| ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ |
 |
|
| ΑΣΚΗΣΗ 1η ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ Την έμπνευσή μου τη χρωστάω στη δασκάλα μου αυτή μου έβαζε ασκήσεις (άντε μετά να την ξεσκίσεις) πέντε πάνω, πέντε κάτω να τι ζητάει ο κόσμος εδώ η ρίμα μου φωνάζει: "δυόσμος" μα ποιος τη χέζει Η ρίμα δεν είναι παρά απόρριμμα της σκέψης πρέπει βαθιά να το πιστέψεις (πάλι η σκρόφα μου βάζει λόγια) Δεν είναι του ποιητή που πρέπει λόγια να γίνονται οι σκέψεις του Είναι του αναγνώστη που πρέπει λόγια να γίνονται τα θέλω του Μα όποιος έγραψε έτσι ποιητής (πρόστυχη ρίμα κοίτα να δεις) τον έχει καταπιεί το κουλουβάχατο της ιστορίας Λόγια, λόγια, λόγια, λόγια-ρολόγια μπάχαλο και φεγγαροδρομούμε δίχως κατάληξη κι έχεις μια ρίμα που λυσσάει να σου ζητάει μιαν άνοιξη Αντώνη, Μίνα, Μαρία, Τάσο, Σοφία των στιχοπλόκων η αστυνομία μας καρτεράει όλους στη γωνία (γουστάρεις μωρή ρίμα; όχι; τι κρίμα!) Πεινάει για λέξεις το μυαλό μου γαλάζιο πρόβατο με άσπρες κορδελίτσες (κουδούνες δίπλα του και γκλίτσες) Καρδιά μου έρημη πώς θα μ' αντέξεις το μπλε σου πρόβατο πώς θα τ' αρμέξεις; Εκείνη η δασκάλα κι οι ασκήσεις της για όλα φταίνε Εγώ δεν είχα φίλη μου καμία άσκηση υπήρξα αδιάβροχος στη νόηση ψήφιζα κάτω στις εντολές, πάνω στα μαύρα τα εσώρουχα της Νίτσας της δασκάλας (τι γκομενάρα!) μα δεν τα έπαιρνα τα γράμματα έτσι ακριβώς όπως δεν παίρνουν κι οι γιατροί τα φακελάκια είχα γεμίσει τα συρτάρια μου με νότες που τις έβαζα να παίζουν με τα σύμβολα και μου μαγείρευαν πλεξούδες κοκορέτσι Γράμματα, νότες, σύμβολα άβολα όλα πεντόβολα και ό,τι κάτσει (Άτιμε, σκάρτε ποιητή, δεν είσ' εντάξει!) Είμαι σοφός, φέρνω το φως όλοι σκασμός! Εμένα να κοιτάτε πώς μαθαίνω "Τι κάνεις Γιάννη;" "Κουκιά σπέρνω" Άβε μωρέ μ' αυτό το παραλήρημά μου μονά-ζυγά όλα δικά μου Κουφάλα ρίμα με τη δίμετρη πιρούνα σου μονότονη του κόσμου ερωμένη των ποιητών αφορισμένη μη με τρυπάς άσε με τώρα και στο διάολο να πας. |
| 10 Νοεμβρίου 2001 |
 |
 |
 |