Terugweg nog verdwaald. De wegvragen aan agenten die de stadsplattegrond op hun kop houden, of de kaart niet kunnen lezen omdat ze toevallig hun leesbril niet bij zich hebben. Maar toch goed terecht gekomen. Enerverende dag.
Dinsdag 3 april nog vroeger op en nog waren we niet de eesrte. Eerst langs de haven van Yangoon gelopen, de mensen zijn echt ontzettend verbaasd als ze je zien. Later in de buurt van het station even het monopoligeld op de zwarte markt omgewisseld voor Kyatts. Ik liep gelijk met een halve ton op zak. Aan aale kanten stak geld uit m'n zakken.
s'Middags via het huis van Aung San naar twee andere Pagoda's gelopen met een hele grote zittende en liggende buda. Met groot bedoel ik ook echt groot, ca 70 meter lang. Buiten de Pagoda een monnik getroffen die ons gelijk uitnodigde in zijn klooster erg gezellig. Kopje Thee gedronken.
In de namiddag langs een biergarten gewandeld en daar op het ludieke idee gekomen om een Jug te bestellen. Dat is zo'n vaas die in Singapore ongeveer 50 piek kost. En die kostte hier maar liefst 300 Kyatts. Dat is omgerekend f 1,50 (BJ, let je even op). Maar gelijk nog een besteld. Daarna maar gelijk gaan eten en met de taxi naar huis.
Woensdag 4 april om 9 uur met de bus naar Bago vertrokken. Na twee uur bussen daar ter plaatse en gelijk hotelletje en een riksjarijder gescoord. Al hadden we dat laatste zelf aan het begin nog niet in de gaten. Deze Riksjarijder "mr. Khim" heeft ons echt alle leuke hoekjes van Bago laten zien; Sigarenfabriek, Launchyweverij, Pagoda's.
En voor het middag programma een ontzettend mooie zonsondergang. Nadat de zon onder was kwam de kermis tot leven. In Bago was het namelijk kermis tot aan het waterfestival. De kermis was echt een flashback nnar de jaren 50. Tenten met een koe met 6 poten, een man zonder armen die met zijn tenen een draad door het oog van de naald haald, reuzenrad en draaimolen aangedreven op mankracht. Maar het mooiste van alles was nog dat de grootste attractie gratis was en dat waren wij. Te gekke avond.
OpDonderdag 5 april zijn we lekker slow gestart en hebben we een pagoda bezocht 5 km buiten Bago met vier inmense zittende boeda's (ca 40 meter hoog). Heen en terug met de bus, ze rijden hier nog met bussen rond uit de koloniale tijd. Dat kun je aan de bussen ook wel zien.
s'Middags nog even naar de kermis gegaan. Om de kermis was een soort kamp van allemmal boeren uit de omtrek. Die komen voor de kermis en het waterfestival met honderden ossenkarren en hun hele familie twee weken naar Bago. Schitterend gezicht, allemaal van die karren als in Asterix en Obelix. Nog bij een van de boeren uitgenodigd op theevisitie, binnen de kortste keren had zich een hele menigte om zijn kar verzameld.
Om een uur of 6 iedereen gedag gezegd; de boertjes, mr Khim, mensen van het hotel, iedereen komt je gewoon uitzwaaien. En de bus genomen naar Mandelay. Natuurlijk s'nachts nog even pech onderweg met de bus, maar dat calculeren ze hier gewoon in in het reisschema (by the way hele weg tussen een kotsende birmese dame en een schijtende chinese heer gezeten, erg leuk gezelschap).
OpVrijdagochtend 6 april om 8 uur in Mandelay. Daar begon de dag weer met een lekkere bestorming van de bus. Bedelaars, taxischauffeurs, nijlpaarden, hoteleigenaars, gevulde koeken. Maar om een uur of tien hadden we een kamer voor een goede prijs.
s'Middags de Mandelay-Hill beklommen, dit zijn allerlei temples, stoepa's, chedy's en pagoda's op een berg die via een soort gang met elkaar verbonden zijn en je naar de top voeren. Op de Top stond een waanzinnig mooi glaspaleis, was als in een sprookje. Onderweg terug nog even gestopt bij een kloostertje, wat water en druiven gebietst. De monnikken wilde nog voor het bedrag van maar lieftst f 1,- de verrekijker kopen. Maar even met een smoesje van af gekomen. Terug beneden aan de berg maar weer even een biergarten aangedaan en jahoor weer 1,50 per Jug (BJ!). Natuurlijk taxi naar huis.
OpZaterdag 7 april hebben we taxi gehuurd voor de hele dag om de omgeving van Mandelay te bekijken. s'Ochtends in de taxi gestapt en naar de Goldleaffactory en de Wooden Monastry gegaan. Erg mooi helemaal van hout geconstrueerd en bewerkt klooster. Daarna via Ava naar Sagain ( Ava maar gelijk weer weggegaan want daar moest je weer overal entree betalen). hier eerst de Hill beklommen, beetje vergelijkbaar met Mandelay-hill. Door een nonnetje nog van mijn verkoudheid afgeholpen, en een cursus mediteren van 10 minuten gevolgd.
's Middags naar de U-bein bridge. Een teakhouten brug van anderhalve kilometer, gemaakt van een oud paleis. Aan de overkant gegeten en met een roeibootje weer terug, erg romantisch. Toen was de dag een beetje ten einde en zijn we weer netjes voor het hotel door de taxi zonder remmen afgezet.
OpZondag 8 april om 4 uur s'ochtends opgestaan om op tijd op de boot te zijn die ons naar Bagan zou brengen. Onderweg naar de boot kreeg de taxi nog even een lekke band. Paniek, maar in 5 minuten alweer opgelost, niks aande hand. Uiteindelijk met 6 blanken op een boot vol locals, erg leuke ervaring. Voor de blanken werd een ruim stuk van de boot afgezet en de locals kregen op elkaar gepakt de rest. We waren net een paar van die oude Kolonialen.
Bij elke haven waar gestopt werd ontstond er een ware veldslag van mensen die op de boot wilden en er van af. Was erg leuk om dat vanaf het dak van de boot gade te slaan. Om de boot heen waren ook allerlei mensen zich aan het wassen. Wanneer je in zo'n haventje was, kon je ook van alles kopen. Naarmate de vertrektijd van de boot naderde kelderden ook alle prijzen. Een banaan kon een prijsdaling meemaken van 200 kyatts tot 5 kyatts, lekkek voor je ego als banaan zijnde.
Om 11 uur in U-nyang, alwaar we tot ontscheeping overgingen en een hotel hebben gescoord. Goedkoopste tot nu toe.
Maandag 9 april onder het ontbijt een voorbij stormende horsecar aangehouden en geboekt voor de dag. Voordat we weggingen nog even een monnikje een aalmoes gegeven van een aantal kyatts, maar hij zei dat hij liever dollars had. Hoezo toerisme heeft een goede invloed op de bevolking. Met de horsecar het archeologische gebied van Bagan in, echt niet te beschrijven mooi. Probeer het toch maar met een paar worden. Zo ver als je kan kijken (ook als je bovenop een tempel staat) alleen maar tempels en pagoda's. Gegroepeerd in schitterende settings van palmbomen en zandduinen. De hele dag van de ene vebazing in de andere gevallen.
Op het heetste gedeelte van de dag even de schaduw opgezocht op het terras van een lekker restaurantje en s'middags het tweede gedeelte van de rondrit. DE rondrit eindigde bij een hele grote tempel vanwaar je een schitterende Sunset kon zien. Voor dat de sunset begon had je vanaf de tempel nog een schitterende view over een landschap met tempels zandduinen, aanstormende vander Valk en Peter Langhout bussen, galoperende horsecarren (iedereen komt voor de sunset naar deze tempels). s'Avonds nog even lekker gedineerd en ondertussen de indrukken van de dag verwerkt. Een ongelooflijk decor.
Dinsdag 10 april Vandaag maar weer eens de fiets gepakt. Via de andere kant naar new-Bagan gefietst. We waren natuurlijk nog geen halfuur onderweg of T. kreeg al even een lekke band. Maar vanuit het niets komen dan mensen te voorschijn die je band gaan plakken. Ondertussen bij de vrouw des huises een bakkie no-shji gedaan. Is een soort warme zoete melk, erg lekker. Tijdens het drinken kwamen er natuurlijk de nodige foto's op tafel en worden er hele verhalen uitgewisseld. Voor zo goed als dat gaat natuurlijk als de een engels spreekt en de ander birmees. Maar uiteindelijk kun je met wat gebaren, oergeluiden en bewegingen toch aardige confersaties houden. Lekke band had ons ondertussen twee uur gekost, maar we hebben de tijd.
In new-Bagan voor de verandering ook nog maar wat tempels en pagoda's bezocht (als je er toch bent) en een heel leuk lakwerk fabriekje. Tussen de middag maar weer even schuilen tegen de hitte bij ons restaurantje en daarna via een aantal Tempels die we nog niet hadden gezien naar een andere sunset tempel. Daar weer een beetje het zelfde beeld als van de dag daarvoor. De dag afgesloten met een lekker dineetje bij een birmeese italiaan die achteraf toch een birmees bleek te zijn , maar echt lekker kon koken.
Woensdagochtend 11 april eerst nog even lekker gefietst. Tegen het middag uur de fietsen ingeleverd en klaargemaakt voor de busreis terug naar Yangoon. Om 16.00 vertrokken met een bus vol schreeuwende Birmesen. Om een uur of 6 was peter het geschreeuw even zat en heeft met een kleine stemverheffing een einde gemaakt aan de decibellaire omgevingsvervuiling (zelfs T. schrok ervan).
Donderdag 12 april om ca. 7 uur s'ochtends in Yangoon. Eert snel naar het klooster waar we een afspraak hadden met een monnik, hij echter alleen niet met ons bleek. Hij was al vertrokken naar zijn ouders. Toen maar naar het hotel gelopen en ingecheckt. Onze overige bagage was er nog dus dat viel ook weer mee.
Voor de rest van de dag lekker gelanterfanterd, gegeten, Jugje gedronken. In scottmarket de eerste stuiptrekkingen van het waterfestival meegemaakt. s'Avonds T. even ingemaakt met schaken.
Vrijdag 13 april Onder een hoop gelach het hotel verlaten. Na een minuut of drie en een paar 100 meter van het hotel verwijderd wisten we waarom. We waren helemaal kletsnat. Het waterfestival betekend dat iedereen elkaar natgooit of natspuit op straat. En in het bijzonder doe je dat als mijanmarder bij de buitenlanders natuurlijk. In de loop van de ochtend de pick-up gepakt naar een dorpje buiten Yangoon, alwaar ze een pagoda hebben midden in het water. Ook erg leuk in een open pick-up, als een kilometer of 50 rijdt en mensen zetten hele brandweerspuiten op die auto of smijten hele emmers water er overheen. Tevens is het gecompliceerd om met de goede pick-up op de juiste plaats te komen als iedereen alleen maar birmees spreekt en meestal ook nog vanaf een uur 10 s'ochtends dronken.
Op de terugweg nog een leuke verrassing. Het laatste stukje met de bus stopte de buschauffeur even voor een stage, dat is een soort toneel waar iedereen met waterspuiten op staat. Je kunt misschien voorstellen wat er dan gebeurt in een bus zonder ramen met twee blanken. Toen was er dus echt niets meer droog. Rest van de middag en begin van de avond maar een beetje in het centrum gebleven. We waren nu toch al door. En wonder boven wonder werd er na zonsondergang niet echt meer met water gegooid. Natuurlijk s'avonds nog hier en daar een Jugje gescoord. Een nat dagje.
Zaterdag 14 april maar weer lekker de stad ingelopen, voorbereid op de volgende hoos. We hoefden gelukkig niet lang te wachten. Verder lekker gelopen langs Strandroad onder het genot van af en toe een kopje tot een emmer water. Natuurlijk tussendemiddag lekker gelunched met een Jugje. Later nog even gedanst voor een stage. Je lensen worden zowat van je oogbollen afgespoten. Daar nog even een nieuwe vriend voor het leven opgedaan. Gelukkig toch nog kunnen lozen.
s'Middags nog the boys van het hotel tegengekomen, een paar hadden een middagje vrij af om zelf even het waterfestival te vieren. Nog even wat foto's opgehaald en maar gelijk naar het hotel gegaan, om de foto's zo droog mogelijk te houden. Aan de overkant van het hotel bij een supervriendelijke chinese birmees maar weer een Jugje gedronken met wat snacks erbij. Later geprobeerd nog wat van het nachtleven ten tijde van het waterfestival mee te krijgen, maar dat viel een beetje tegen.
OpZondag 15 april zijn we maar niet meer echt naar buiten gegaan. We hebben onze spullen gepakt en wat zaken voorbereid voor onze trip naar India. Nog wat tips gekregen van mensen die vanuit india naar Mijanmar gekomen zijn en om 16.00 vertrokken naar het vliegveld.
Op het vliegveld natuurlijk weer de nodige strubbelingen met de douane, maar vergeleken met de aankomst redelijk gladjes verlopen. Het vliegtuig en de vlucht vielen ook erg mee en s'avonds dan ook zonder problemen in Dhakka (Bangladesh). Daar via een ingenieus busjes en muntjes systeem naar het hotel gebracht. Lekker gegeten en lekker geslapen alleen wel een beetje kort.