|
|
|
Die geskiedenis en kuns van |
 Oom Faan was 'n
boer met 'n haan wat ’n outydse ses voet hoog staan. Maar toe boer hom wou voer, tjorts die haan op die boer en hy kraai: "O, ek MIS jou, oom Faan! |
|
DIE limeriek as verspotte versvorm het sy ontstaan in Ierland gehad waar dit ’n tradisionele vorm van vermaak by partytjies was. Die gaste is uitgedaag om versies te maak en voor te dra, en ná elke voordrag is daar glo in ’n koor "Come up to Limerick" gesing. Limerick is natuurlik die naam van ’n stad en hawe in die Republiek van Ierland. Die eerste gedrukte limerieke het in 1820 in die sogenaamde Chap Books verskyn. Die Engelse kinderrympie Hickory, Dickory, Dock (van die muis wat teen die horlosie ophardloop) is moontlik die oudste limeriek. Die versvorm is gewild gemaak deur Edward Lear in sy Book of Nonsense, wat in 1846 verskyn het. In sy limerieke het die eerste en laaste reël met dieselfde woord geëindig, soos in die volgende voorbeeld: There
was an old man with a beard Die rymskema van die limeriek is aabba, met ander woorde die laaste woorde van die eerste, tweede en vyfde reëls rym met mekaar, en dan weer die laaste woorde van die derde en vierde reëls. Die versmaat, ofskoon dikwels onvas, is in die reël jambe+anapes+anapes in die eerste, tweede en vyfde reëls, en jambe+anapes in die derde en vierde reëls: Tie-dum
tie-tie-dum tie-tie-dum Baiemaal word die naam van ’n persoon en/of plek in die eerste reël genoem. Die laaste reël het gewoonlik ’n onverwags grappige, selfs gewaagde of stuitige wending. Die limeriek se eenvoudige vorm en gemaklike ritme maak hom by uitstek geskik vir die humoristiese vers. Hier is ’n limeriek oor die relatiwiteitsteorie: Daar
was ’n jong dame De Beer |
’n
Visser wat woon in Bombaai