Het is niet eenvoudig te vertellen hoe een 'kwelgeest' opereert. Ik heb er middenin gezeten, weet hoe het was, maar psychische terreur is zo subtiel. Bovendien: je gelooft gewoon niet dat iemand zo kan zijn!
Het begon met groot enthousiasme. Daarna een vaag ongehagen dat het niet liep, dat er geen echte samenwerking was. Daarna botte afwijzing, negeren, roddelen, elk overleg frustreren, elke afspraak ondermijnen, werkmateriaal achterhouden, werk saboteren. De relaties waarmee we te maken hadden raakten allemaal verstoord. Er was constant crisis. Ik kreeg een depressie en raakte mijn zelfvertrouwen kwijt. De collega florisseerde.
Bij elke poging om de problemen bespreekbaar te maken trok ik aan het kortste eindje. Uiteindelijk belandde ik in de WAO en werd ontslagen.
Een week na mijn ontslag las ik het artikeltje van prof. Babiak in de VPRO-gids. Toen pas kon ik het echt benoemen. Alles klopte feilloos! Ik kon zo de data invullen van het hele proces.
Met mijn opvolger voltrok zich hetzelfde proces. Alleen was de organisatie nu iets alerter op het gedrag van mijn collega. Uiteindelijk besloot men een ontslagprocedure te starten. De collega koos eieren voor haar geld, solliciteerde en kon op een nieuwe werkplek opnieuw beginnen.
Op mijn oude werkplek zijn de herstelwerkzaamheden in volle gang. Ik herstel van wat ik zelf herken als een post-traumatisch-stresssyndroom (PTSS). Ik heb veel profijt gehad van de site van Tim Field, die met zijn onnavolgbare engelse humor veel aspekten beschrijft en antwoord gaf op de vraag: waarom overkomt mij dit nou?
Het heeft mij goed gedaan, dat men achteraf bevestigde, dat mijn analyse over de werksituatie helemaal klopte.
Ik hoop nooit meer in zo'n situatie terecht te komen. Maar ik weet nu wel, dat ik beter toegerust ben. Volgende keer kies ik voor mezelf. Aankaarten als het kan, wegwezen als het niet kan. Ik weet nu dat dat geen nederlaag of lafheid is, maar gezond verstand en een goede intuïtie.
Ik ken het soort types. Ooit zag ik een documentaire die mij ontzettend aansprak omdat er feilloos in beschreven werd wat ik heb meegemaakt. Net zoals je psychopaten hebt die mensen vermoorden heb je ook psychopaten die sociale gemeenschappen om zeep helpen. Zelf zou ik dus nooit meer kiezen voor proberen er iets aan te doen, ik zou gelijk wegwezen.
Het bedrijf waar ik werkte is eraan ten gronde gegaan, de directeur hield het voor gezien, diverse collega's ziek, ontslagen, sfeer totaal verpest, hele afdelingen namen ontslag en begonnen voor zichzelf (waaronder ik ook).
Sommige collega's zijn zo in de war geraakt, dat ze nog steeds denken dat het aan hen ligt.
De reden voor die verwarring en de angst die een sar oproept is, dat een kwelgeest geen geweten heeft en opereert volgens totaal andere wetten en impulsen dan gewone mensen erop nahouden.
Omdat je zelf een redelijk geciviliseerd en aardig mens bent kun je gewoon niet bevatten dat de regels in dit spelletje heel anders zijn: doe juist een ander aan, wat jouzelf niet mag overkomen. Omgekeerd dus eigenlijk.
En dan ook nog op zo'n geslepen wijze. Een kwelgeest kan geniaal manipuleren. Dat is ook de reden waarom het zo moeilijk aan te pakken is. Niemand gelooft je, want het is zo vergezocht, je wordt uitgemaakt voor iemand met paranoia.
Het is nu alweer jaren geleden. Ik heb de beste oplossing gekozen: wegwezen. Maar ik merk nog dat ik bang ben om de betreffende weer tegen te komen.
Ik heb je site bekeken, prima! De site spreekt mij dubbel aan. Ten eerste, hoe meer ervaringsdeskundigen hun verhaal of ervaringen op het net plaatsen hoe beter (helaas). Ten tweede, ik ben binnen mijn bedrijf vertrouwenspersoon en kan mij bij dit onderwerp heel veel voorstellen.