ชื่ออื่น เอื้องอึ่ง (แพร่)

สกุลย่อย Brachypetalum

หมู่ Brachypetalum

จำนวนโครโมโซม 2n=26

ถิ่นกำเนิด มีการกระจายพันธุ์ในภาคเหนือของไทย พม่า และตะวันตกเฉียงใต้ของจีน ซึ่งสูงจากระดับน้ำทะเลตั้งแต่ 700 เมตรขึ้นไป

ลักษณะทั่วไป มีการเจริญเติบโตแบบพืชอาศัยบนดิน

ต้น เล็กแคระ มีพุ่มใบขนาด 10 - 12 เซนติเมตร

ใบ รูปรีแก้มรูปขอบขนาน กว้าง 3 - 4.5 เซนติเมตร ยาว 13 - 15 เซนติเมตร แผ่นใบหนาเป็นลายตารางสีเขียวเข้มสลับสีเขียวเทา ใต้ใบมีจุดสีม่วงเล็กกระจายทั่วไป

ดอก เป็นดอกเดี่ยว มี 1 - 3 ดอกต่อต้น ก้านดอกสั้นตั้งตรงสีม่วงแดงยาว 3 - 7 เซนติเมตร เมื่อดอกบานเต็มที่เป็นรูปกลมเส้นผ่าศูนย์กลางขนาด 5.5 - 7 เซนติเมตร และงุ้มมาด้านหน้า ส่วนกลีบนอกบน กลีบดอกและกระเป๋าและโล่สีขาว มีจุดและแต้มสีม่วงแดงกระจายทั่ว รูปทรงคล้ายรูปหัวใจกลับขนาด 1 เซนติเมตร กึ่งกลางเป็นร่องและมีแต้มสีเหลือง

ฤดูออกดอก กุมภาพันธ์- กรกฎาคม

ลักษณะนิสัย ชอบอากาศเย็นและระบบรากไวต่อปริมาณเกลือแร่ในเครื่องปลูก ควรปลูกในสภาพอากาศแห้งและเย็น ออกดอกยาก ขึ้นอยู่กับความสมบูรณ์ของต้น ถ้านำมาปลูกในกรุงเทพฯมักไม่ออกดอก

1.รองเท้านารีฝาหอยเผือก Paphiopedilum ิbellatulum(Rchb. f.) Stein var. album O'Brien ให้ดอกสีขาวนวลที่ไม่มีจุดสีม่วงแดงบนดอกเลย

บันทึกเพิ่มเติม ปัจจุบัน รองเท้านารีฝาหอยจัดว่าหาง่ายในภาคเหนือตอนบนและราคาถูก และมีหลงเข้ามาเลี้ยงในพื้นที่ภาคเหนือ คือ รองเท้านารีฝาหอย พม่า ซึ่งจะมีใบยาวและใหญ่ ขนาดดอกใหญ่กว่าของไทยมาก และ รองเท้านารีฝาหอยเมืองจีน ซึ่งมีดอก 3 สี คือ ขาว เหลือง แดง