KAART: Die wêreld van die Nazca.

SOVEEL eeue het intussen verloop dat niemand werklik meer weet waarom hulle hier in die reënlose woesteny aangebring is nie. Hier sien jy ’n voël, elders ’n aap, op verskillende ander plekke onderskeidelik weer ’n walvis, ’n spinnekop, ’n akkedis en nog meer. Dit lyk byna of ’n verveelde reus die een of ander tyd plek-plek hier kon gebuk het om ’n aantal tekeninge op die aardkors te krabbel.

Die gegraveerde orakels op die woestynlandskap in die suide van Peru—lang geometriese lyne plus tekeninge van tot meer as 200 meter lank daarby— is geskep deur rotse en klippe te verwyder en die woestynsand daaronder bloot te lê.

Die skeppers daarvan was vermoedelik ’n antieke Peruaanse volk, die Nasca, wat dit na alle waarskynlikheid hul eiesoortige kultuur ook op hierdie manier seremonieel uitgeleef het.

Die Nazca was tydgenote van die ou Romeine, en hul kultuur het etlike eeue voor die bekende Inka-kultuur uitgesterf. Hulle het in die riviervalleie van die Ica en Nazca in Suid-Peru gewoon en, benewens die woestynpatrone, het hulle ook indrukwekkende potte en fyn afgewerkte tekstielstowwe gemaak.

REGS: Nazca-potte.

Boonop het hulle ’n vindingryke besproeiingstelsel ontwerp. Die Nazca-ekonomie was immers op die landbou gegrond, hoewel die vang van visse ook belangrik kon gewees het.

Dit sou verbasend genoeg gewees het as dit al was wat die Nazca nagelaat het, maar naby die duistere patrone is ook die heilige stad Cahuachi, ’n reusagtige seremoniële sentrum van destyds, wat jare lank deur die Italiaanse argeoloog Guiseppe Orefici nagevors is.

LINKS: Nazca-skedels.

Hy het die tempels en grafkelders daar bestudeer en ’n menigte eienaarige dinge omtrent die Nazca se lewenswyse en geloof ontbloot. Benewens beendere, potte en vroeë Pansfluite, het hy en sy span ook gemummifiseerde menskoppe ontdek. In elk van dié koppe was ’n gat in die voorkop geboor, sodat ’n tou daaraan geheg kon word, oënskynlik as ’n dra-handvatsel.

BO: ’n Nazca-mummie.

''Die koppe was nie dié van vyande wat in gevegte gedood is nie—die Nazka was ’n vreedsame volk—maar het aan Nazka-mans,
-vroue en -kinders behoort,'' sê Orefici, wat glo dat hulle as offerande aan die gode in die tempels geplaas is.

Baie van die grafkelders is ongelukkig eeue lank deur grafrowers geplunder wat na goud gesoek het, maar in die ongeskonde kelders het Orefici-hulle erdewerk en weefstof van ''uitsonderlike gehalte'' gevind. En, sê hy, "dit bevat dieselfde motiewe as die woestyntekeninge: al die dieregode van die Nazca-panteon.''

Dit is verstommend dat party van die weefstowwe ná meer as tweeduisend jaar steeds helder is, met die gebruik van meer as tweehonderd kleure, indrukwekkende weeftegnieke en bisarre fraiings van mensfigure.

Tog, met Peru se lang en ingewikkelde geskiedenis, is daar ander navorsers wat die verband betwyfel tussen die Nazca-artefakte en die vreemde lyne en tekeninge in die woestyn. Hulle reken weer die patrone op die grond lyk nie soos enigiets wat jy op die ou historiese voorwerpe sal vind nie.

REGS: Benewens die tekeninge is daar ook onverklaarbare geometriese lyne op die grond.

Een probleem is dat ’n mens nie die bekende metode van koolstof-datering kan gebruik om die ouderdom van die grondpatrone te bepaal soos wat jy met die artefakte kan doen nie. En dalk, wie weet, is die lyne en grondtekeninge nog die werk van meer as een Peruaanse kultuur.

Of, as jy dink dat vlieënde pierings moontlik tog bestaan, kan jy allerhande verbeeldingryke ander moontlikhede vir jouself optower. Soos dat die lyne eenmaal landingstroke vir buite-aardse ruimteskepe was—en die tekeninge dan seker was daar om die vlugpassasiers te vermaak!