Vrijdag 11 mei, om 7 uur met de bus vertrokken vanuit Kathmandu naar Besisahar. Dat is de plaats in de bergen waar de weg ophoud. Hele bus vol met locals, lekker volgepropt, ook het dak zat weer lekker vol. In de bus en in het hotel in Besisahar nog even vriendjes gemaakt met nog twee blanken. Rosio (uit Spanje) en Andy (uit new zeeland), maar besloten om morgen met z'n vieren van start te gaan.
s'Middags nog even naar een plaatselijk klooster geweest. Natuurlijk de erste wilde marihuana planten ontdekt en nog even op een ritueel begravenisfeest geweest. Ja dat gaat hier even anders, dat is gewoon zingen, dansen, drinken , eten en optocht. Toch maar vroeg slapen want morgen de eerste loopdag.
Zaterdag 12 mei allemaal lekker ontbijten, behalve P want die is een beetje ziek. Om zeven uur de weg geraakt. Lopen over een geprepareerd pad dus dat viel mee, maar dat zou volgens de trekking guide wel veranderen. Veel hoge bergen en watervallen om ons heen echt een schitterend gezicht. Ook de marihuana velden werden steeds talrijker.
Met de lunch in Bhulebhule, dat is een nepalese onomatopee voor het kabelende water. Conform de trekking guide zat de dag erop. Toch maar verder gelopen. Onderweg nog twee Canadezen leren kennen en met z'n zessen om een uur of drie gaan zwemmen in het wild stromende water. Erg koud.
De laatste etappe was echt een hel. Dit ging twee en een half uur bergop (ca. 500 hoogtemeters met rugzak) in de knallende zon. (De spaanse had ondertussen een porter gecharterd, lokale drager). De beloning was echter destegroter toen we aan de top in Bahundanda waren. Mooie Lodge met erg mooi uitzicht en ....... een overheerlijk koud biertje. S'avonds gezellig met z'n allen gegeten op het terras.
Zondag 13 mei, vroeg weer lopen. Gisteravond nog wat verhalen gehoord van een duitse die de circuit in de andere richting had gelopen. Over touristen die waren overvallen en kelen doorgesneden. Maar met z'n allen bij elkaar blijven. Na een uurtje of twee lopen even stoppen bij een theehuisje voor een lekker kopje thee met uitzicht op een waterval van minimaal 50 metre hoog. Daarna P even bijne onder het zingen van "living doll" in het ravijn gestort (glee even uit), ik ben toch eigenlijk wel verzekerd tegen dat soort dingen?.
Als volgende pauze gestopt bij de rivier om weer even lekker te zwemmen, je kon je een heel stuk laten meestromen inde stroomversnellingen. Vlak na deze pauze (door een hele zware heuveltop) is de groep min of meer uit elkaar gevallen. De een wilde wat meer pauzes dan de ander. Ik ben toch maar bij T gebleven, wel zo gezellig.
Tussen de middag lekker gepicknicked en daarna echt een hele steile klim naar Tal. De eindplaats van deze dag. In twee dagen hadden we nu drie dagen van het schema gelopen. Dat voelden we ook wel behoorlijk in onze benen. Wel weer gegroepeerd met de kopgroep (rosio met porter en andy). Erg mooi hotelletje in Tal met uitzicht op de waterval.
Maandag 14 mei,s'ochtends regende het een beetje en in de regen kun je niet lopen dus maar lekker uitgeslapen. Uiteindelijk om 9 uur gaan lopen. Om een uur of 11 lekker gebreaked met een kopje thee.
Halverwege passeerden we Bagarshap. Dit is een stadje waar in 1995 een landslide over heen is gegaan. Vele doden waaronder veel toeristen. Tussende middag aangekomen in Danagyu en maar besloten om het de day te callen. Lekker ingechecked en de rest van de dag een beetje gewassen en lekker in de zon gezeten.
Dinsdag 15 mei,gepland om vroeg weg te lopen, maar alles liep mis. Wake up noknok had het niet helemaal begrepen, ontbijtploeg was nog in dromenland, etc.etc. Uiteindelijk om half acht lopen en na een goed halfuur al op de eerste hindernis gestoten. Een ingestorte brug, ja hoe kom je dan aan de overkant. Een brug bouwen over de rivier dmv boomstammen denk je dan al gelijk als Marlboroman (hij werd weer in me wakker)..................
Gelukkig heeft een voorganger dezelfde gedachte gehad, ja en je gaat geen twee bruggen bouwen. Dus toch maar zijn brug genomen.
Leuke is hier als je ergens een bakkie thee gaat doen je vaak de enige bent en gelijk wordt geconfronteerd met een kruisverhoor, zijn jullie getrouwd? hebben jullie kinderen? waar kom je vandaan?
Onderweg nog een geitje gezien die ietwat teveel tussen de marihuana planten gegraast had. Zag erg stoned uit. Om een uur of twee s'middags in Chame, het einddoel voor vandaag. Dit is een ietwat groter plaatsje met elekticiteit en Toblerone. S'avonds gegeten voor de tv. Juventus-Parma 3-1.
Woensdag 16 mei s'ochtends regen. Het bleef echter regenen, dus regenpak aan en toch maar gaan lopen. Vandaag langs echt heel veel landslides geklauterd. Was een erg off-route vandaag. Vandaag ook een van de meest spectaculaire natuurverschijnselen gezien. Een granieten plaat die 1500 meter uit de grond schuin omhoog steekt, kilometers breed. Het schijnt het resultaat te zijn van het over elkaar schuiven van het euraziatische continent en het indiase subcontinent.
Na dit verschijnsel nog een uur of drie gelopen tot Lower Pisang, ondertussen al op een hoogte van 3100 meter beland. In lower Pisang hartelijk begroet door een aantal Tibetaanse spookkindertjes en ngecheckt in hoe kan het ook anders Lodge Tibet. Hier hadden ze een lekker open haardje dus daar mar even gechilled. Later op de dag nog even naar Upper Pisang geklauterd. Daar nog even met een plaatseljke aannemer gebabbeld die al twee jaar aan het bouwen is aan een klooster. s'Avonds weer lekker vor de openhaard gegeten. Erg gezellig.
Donderdag 17 mei van Lower Pisang naar Braga gelopen via de hoge route (over de 3800 meter). Vanuit bed gelijk begonnen aan een superlange klim naar het 480 meter hoger gelegen Gyaru. Twee uur ver gedaan en in Gyaru maar gelijk gebruncht. Erg mooi pitoresque stadje, middeleeuws. Na een uurtje Ngawal bereikt e daar de eerste Yaks gezien. Vanaf hier ging het vooral bergafwaarts naar Braca.
Na nog goed 4 uur lopen om een uur of 5 in Braca. Ook hier maar weer even de plaatselijke Gompa bezocht. De omgeving wordt ook steeds bizarder. Soms lijkt het wel maanlandschap. Ook hier weer in een erg mooi hotel alleen was deze we wat duur(met douche en toilet op de kamer en goed uitzicht, F5,25).
Vrijdag 18 mei hadden we maar een klein stukje te lopen naar Manang. In en uurtje gepiept. Dit was eigenlijk meer een acclimatiseerdag. In Manang een uitzichtpunt beklommen met schitterend uitzicht over een gletsjer met bijbehorend gletsjermeer erg mooi. Tevens erg mooi uitzicht over de stad Manang. Verder even met het huisgeitje op schoot in de zon gezeten en s'avonds Thin air en Himalaya gekeken om alvast in de stemming te komen
Zaterdag 19 mei Vandaag relaxed al souvenirs kopend hoogte gemaakt. Het doel was 4000 meter, mar we voelen ons vandaag zo goed misschien gaan we wel gelijk door naar 4500. Dat was even te hoog gegrepen. Bij ca. 4200 meter kreeg P. hoofdpijn en werd misselijk. Tekenen van hoogteziekte. Maar gauw de dichtstbijzijnde Lodge gezocht en ingecheckt. P gelijk in bed gekropen met wat medicijnen tegen de hoogte ziekte.
s'Avonds ging het alweer een stuk beter, lekker gegeten en zelfs van T gewonnen met schaken. Tevens lekker geslapen.
Zondag 20 mei voor het eerst een hele kudde Yaks gezien. Tevens gezien hoe ze zo een beest moeten vangen als hij niet meewerkt. Erg grappig, zes man aan een touw om ze nek. Verder de dag erg rustig geklommen voor goede acclimatisatie. Tegen het middag uur in de hagel Thorung Phedi bereikt de laatste plaats onder de pas.
Na de lunch nog even ter goede acclimatisatie nog een stuk geklommen tot 4800 meter. Onderweg nog even een eigen Chedi gebouwd. Terug naar beneden nog een kudde wilde Gemsen gespot. Bij terugkomst in de lodge lekker gedinnert met Han en Thomas, twee duitsers uit Munchen die morgen ook over de pas gaan.
Maandag 21 mei half 5 op om op tijd over de pas te gaan halverwege de eerste klim nog wat ontbeten. Om ca. 10 uur op de top. 5418 meter hoog, midden tussen de sneeuw en de gebedsvlaggen. De hele weg is het moeilijk ademen en het zicht was ontzettend slecht. Het is dan zo een goed gevoel als je dan boven op de top staat.
Erg koud boven dus maar weer snel naar beneden. Naar Muctinath op 3800 meter (1600 meter afdalen). Onderweg de meest schitterende landschappen van de hele reis gezien. Echt ongelooflijk. Gigantische rotsachtige woestijnlandschappen, afgewisselde met sneeuw, gletsjers, groene oases tot in het Mustangdal. Eigenlijk geen worden voor.
In Muctinath nog even naar de heilige bron geweest, met ons vele pilgrims die helemaal uit India zijn komen lopen. Zien er en beetje uit als oranje supporters. In de lodge in Muctinath lekker zitten bijkomen van alles wat op ons netvlies is afgevuurd vandaag.
Dinsdag 22 mei s'ochtens eerst even de plaatselijke veekudde uitgeleidde gedaan (paarden, ezels, geiten, schapen, yaks, koeien, het hele dorp was vol). Via Jarkot, schitterend plaatsje op een heuvel midden in het dal, het Mustangdal ingelopen waar het verschikkelijk waait,altijd.
Ook hier zijn de uitzichten weer om sprakeloos van te worden. Natuurlijk had T weer een heel klein geitje gevonden. Even fotootje. Ons kwartet had zich ondertussen uitgebreid met een Nepalese vrouw met kind die Tiziana Nepalese les ging geven. Lekker gelopen tot de maag ging knorren.
Gelunched in Eklapathi en vanafhier over het rivierbed verder gelopen. Werd echt gek van de enorme sterke wind. Lopen over het rivierbed betekend dat je ook vaak stroompjes moeten over steken zonder brug, geeft leuke kapriolen. Om circa half vijf in Marfa. Erg leuk stadje, ook hier maar weer eerst even wat rond gebanjerd. In ons leuke lodgje lekker gegeten en een typisch voor deze streek applebrandy gedronken.
Woensdag 23 mei na een goed ontbijt op weg naar Larjung. In het eerste dorp heeft Hans z'n 70-er jaren trimpak al geruild voor wat lokale snuisterijen. Daarna snel verder tot de applebrandy distellerie in Tukuche. Daar even een rondleiding gehad met het nodige voorproeven. Dat voelde we wel bij het vervolg van de trip. Vandaag erg veel leuke stadjes gepasseerd. wat opvalt is dat het aan deze kant van de pas allemaal wat luxer en netter is, er is bijvoorbeeld overal elektriciteit.
Rest van de trip voorliep voorspoedig, ondertussen waren we ook uit de windtunelzone. Onderweg kom je erg viel dragers en ezels tegen die vanalles tussen de bergplaatsjes transporteren. Af en toe zie je ook een ezel liggen die van een hoger gedeelte naar beneden is gelazerd.
Donderdag 24 mei was het eerst het plan om vandaag naar de Dauligiri icefall te lopen op 4500 meter hoogte. Het weer was echter onvoldoende(zicht). Dus mar verder gelopen naar Ghasa. Vandaag erg veel ezeltransporten gezien. Ook erg grappig als zo'n heel transport over een hangbrug heen moet, het schijnt die ezels niks te doen.
s'Middags in Ghasa de Germans even leren ezelen met flink wat bier en applebrandy. Erg gelachen. s'Avonds lekker gegeten en vroeg naar bed want morgen wordt er een flinke afstand gelopen.
Vrijdag 25 meivandaag moest er even in 1 dag 2 dagen gelopen worden om op tijd in Pokhara te zijn. Dus vroeg van start om 6 uur. Gelopen tot 8 uur, ondertussen zjn we al flink gedald tot 1000 meter dus de temperaturen nemen flink toe. Ontbeten met het zicht op de waterval, natuurlijk ook even gezwommen/gedoucht onder de waterval. Na en goed ontbijt verder gelopen naar Tatopani, daar in een schitterende tuin met hotsprings gelunched. Dag 1 zat erop.
Vanaf Tatopani is het nog 6 uur lopen naar Beni. Dat waren waarschijnljk de langste 6 uur van de hele trip. In Benni aangekomen waren we echt allemaal helemaal op. We zijn in de tuin van het eerste hotel neergeploft en eerst een par biertjes gedronken. Dat heb je als met Bavarians onderweg bent. Rest van de avond alleen maar gechilled.
Zaterdag 26 mei de lokal bus van 9 uur naar Pokhara genomen. Een rit van 5 uur voor nog geen 80 kilometer. Extreem dicht langs afgronden. Bus weer lekker volgepropt, maar de tijd gaat snel want je ziet een hoop leuke dingen onderweg. Je hebt alleen een beetje weinig plek. Onderweg werd nog even het wiel van de bus verwisseld. Ik weet niet welk wiel beter was de oude of de nieuwe.
In Pokhara begon het gelijk flink te plensen. Hier de rest van de dag maar een beetje rondgehangen in het toeristen gedeelte, en daar ook voor het eerst gehord over de Nepal Banda. Dit betekent een algehele staking voor het hele land en die gaat vanaf morgen in voor drie dagen. Dat terwijl we morgen de bus naar Chitwan National Park wilden nemen voor een dagsafari op een olifant. Gaat dus mooi niet door. Drie dagen vast in Pokhara.
Zondag 27 mei vandaag een rondje om het Pewa Lake lopen. Eerst even ontbeten bij een tentje dat niet staakte. Daarna gaan wandelen. Na en uurtje aangekomen bij een terras dat uitkeek over het meer. Dit nodigde behoorlijk uit tot Fruhshoppen. Dat hebben we dan ook maar gedaan. Verder gewandeld door de rijstplantages, tussen de waterbuffels door, totdat we niet meer verder konden. Water en moeras. Even een lokale vissr gecharterd die ons voor 50 roepies heeft overgevaren.
Later op de middag een enorme klim gemaakt naar de tweede Peagepagoda van onze reis. Vanaf hier echt een schitterend gezicht over de himalaya. Terug weer door de rijstvelden en de waterbuffels die hier echt tot voor het hotel lopen. Soms zie er wel eens eentje de flora van het hotel ietwat bijwerken. S'Avonds lekker Momo's gegeten.
Maandag 28 mei fietsen gehuurd bij een niet stakende fietsverhuur, via de achterdeur. Lekker gefietst langs een aantal kloosters en tempels. Was niet iedereen het mee eens. Bij terugkomst in het dorp even al het vochtverlies gecompenseerd bij de plaatselijke Momo tent. Vermoeiend dagje.
Dinsdag 29 mei vanochtend eerstnaar het Tibetan Refugee Camp gelopen, maar ook daar werd gestaakt. Weer via een schitterende route door de rijstvelden teruggelopen. s'Middags begon het weer te plensen dus maar weer naar onze Momo-shop en een beetje gebiert en gemomoot. Relaxed dagje.
Woensdag 30 meimet de bus terug naar Kathmandu. Vanaf nu de komende dagen ons vertrek naar Tibet voorbereiden. Nog een hoop te regelen dus die tjd hebben we wel nodig. Zondag 3 juni vertrekken we naar Tibet. Drie weken later ongeveer zal de volgende up-date zijn.
