลำต้น ซึ่งแต่ละกอจะมีก้านช่อดอกจำนวนมาก สูง 10-30 ซม. ดอกแยกเพศแต่อยู่ในช่อเดียวกัน ดอกเพศผู้จะอยู่รอบใน ส่วนดอกเพศเมียอยู่รอบนอก ดอกสีขาวทั้งขนาดเล็กและใหญ่ กลีบดอกเรียงตัวอัดกันแน่นเป็นกระจุกกลมคล้ายเส้นด้ายที่ถักอยู่รอบดอก ออกดอกในราวเดือน ต.ค.-ก.พ.

แหล่งที่พบในไทย: ตามทุ่งหญ้าที่มีน้ำขังเฉอะแฉะ ลานหินที่มีดินปนทรายและมีน้ำขัง พื้นป่าสนบนภูเขาสูง ตลอดจนที่ราบลุ่มและท้องทุ่งนา พบทางภาคเหนือตอนล่าง และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

แหล่งกำเนิดและแพร่กระจาย: จีน ไทย และเวียดนาม