๓ ปีในรั้วมหาวิทยาลัย ของนิสิตหูพิการ

สามปีก่อน เคยนำเสนอเรื่องราวของเด็กสาวคนหนึ่ง น้องมิ่ง หรือ น.ส.จักริ์รดา อัตตรัถยา ซึ่งหูพิการ แต่เป็นคนที่มีความมุ่งมั่นต่อการเรียนสูงมาก และพยายามบอกตัวเองกับคนรอบข้างให้รับรู้ว่า คนพิการสามารถไต่เต้าไปถึงฝันที่ตัวเองมีได้ เมื่อเธอสอบติดจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ทีมงานคุณภาพชีวิต ได้มีโอกาสไปพูดคุย และนำเสนอเรื่องราวให้เป็นที่รู้จัก และยังคงติดตามความเป็นไปของเธอเป็นระยะๆ

ในครั้งนี้ ทีมงานทราบเรื่องของเธออีกครั้ง โดยเธอเขียนมาเล่าชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย หลังเข้าไปเรียนให้ฟังว่า ๓ ปีที่ศึกษาในภาควิชาเทคโนโลยีทางอาหาร คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เธอได้ประสบการณ์ ความรู้จากการเรียนรู้ในห้องเรียน รวมถึงมิตรภาพจากการทำกิจกรรมด้วยกัน เช่น การรับน้อง การเป็นสตาฟฟ์ในงานบอลประเพณีจุฬาฯ-ธรรมศาสตร์ และงานจุฬาวิชาการ การเข้าค่ายช่วยเหลือผู้ประสบภัยสึนามิภาคใต้ และยังได้ประสบการณ์การทำงานจากการฝึกงานที่โรงงานบ้านโป่งของบริษัทไทยเพรซิเดนท์ไรซ์โปรดักซ์ จำกัด (บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตรามาม่า) ซึ่งเป็นหลักสูตรภาคบังคับของคณะอีกด้วย ประสบการณ์ในครั้งนี้ ทำให้เธอได้รู้จักโลกกว้างมากขึ้น รู้จักการจัดการชีวิตของตัวเองดีขึ้น เนื่องจากมีเพื่อนมากขึ้น

ช่วงปีแรกของการเรียนในมหาวิทยาลัย เป็นช่วงที่มีปัญหาบ้าง เพราะยังไม่คุ้นเคยกับระบบการศึกษาในมหาวิทยาลัย ที่ไปจาก ม.ปลาย เธอต้องรับผิดชอบการเรียนของตัวเองมากขึ้น แม้จะมีอาจารย์ช่วยดูแล มีการเรียนวิชาบังคับพื้นฐานทั่วไปทางสายวิทยาศาสตร์ เช่น แคลคูลัส เคมี ฟิสิกส์ ชีววิทยา ภาษาอังกฤษ เหมือน ม.ปลาย แต่ก็ลึกซึ้งกว่า เธอใช้วิธีเอาความรู้ที่เคยเรียนจาก ม.ปลาย มาผนวกเข้ากับความรู้จากห้องเรียนเพื่อใช้ในการเรียนและการสอบวัดผล

เมื่อขึ้นชั้นปีที่ ๒ ยิ่งต้องเรียนลึกลงไปอีก เป็นวิชาเฉพาะที่มีความสำคัญต่อวิชาของด้านอุตสาหกรรมอาหาร เช่น จุลชีววิทยา เคมีอินทรีย์ เคมีฟิสิกส์ การออกแบบวิศวกรรม เช่น เคมีอินทรีย์ เพื่อจะได้รู้ด้านโครงสร้างทางเคมีของสาร การเกิดปฏิกิริยาทางเคมี การออกแบบวิศวกรรม จะช่วยในการอ่านแบบเครื่องมือโรงงานในอุตสาหกรรมอาหาร รวมถึงช่วยให้สามารถออกแบบเครื่องมือได้

พอขึ้นปีที่ ๓ ก็ยิ่งเรียนวิชาเฉพาะอุตสาหกรรมอาหารมากยิ่งขึ้นไปอีก เช่น จุลชีววิทยาในอุตสาหกรรม วิศวกรรมกระบวนการทางชีวภาพ เคมีชีวภาพ เน้นเรียนเกี่ยวกับกระบวนการทางชีวภาพต่างๆ เช่น การหมัก การปฏิบัติการทางแล็บในด้านเคมีและจุลชีววิทยา โดยความรู้ที่เรียนจะสามารถขยายฐานไปใช้ในทางอุตสาหกรรม

และเมื่อขึ้นชั้นปีที่ ๔ แม้จะลงวิชาเรียนเฉพาะด้านอุตสาหกรรมอาหารเหมือนเดิม แต่ต้องใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับการทำวิทยานิพนธ์ ทดลองในเรื่องที่ตนเองสนใจ เธอต้องรวบรวมข้อมูล ทำการทดลอง เสนอข้อมูล สรุปผลการทดลอง โดยมีระยะเวลาการทำวิทยานิพนธ์ ๑ ปี เรื่องที่เธอสนใจทำ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการสกัดสารปฏิชีวนะจากจุลินทรีย์ที่จะนำไปใช้ในทางอุตสาหกรรมอาหาร "หนูชอบทำการทดลองมาก เวลาที่อยู่ในห้องทดลอง จึงมักเป็นผู้ลงมือปฏิบัติด้วยตัวเอง และช่วยเพื่อนตวงสาร ผสมสาร จับเวลา วัดผล หรือล้างเครื่องมือ เป็นส่วนใหญ่"

ตลอดระยะการเรียนเกือบ ๔ ปี น้องมิ่งบอกว่า เธอต้องใช้ความพยายามมากกว่าคนอื่น เพราะต้องอ่านปาก ฟังเสียงเท่าที่เครื่องช่วยฟังของเธอจะรับฟังได้ ทำให้พอเข้าใจ แต่ก็เน้นการอ่านตำราด้วยตนเอง ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นภาษาอังกฤษ และเป็นศัพท์เฉพาะทางวิทยาศาสตร์เป็นส่วนใหญ่