UIT HET DAGBOEK
VAN KONING MOHAMED VI
30 rabia I, 1383 (21
augustus 1963): Sidi Mohamed ben Hassan
el-Alaoui geboren in Rabat als eerste zoon van
koning Hassan II. Hij heeft een zusje, Lalla
Meryem, die op de dag van zijn geboorte één
jaar is geworden. Prinses Meriyem werd op 21
augustus 1962 in Rome geboren.
30 september 1965:
Geboorte prinses Lalla Asma te Rabat.
1967: Start studie
Koranschool op het paleis. Op 21 november
1967 heeft de geboorte van prinses Lalla
Hasana plaats.
| Zolang ik mij
herinner probeert men mijn hand te
kussen. Als peuter werd ik al opgetuigd
en opgesteld naast mijn vader om dit
soort huldebetuigingen in ontvangst te
nemen. Mijn vader heeft weleens gezegd
dat je diegeen die het diepste voor je
kruipt, het minste moet vertrouwen. Hij
beweerde feilloos aan te voelen of iemand
te vertrouwen was aan de wijze waarop men
zijn hand kuste. |
|
 |
Je ondergaat het en weet
niet beter. Ook toen ik stage liep in Brussel
overkwam het me weleens dat landgenoten op mijn
rechterhand afdoken om deze te kussen.
Verschrikkelijk...
| Toen ik heel jong
was, was mijn grootste angst dat een van
die ouwe kerels mijn hand in hun mond
zouden stoppen en af zouden bijten Vooral
één minisiter, die we ´Boufermaa´
noemde, boezemde me angst in. (fragment
bovenstaande foto) |
|
 |
1969: Bezoek lagere
school.(Rabat )
22 juni 1970:
Geboorte prins Moulay Rashid, tweede in opvolging
1973: Hoger
onderwijs aan het Koninklijk College.
Amsterdam,
woensdag 14 jumada II, 1400 (30 april 1980): Aanwezig
bij de kroning van Beatrix. We moesten via een
zijdeur snel het Amsterdamse paleis in. Dat het
protest tegen Beatrix zo heftig zou zijn had ik
niet verwacht. Zelfs tijdens de
kroningsplechtigheid drong het geluid van
schreeuwende mensen en politiesirenes door in de
kerk. Nooit eerder zo´n chaotische toestand
meegemaakt. ´s Avonds informeerde ik voorzichtig
waarom haar volk zo kwaad is. Dat was blijkbaar
tegen haar zere been. De nieuwe koningin beweerde
dat ze de macht niet bezat om het gepeupel te
straffen voor deze wanoordelijkheid tijdens haar
kroning. Ook mijn belangstelling voor haar
verwantschap met het Huis van Oranje, dat
officieel in 1703 was uitgestorven, viel niet in
goede aarde. Ze speelde me door aan een of andere
hofdame die me tracteerde op een saai verhaal
waaruit ik begreep dat ze via-via toch nog vaag
verwant zou zijn aan Guillaume le Tactil (Wilhelm
von Nassau), een Duitse rebel tegen de Spaanse
koning die de Franse titel Prince d´Orange erfde
toen dit geslacht uitstierf.
1981:
Baccalaureate.
Washington, 19 mei
1982. Ontmoeting president Reagan met
vader. Pa krijgt een zogenaamde ´working
lunch´aangebonden.
Washington, 22
oktober 1982. Reagan ontmoet delegatie
van leden van de Arabische Liga. Naast pa als
kopstuk zijn ook prins Saoud, minister van
buitenlandse Zaken van saoudi Arabië, Essehs in
dezelfde funktie voor Tunesië en de minister
voor Buitenlandse Zaken van Syrie, Khaddam,
aanwezig.
| Of ze nu in
Parijs, Londen of Sgirat was, haar kamers
moesten rood geschilderd worden voor haar
komst. Dan werd haar eigen bed geplaats
en de hoogte van de spiegels aangepast
aan de geringe lengte van mevrouw Nancy
Reagan. |
|
 |
Washington, 26
september 1983: Pa ontmoet Reagan
opnieuw tijdens een working lunch. Wanneer vader
mijnheer en mevrouw Reagan uitnodigt om naar
Marokko te komen, wimpelt Reagan dat af met de
mededeling: dat is veel te lastig, want Nancy
weigert op een vreemd bed te slapen. Overal waar
ze naar toe gaat, neemt ze haar eigen bed, of een
replica daarvan, mee. Bovendien wil ze alleen
maar in Rode Kamers wonen. Reagan vroeg vader hoe
hij het zou vinden als alle vertrekken die het
echtpaar ten dienst zouden staan in het paleis,
rood geschilderd moesten worden. Nancy is erg
bijgelovig en wil alleen in rode vertrekken
doorbrengen. Voorafgaande aan elk bezoek van het
presidentiele echtpaar arriveert er eerst het
hemelbed. Vervolgens worden alle vertrekken rood
geschilderd. Sgirat kan misschien wel een verfje
gebruiken, maar rood...
Sghirat, dinsdag
24 dhu´l qa´da 1404 (21 augustus 1984): Mijn
21ste verjaardag volgens de westerse
tijdrekening. Wordt tot troonopvolger benoemd.
Mijn 21ste verjaardag volgens de hicra-kalender
(30 rabia I, 1404) zou op 4 januari 1984 hebben
plaatsgehad.
1985: In september
1985 ben ik betrokken bij een verkeersongeluk. Pa
is ontsteld en zegt me dat de zorgen van een
koning groter zijn dan die van een vader. Wn dat
ik me onvolwassen gedroeg... hij maar twee zonen
had en ik met de dood flirt...
Twee maanden later maakt hij me tot tweede
commandant van het leger en later dat jaar slaag
ik in de rechten aan het Wetscollege van de
Mohamed V Universiteit in Rabat en verricht
onderzoek naar de Arabisch-Afrikaanse Unie en
Marokko´s positie in internationale zaken..
Washington, herfst
1988: Gepland bezoek van pa aan
Washington DC afgelast.
13 jumada I, 1414 (29
oktober 1993): Ontvang de titel Doctor in de
Rechten van de Universiteit van Nice-Sophia
Antipolis in Frankrijk. Verdedig mijn stelling
over de EEG-Maghreb relatie.
November 1993: Loop
stage in Brussel bij de president van de Europese
Commissie, Jacques Delors. Spreek naast Arabisch
en Frans nu ook redelijk Engels, Spaans en een
paar woorden Nederlands.
Uit de Amsterdamse
Staatskrant: Plotseling stond hij daar op het
Van Limburg Stirumplein. De huidige koning van
Marokko was nog kroonprins en liep in 1993 een
aantal maanden stage in Brussel. Door de week
werkte hij direct onder de toenmalige president
van de Europese Commissie, Jacques Delors. Naar
later bekend zou worden, kwam prins Moulay
Mohamed in die tijd bijna elk weekend naar
Amsterdam. Slechts in gezelschap van 1 lijfwacht,
Hassan. Deze Hassan zou nadat de kroonprins weer
lang en breed terug was in Marokko nog een tijdje
aan de Nassaukade wonen.
12 juli 1994: Wordt
tot devisiegeneraal benoemd.
Rabat, maandag 26
shaban 1417 (6 januari 1997). Vandaag
kwam ik tegenover politici van de oppositie te
staan. Dit tijdens een internationaal forum over
democratische veranderingen in de wereld,
georganiseerd door de Abderrahim
Bouabid-stichting. Het werd een stevige
discussie. Niet iedereen gunt mij het voordeel
van de twijfel, want teveel voorgangers hebben
hun macht misbruikt en het volk uitgebuit. Waarom
zouden ze geloven dat ik het anders ga aanpakken.
Wat mij het meest kwaad maakt is dat juist de
mensen waarvan ik weet dat ze de meeste kritiek
hebben, mij zo de hand kust alsof hun leven ervan
afhangt! Gelijke rechten... ik moet beginnen met
iedereen te verbieden me met die handkus te
vereren. Een ding is me duidelijk: de Marokkaanse
monarchie moet een democratische morachie worden.
Begin juni 1998
Bij vrienden in Amsterdam, en vervolgens naar
Parijs om ons in het nachtleven te storten in de
"Cream" en "Le Bain Douce".
Op een feestje verschijnt ook de Israelische
travestiet Dana International. Zal nog de nodige
vreemde reacties verwachten.
Bouskoura,
maandag 4 rabia I, 1419 (29 juni 1998).
Vandaag naar Bouskoura om de eerste steen te
leggen voor de uitbreiding van de ST
Microelectronics fabriek. Werd bij aankomst
begroet door Andre Azoulay, adviseur van papa,
Fathallah Oualalou, minister van Economie et
Financiën en Alami Tazi, minister van Industrie.
Rabat,
woensdag, 7 rabia II 1420 (21 juli 1999): Samen
met pa en Rashid naar Sgirat (40km ten zuiden van
Rabat) voor een diner met de Yemenitische
president Ali Abdallah Saleh. Pa beweerde dat de
Spaanse koning Juan Carlos mijn idool zou zijn.
Na afloop van het eten kijken we naar een video
van de laatste 14de juli-viering in Parijs, met
pa als eregast van de Franse president bij de
Nationale Parade.
Ina lillahi wa ina
ilayhi rajioun
MOULAY MOHAMED WORDT MOHAMED VI
Rabat, vrijdag, 9
rabia II 1420 (23 juli 1999): Ik was net
vertrokken bij de opening van de 'Clinique des
Nations Unies, een medisch-chirurgische kliniek
in Rabat, toen ik het bericht kreeg. Vader was
met longklachten in een ambulance op weg naar het
ziekenhuis. De volgende uren onderging ik als in
een soort roes. Alles bleek al tot in de puntjes
te zijn geregeld. Bij aankomst in ziekenhuis
schakelt de televisie automatisch over op
koranrecitatie.
De longklachten blijken
een hartaanval tot gevolg te hebben. Na uren
tevergeefs te hebben geprobeert het vuur
brandende te houden, zeggen de artsen om 16.30
uur Ina lillahi wa ina ilayhi rajioun.
Ik sluit vaders ogen en ga
voor in gebed en vertrek naar het paleis. Alles
is al klaar voor de kroning.
Samen met Rashid neem ik
plaats voor de Staatstroon. Op de monitor zie ik
dat de omroeper me wil aankondigen, maar in
snikken uitbarst. Ook de regiseur is niet
helemaal bij de zaak. Niemand waarschuwd me dat
ik moet beginnen. Ik zie aan het rode lampje van
de camera dat ik moet beginnen met de tekst die
onder mijn vader al was opgesteld voor dit geval:
´In de naam van God, de barrmhartige
erbarmer. De allerhoogste heeft gezegd: verheft
uw hart...richt u tot de Heer, tevreden en met
instemming, omdat een van Mijn dienaren het
paradijs is binnen gegaan´. En mijn hart
vloeit over ´van vertrouwen en geloof in de wil
van God´. Ik condoleer het trouwe volk, dat
altijd hun aanhankelijkheid, loyaliteit en geloof
in mijn vader tot uitdrukking bracht. Ik smeek
hen om geduld en waardigheid in overeenstemming
met de heilige koran, nu vader zich volgens de
tekst die ik oplees, is verheven ´aux cotés des
prophètes, des apôtres, des martyrs et des
saints´ in het paradijs: ´quels meilleurs
compagnons´ .
Direct daarna zou ik tot
nieuwe koning worden verklaard. Er is nog enige
onduidelijkheid of ik nu als Mohamed VI of
Mohamed VII zal regeren. In de jaren dat mijn
grootvader Mohamed V in ballingschap doorbracht,
hadden de Fransen een lid van een andere familie
als Mohamed VI op de Marokkaanse troon gezet.
Officieel regeerde deze van 1953 tot 1955. Maar
omdat mijn grootvader als Mohamed 5 regeerde
wordt ik tot Mohamed VI verklaard in aanwezigheid
van vertegenwoordigers van de regering, leger en
andere hoogwaardigheidsbekleders. Daarop volgt de
ondertekening van Beiâ´ (loyaliteit), als
eerste signeerd broer Rachid en mijn neven Hisham
en Ismael. Dan volgen de Eerste Minister,
voorzitters van de Kamer van Afgevaardigden en de
Kamer van Represanten, adviseurs, regeringsleden,
de adviseurs van vader, de president van de de
oelema, de adviserende religieuze raad, de
president van het Hoog Gerechtshof en Justitie,
hoofden van de veiligheidsdienst, leiders van de
politieke partijen, de Koninklijke Aanklager,
mijn Eerste Kamerheer, de chef van het Koninklijk
Protocol... Na ondertekening buigen ze allen diep
in een poging mijn hand te mogen kussen. Zou de
intuitie van vader op mij zijn overgegaan? Kan ik
nu ik koning ben en men mijn hand kust, net als
pa scannen of iemand te vertrouwen is? Of mijn
gevoelens juist zijn, moet nog blijken. Overigens
zat hij er zelf ook wel eens naast, zoals met
Oufkir.
De Israelische minister
Shimon Peres is de eerste official wiens
concoleance ik ontvang. Hij noemt pa ´a very
impressive man and a highly experienced leader
who relentlessly fought for peace´. Ondanks alls
drukte kijk ik even naar het journaal van de
Spaanse televisie. Ik zou voor de kroning nog
vlug even in het geheim zijn getrouwd ´om
geruchten over de veronderstelde homosexualiteit
van de nieuwe koning de kop in te drukken´. Ik
was er al voor gewaarschuwd: je bent loslopend
wild voor de media. En nu dit bericht massaal de
wereld is ingestuurd, vraag ik me af hoe de
Marokkaanse bevolking hierop zal reageren.
Gedurende de rouwstoet viel me al op hoeveel
mensen Rashid toeriepen. Pa had hem liever als
opvolger gezien, maar ja, de grondwet. Mijn hele
leven heb ik al moeten leiden onder de bedreigen
dat er altijd wel mensen zullen zijn die mijn
leven willen beëindigen. Zelfs tijdens mijn
studie en in de tijd dat ik stage liep in Brussel
bij de toenmalige voorzitter van de Europese
Commissie, Jacques Delors genoot ik discrete 24
uurs-bewaking. Ook bij mijn weekends in Amsterdam
stuurde pa een gorilla mee. Waarmee ik soms goed
bevriend raakte. De rest van de contacten
bestonden vooral uit officiele aangelegenheden,
waarbij ik dan niets minder dan Marokko
representeerde.
Ik vraag de chef protocol
er voor te zorgen dat alle journaals die ze via
sateliet en internet kunnen opnemen, vastgelegd
dienen te worden. Vaag klinkt het gejammer van
het volk door de nacht. Ik kan de slaap niet kan
vatten en vraag naar de tapes. De Franse
nieuwdiensten en de Spaanse televisie maken
melding van het feit dat het journaal van de
Nederlandse televisie zou hebben bekend gemaakt
dat mijn ´veronderstelde homosexuele
geaardheid´ aanleiding zou geven tot twijfel
over mijn geschiktheid om dit land te leiden. De
troon wankelt al voor ik er opzit.
Rabat, zaterdag,
10 rabia II 1420 (24 juli 1999): De
volgende ochtend maken vrijwel alle bladen
melding van een ´heftige emotie´ in ´alle
hoofdsteden op aarde´ (Asharq al-Awsat). Ik weet
niet of deze heftige emotie de berichten inzake
mijn vermeende sexuele geaardheid of de dood van
pa betreffen. ´Een wreed verlies voor Marokko en
de internationale gemeenschap´ kopt
L’Opinion. ´De hele wereld treurt met
Marokko ´par la perte cruelle de son guide
suprême´ meent Al Maghreb. Dagblad Assahra
al-Maghrebia publiceert een foto van de massa die
voor ons paleis samenschoolde om ´al Fatiha´ te
zeggen.
Met de chef-protocol neem
ik de binnengekomen boodschappen en aanmeldingen
door. Het mooiste is de boodschap van Mohamed
Abdelaziz. De door Algerije gesteunde
Polisario-leider laat me weten diep te rouwen om
de 'man van vrede', die ´de weg heeft geplaveid
voor een referendum in 2000 over de Westelijke
Sahara´.
Het protocol vereist
onderscheid in orde van belangrijkheid. Het
protocol vereist dat ik gasten uit de eerste
categorie persoonlijk verwelkom als ze voet op
Marokkaanse boden zetten. In deze categorie staan
de regerende vorsten. Juan Carlos en koningin
Sofia van Spanje, Jordanië´s koning Abdullah,
België´s Albert en de Bahreinse Sheikh Hamad
bin Isa al-Khalifa zijn reeds onderweg naar mijn
land, evenals de de sectie troonpretendenten.
Het protocol staat toe dat gasten uit de tweede
categorie door broer Rashid mogen worden
verwelkomd. prins Charles van Engeland en de
kroonprinsen Takamado van Japan, Saad al-Abdulla
van Kuwait, Haakon van Noorwegen en Jassim bin
Hamad bin Khalifa al-Thani van Katar worden reeds
aangevlogen. De derde categorie volgens het
protocol zijn regerende presidenten. Er worden er
34 verwacht en ze kunnen zowel door mij als de
Minister President of de Minister van
Buitenlandse Zaken worden begroet bij aankomst.
Ook Kofi Annan en Yasir Arafat vallen in deze
categorie. Bill Clinton heeft vanuit zijn
vliegtuig gebeld. Hij wist me te vertellen dat
Barak en Weizman onderweg waren, evenals Jacques
Chirac en Mubarak. En of ik soms wist of die
al-Assad al onderweg was... Ik mag van Clinton
gewoon Bill zeggen. Volgens hem zijn
wereldleiders allemaal familie van elkaar zijn.
Het protocol staat de machtigste man op aarde
niet toe dat hij me in het openbaar bij mijn
voornaam noemt. Als Bill heeft opgehangen, belt
de opvolger van Nelson Mandela, president
Mbeki...
De vierde categorie zijn generaals, maarschalken
en ministers, die vallen onder
verantwoordelijkheid van de Marokkaanse
ministeries en worden vervolgens door mij in
audientie genomen. De vijfde categorie
protocolair noemen we de eerlijke sectie. Want
hoe graag we ook af en toe aan het regime van het
paleis ontsnappen, we vormen de gang van wat
koningin Beatrix zo passend weet te omschrijven
als ´ons soort mensen´, waarmee ze familie en
aangetrouwd geslacht bedoeld. Categorie 5 is de
minst ceremoniele sector van het koninklijk
protocol. Het barst uit z´n voegen met momenteel
niet regerende vorsten, ex-presidenten,
familie-leden van regerende vorsten en de vrouwen
en/of moeders van presidenten. Zo zijn o.a.
George Bush en Giscard d'Estaing in deze sectot
te vinden.
Gezien het karakter van een islamitische
begrafenis, waarbij vrouwen niet aanwezig zijn,
worden de dames uit deze sector alleen
uitgenodigd indien ze daadwerkelijk een band met
de overledenen hebben gehad. Het protocol wijst
hun ontvangst aan de neven Hisham en Ismael toe,
die hen tot de harem van het paleis zullen
begeleiden, alwaar ze zullen worden toevertrouwd
aan de goede zorgen van de vrouwen. Ik vrees dat
vanaf het dak en de televisie de gebeurtenissen
beter te volgen zijn, dan de deelnemers in de
processie.
Het is dapper dat
prinses Margriet naar Marokko vloog. Wat haar
dreef is duidelijk: ze moet een zeer sterke band
met de overleden koning hebben gehad. Een warme,
vriendschappelijke band van wederzijds begrip en
respect. Margriet en Hassan II hadden elkaar
meerdere malen ontmoet. Ze was niet specifiek
uitgenodigd. In eerste instantie leek het erop of
de Nederlandse regering advies had gevraagd van
het KMAN (Kommittee Marokkaanse Arbeiders in
Nederland) inzake het niveau waarop men zich zou
laten presenteren. Voor deze begrafenins van een
bevriend staatshoofd achtte men een
staatssecretarisje goed genoeg. Margriet zou
volgens doorgaans redelijk betrouwbare bronnen
woedend hebben gedreigd af te treden als
officieel vertegenwoordigster van Hare Majesteit
koningin Beatrix, als ze niet ´ogenblikkelijk´
naar Rabat zou worden gevlogen. Daar moet ze
ongewild voor een aantal protocolaire problemen
hebben gezorgd. In tegenstelling tot Hillary
Clinton, mevrouw Chirac of koningin Sophia werd
de zus van Beatrix niet begeleid door haar
wettige echtgenoot, ´prince Pierre-le-pianist,
maar door staatssecretaris Dick Benschop. In een
islamitisch land als Marokko gaf de komst van
Hare Koninklijke Hoogheid prinses Margriet van
Vollenhoven-Zum Lippe-Biesterfeld zonder haar
wettige echtgenoot aanleiding tot speculaties
onder de delegaties uit ruim 70 landen en een
aanzienlijk deel van de ruim 900 aanwezige
journalisten.
Rabat, zondag, 11
rabia II 1420 (25 juli 1999): Vlak voor
de stoet vertrekt, arriveert het Syrische
vliegtuig in Rabat. Bij vertrek hadden ze al
laten weten dat president Hafez al-Assad niet mee
kon komen vanwege zijn zwakke gezondheid. Jammer
voor Bill (Clinton). Hij zou een informele
ontmoeting willen forceren tussen Assad en de
Israëlische delegatie. Eerder had de
Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Levy
me verzekerd geen enkel bezwaar te hebben om
al-Assad te ontmoeten. Jammer, want de begrafenis
zou er een goede aangelegenheid voor zijn. Vlak
voor het vertrek van de stoet, arriveert de
delegatie. Terwijl ik hen groet, maakt de
Algerijnse president Bouteflika een verzoenend
gebaar door zijn hand op de achterkant van het
voertuig te leggen dat de kist vervoerd. Een
veelzeggende symbolische handeling. De afgelopen
20 jaar was Algerije op voet van oorlog met ons
land over de Sahara.
Om 15.15 uur vertrekt de
processie. Met broer Rashid en de neven Hisham en
Ismael lopen ik achter de open legerjeep met het
lichaam van vader naar Chellah. Achter ons lopen
o.a. Juan Carlos, Abdullah, Charles, Dick
Benschop, Kofi, Clinton, Barak, Arafat, Mubarak,
Weizman, Mbeki, az-Zoubi, ash-Shara en Chirac. Je
moet hard schreeuwen om boven de uitingen van
smart van het volk uit te komen. Het is een
onwezelijke gebeurtenis...
Samen met Hillary
Clinton, koningin Rania van Jordanië, koningin
Sophie van Spanje, Bernadette Chirac, mevrouw
Lila Ratsisanadrihamanana van Malakka en de vrouw
van de nieuwe koning volgt het zusje van Beatrix
de begravenis via CNN in de harem van het paleis.
Het is niet mevrouw Clinton, doch Margiet van
Vollenhoven die de meeste aandacht krijgt. Het
blad Forbes van de vorige maand gaat van hand tot
hand. De zus van Margriet staat samen met
Elisabeth II als enige vrouw in de lijst van
rijkste staatshoofden op aarde. ´My sister and
Elisabeth are together as rich as Sultan Hassanal
of Brunei´, schatert Margriet. Verder op de
lijst alleen maar Arabische staatshoofden: Fahd
van Saudi Arabië, Zayed Sultan en Maktoum bin
Rashid Al Maktoum van de Verenigde Arabische
Emiraten, Jaber al-Sabah van Kuwait, en Emir
Hamad bin Khalifa al Thani van Katar.
Ook praat de vrouw van de bekendste pianist van
Nederland met bij de vrouw van de bekendste
saxofonist van Amerika over dat vrouwen ook bij
joodse begrafenissen niet gewenst zijn. Hillary:
´Dat is vanwege onze emoties´.
Na een rumoerige tocht
door Rabat en het al-Asr-gebed bij de
Hassan-moskee hebben we vader begraven naast zijn
vader. Ik vraag me af of ook ik hier ooit zal
komen te liggen. Of zal de derde koning van onze
dynastie... Tijd om na te denken krijg ik niet.
Na het uitspreken van het eerste hoofdstuk van de
koran is het mijn taak de Amerikaanse president
Clinton, de Palestijnse president Arafat en de
Israëlische premier Barak bij elkaar te brengen.
Clinton had ik voor de begrafenis al gesproken.
Hij vertelde me dat pa deel uit maakte van ´de
familie´ en ik dat ook zou zijn. Daarna heb ik
Bill in contact gebracht met de Egyptische
president Mubarak. Bij de begroeting in het
paleis spraken Barak en de Algerijnse president
Bouteflika al met elkaar, hoewel Algerije
officieel in staat van oorlog met Israël
verkeerd. Officieel steunen ze me allemaal. Zelfs
de oude tegenstanders beweren het volste
vertrouwen in me te hebben, Wat dit soort woorden
waard zijn... kijk maar wat er met de Shah van
Iran gebeurde toen hij zijn land werd uitgejaagd.
Rabat,
woensdag, 14 rabia II 1420 (28 juli 1999): Telefoongesprek
met de Tunisische president Zine el Abidine Ben
Ali over manieren om de banden tussen onze lander
te verstevigen.
Rabat, donderdag,
15 rabia II 1420 (29 juli 1999): Telefoongesprek
met Yasser Arafat. Bedankte hem voor zijn
aanwezigheid bij de begrafenis. later een
soortgelijk telefoongesprek met Abdallah II van
Jordanië.
Rabat, vrijdag, 16
rabia II 1420 (30 juli 1999): Vandaag
mijn eerste publieke gebed als koning. In de
Rood-Gouden staatskoets van het paleis naar de
nabijgelegen Ahl Fass moskee. Waar is dit
allemaal voor nodig, al die pomp en dat
ceremonieel gedoe. En dan ´s avonds mijn eerste,
een kwartier durende ´shaab el aziz´ (geliefd
volk) toespraak. Steeds als ik dat shaab el aziz
uitsprak zag ik de bevolking van dit land voor
ogen. Ik bid God dat hij me toestaat
daadwerkelijk voor hun welzijn te werken en van
dit prachtige land een welvarend en vreedzaam
land te maken. Voordat ik daaraan kan beginnen,
zal ik echter schoon schip moeten maken met al
die mensen die achter mijn vaders rug om de macht
in handen hielden en zogenaamd uit Zijn naam het
land bestierde...
Rabat, dinsdag, 20
rabia II 1420 (3 augustus 1999): Ik had
het kunnen verwachten. Vanochtend werden de
eerste nieuwe posters voor het paleis worden
verkocht. Ik heb heel wat rotfoto´s van mezelf
gezien, maar deze in de koets slaan alles! Je zit
dan ook niet echt op je gemak in die wiebelende
staatskoets. Niet eerder gingen de toeschouwers
ze zo uit hun dak tijdens zo´n ceremonieel
ritje. Vanwege de traditionele kleding die ik
droeg als Emir van de Gelovigen. Rachid vind dat
ik als twee druppels water vader gelijk op die
posters .
HASSAN EL-ALAOUI,
SCHRIJVER VAN MOHAMED VI´s DAGBOEK
| Zijne Majesteit
bezocht als kroonprins-privé regelmatig
Amsterdam. Hassan el-Alaoui (geboren in
1972 te Hay Mohamedi, Casablanca) leerde
Moulay Mohamed bij een van deze bezoeken
kennen en hield daar een dagboek over
bij. In december ´98 werd Hassan, na 12
jaar als illegaal in Holland te hebben
verbleven, uitgewezen naar Marokko. Hij
woont nu in Salé. Een uitstekende plaats
voor Royalty Watchers. ´Maar ik ben geen
Thierry Oberle, die altijd vooraan staat
en keurig wordt uitgenodigd op het
paleis´. Thierry Oberle is de
Marokkaanse correspondent van het Franse
dagblad Le Figaro. |
|
Hassan el-Alaoui
|
Oberle karakteriseert
Mohamed VI als een enigzins gereserveerde
knaap´. Hassan el-Alaoui vind de koning een
"rustige, open en toegankelijke gozer".
De koning is in staat direct contact met de
gewone Marokkanen tot stand te brengen. Als er
tijdens officiele bezoeken vragen en verzoeken op
Mohamed worden afgevuurd, stuurt hij zijn bewaker
Nourdine om deze aan te nemen. Ik zit dan wel
niet regelmatig op het paleis, zoals Thierry,
maar zag Mohamed VI regelmatig bij het
waterjetten op de rivier tussen Rabat en Salé.
In het zicht van het mausoleum waar hij onlangs
zijn vader heeft begraven, schrijf ik zijn
dagboek. In de Nederlandse taal aan de hand van
zijn eigen uitspraken, gedaan in de vertrouwde
omgeving van zijn entourage.
BIJLAGE:
Biografie Mohamed VI en verdere officiele documenten, waaronder
Mohamed´s eerste troonrede en lijst
vertegenwoordigers bij begrafenis Hassan II
Home Naffer-sites
|
