Kande reda fairo di la luno-herdo

Ye la horizonto nokte acendesas,

Vesperal fumuro quik plenigas cielon

E pokope Teron, tra la blua spaci;

E la grand suflilo mujas tra la boski,

Tra la dens nebuli cirkondanta omno

E per to ecitas la fairego dika,

Qua nun e pokope sempre plu inflesas.

Marveloza kloko ! Kande, ye l’okuli

Segun sua povo, e lor la noktesko,

Apertesas larje la sengonda pordi

Di la laboreyi funde de qui movas

La obskura gesto di Vespero nigra,

Qua sencese batas la fairoza luno

Sur pintoz somito dil nebula monto

Erektita quale gigantal amboso.

La olim’ forjisto dil enorma globi

En la firmamento venas – ed ankore

Sorgas fasonar li, irge quale esas

La metalo : bronza, ora od arjenta,

Por senfin’ laboro, verko nemortiva.

Lu sencese frapas lor la dio-falo

Or pro la pezoza martolago-frapi

Luno ya rondeskas, ed on vidas pluse

Omnaloke, sube e supere, astrin

Qui trupope spricas, per cintila garbi

Sive kom kometi, sive kom bolidi.

J.GUIGNON 1927