Yes, ka krulus e mortus Ido, se olua substantivi elizionus parte sua dezinenco substantivala –o?

On bone remarkez, ke questionis pri morto, ne pri profito o perdo. Me do ri-questionas sub altra formo : ka partal eliziono substantivala mortigus Ido?

E senhezite me respondas : no. Ido ya ne es integre ed exkluzive lokzita en sua dezinenco substantival; restus kelko e mem multo de olu, se ol spoliesus parte de ta dezinenco. Ka do ne restus omno cetera?

Pro to, vere timas tro forte la personi qui kredas Ido tante strete ligita kun sua substantival dezinenco, ke ol neplus povus vivar, se verse, o mem proze,ol tempope separesus de olci, kande nek miskompreno, nek kakofonio povas rezultar del eliziono. Ka, mem sen l’-o dezinencal,, ne restus perfekte komprenebla ica parolo dil Kristo : " Ciel e ter pasos; ma ne pasos mea parol. "?

Yan ke nun vu semblas instigar a chanji!

- Konsiderar eventual chanji posibla es nule identa a realigar oli proprayure, od a propagar kom Ido linguo diverganta del komun gramatiko e vortaro.

Me do restas e restos tote simli en la domeno dil supozo; on tranquilesez : me nultempe praktikos formi ne sancionita dal Ido-Akademio.

Ton dicinte, me serchez qua vorti povus elizionar sua –o, rezervante la miskompreni evitenda e kakofoniaji.

1. La substantivi di enti homa : hom, homul, homin, puer, puerul, puerin, servist, servistul, servistin, skripter, skripterul, skripterin, soldat, talior e.c.

2. La substantivi di bestii, di loki, di korpi ed objekti videbla o tushebla : leon (leonul, leonin) panter (panterul, panterin) elefant, kaval, bov, ucel, fish, merlan, e.c. lun, stel, planet, e.c. lit, vest, vaz, bol, pupe, horloj, e.c.

Restus exter ta eliziono la substantivi di qualeso : boneso, utileso, rejeso, episkopeso, e.c. la verbal sebtantivi di ago, o stando : frapo, jaco, sento e.c.

Ta kategorio tre aparte, facile dicernebla e memorebla, impedus konfundi kun verbi elizionita (prezent indikativo).

Finante, me insiste repetas du kozi : unesme ta eliziono, nultempe obligata, ma tote segunvola, lasus principe –o kom final distingilo dil substantivo singulara. Konseque la novici devus nultempe desquietesker pri olu. Omna Idisto agos prudente, pro iti, per tre atencoze evitar omna eliziono, skribante o parolante a li, e per timar la posibla miskompreni o kakofonii.

L. de BEAUFRONT 1928