Zondag 3 juni Ondanks alle constanatie van gister (Royal family killing) om 7 uur met de bus vertrokken vanuit Kathmandu naar Nyalam, dat is het doel voor vandaag en de eerste behoorlijke plaats in Tibet (was ons verteld). Na een paar uur Camel troffien en de hoogste Bunji Jump ter wereld (165 meter) te hebben gepasserd komen we aan bij de grens met Tibet (officieel China). Eerst nog wat hardnekkige en achteraf sacherijnige geldwisselaars afgeschud. Later wij sacherijnig want ze bleken toch wel een goede koers te hebben. De grens over, duurde in totaal een uurtje dus dat viel mee.
In Tibet begon het Camel troffien pas echt, we reden daar ook in dat soort auto's en dat is daar ook wel degelijk nodig. Er zijn daar geen verharde wegen. Lekker crossen dwars door rivierbeddingen, watervallen en langs afgronden. Weer twee uur verder bij Nyalam, de ons beloofde behoorlijke stad. Het hotel had geen stromend water, kun je je voorstellen hoe het toilet er dan uit ziet als onze hele groep even is geweest? De chinesen hebben verder hun best gedaan om het hele dorp met de grond gelijk te maken en alleen maar betonnen blokken terug te bouwen. Is ze ook aardig gelukt. Toch lekker gegeten en goed geslapen, ondanks nachtelijke snoeiharde Chinese karaoke aan de overkant.
Maandag 4 juni s'ochtends gewekt door de famfare. Naast ons was een fabriek en daar was een topdelegatie aangekomen uit Beijing, ja dat moet gevierd worden natuurlijk. Allemaal stijf gewassen chinezen en een paar dronken Tibetanen, te vies om aan te raken.
Op deze dag zagen we de eerste landschappen van Tibet als in de fotoboeken echt schitterend (zie foto's). Aardig aantal passen vandaag van boven de 5000 meter. Bij de eerste bouw je nog met z'n allen een Chedi. Oja met z'n allen is in totaal 9 man/vrouw uit australie, canada, zwitserland, israel, noorwegen, nederland en mexico. Maar na de derde 5000 pas houd je daar wel mee op. (erg ijle lucht).
Vlak voordat we aankwamen in Lhatse (de volgende beloofde behoorlijke stad in Tibet) brak er nog even een Thunderstorm los. Onze gids hoefde bijna niet nmeer mee te rijden in de auto, maar wij konden plankgas achter hem aan rijden. In Lhatse je raad het al het kan nog erger als Nyalam.Onze vinex wijken zijn er niks bij.
S'Avonds met ze allen in de Dorm erg gezellig zonder toilet en stromend water. Verder wel nog lekker gedanst en een theetje gedronken in een plaatselijk restaurantje (tafels en stoelen aan de kant)
Dinsdag 5 juni, even een bakkie thee doen met ontbijtje in de danstent van gisteravond, ontbijt: fried rice with vegetable, welkom in China. Voor vandaag maar 90 km op het programma. Wel natuurlijk weer door schitterend landschap. Na wat pasjes van tussen de 4500 en de 5000 om 1 uur in Zhigatse. Eindelijke de eerste stad met een echt tibetaans gedeelte. Na de lunch een bezoek gebracht aan het enorme Tashilhunpo klooster, een van de grootste van Tibet. In de toptijd leefden hier 3000 monniken. Tevens was dit de zetel van de Panchen Lama (soort ruziemaker met de Daila Lama, vroeger). Erg interessant al die boedha's, traditioneel gekleedde tibetanen en zo.
Na afloop ingecheckt in een schitterend hotel. Was echt een verademing. Met toilet en douche en schitterende kamers. Na even gechilled te hebben in dit hotel gaan we lekker met z'n allen eten. Met een biertje natuurlijk want dat is zo een beetje het enige wat hier niet duur is naar Aziatische maatstaven. Natuurlijk weer wat tibetaanse woordjes geleerd.
Woensdag 6 juni gister besloten om vandaag in een keer via de nieuwe weg naar Lhasa te rijden. In Lhasa is namelijk een pelgrims festival gaande en daar kunnen we dan net de laatste dag van meepikken. Het landschap werd vandaag nog extremer dan de dagen ervoor. Vandaag zelfs tussen enorme zandduinen gereden als in de woestijn. Dit landschap blijft aanwezig tot aan de rand van Lhasa.
Om half vier eindelijk in Lhasa en snel ingecheckt in het Pentoc Guesthouse (erg goede keuze bleek achteraf). Na deze snelle check inn naar de Jokhang, de heiligste tempel van Tibet. Hier lopen alle pelgrims hun rondjes om en was het erg druk. Veel gechant (soort zingen, mompelen) en monikken mmet gele mutsen op, schitterend schouwspel.
Donderdag 7 juni Vandaag staat de Potala op het programma (zie foto). Eerst even tussen de souvenir verkopers doorgeworsteld. In de Potala gelijk maar eens even gecheckt hoe de Daila Lama in die tijd naar het toilet ging. Nou ik moet zeggen dat is een hele aparte ervaring. Vooral wanneer je nog halverwege bent en er een chinees er even gezellig bij komt zitten en naar je gaat zitten lachen. Zo moet de Daila Lama zich ook gevoeld hebben bij de invasie van Tibet.
Verder was de Potala Palace echt schitterend. Vooral het idee dat je door de gangen loopt waar de Daila Lama ooit heeft gelopen. Ook het uitzicht vanaf de potala over Lhasa is erg mooi.
Na afloop wat boodschapjes gedaan en met z'n vieren op het dak van het hotel gaan zitten met een flesje wijn, erg gezellig. Wachtend op de ondergaande zon achter de Potala. s'Avonds nog even gezellig met z'n allen gegeten en bekend geraakt met het fenomeen Chang (tibetaans bier voor 30 cent per glas), weer erg gezellig
Vrijdag 8 juni de dag van de zonsopgang. om kwart voor 6 opgestaan. Met z'n drieen (adrian, aus, ging ook mee) naar een heuvel voor de Potala gelopen. Daar over heggen, tuinmuren, schuren, etc. heen geklommen om een goed zicht op de Potala te krijgen. Eindelijk goede spot. Dus wachten op de zon. Tibet heeft echter zoals alle andere delen van China Beijing time. Dat betekent zonsopkomst om half acht. Dat betekende dus een uurtje wachten en het is daar bar koud als de zon niet schijnt en we stonden boven een ontluchtingspijp van het riool. Echter het ergste komt nog, toen de zon opkwam kwam hij op achter de Potala, dus zagen we er helemaal niks van. Al met al toch gelachen. De rest van de ochtend een beetje gewandeld door de wijk rond de potala.
S'Middags naar de Barkor gelopen en daar wat kleine tempeltjes en heel veel traditionele tibetanen bekeken. Erg grappig. Barst daar echt van de Pelgrims die soms kruipend hun rondjes om de Jokhang maken.
De avond weer lekker doorgebracht in Tashi-restaurant met een vervolg op het dak van het hotel. Begint een traditie te worden.
Zaterdag 9 juni Vandaag was het plan om naar de riverside te lopen. De weg er naartoe was echt een drama. Alleen maar chinese nieuwbouw. De riverside zelf was niet veel beter. Hier hadden de chinezen een industrie gebied gepland en het gedeelte was net bouwrijp gemaakt. Maar snel een riksja terug naar het hotel genomen.
Vandaaruit met z'n allen met de taxi naar het Serra klooster. Daar aangekomen, gebracht door een chauffeuse, even door de achteringang naar binnen geglipt, dat scheelt weer een tientje entree per persoon. In het klooster het Debathing meegemaakt van de monniken. Erg fascinerend, sommige monniken gaan er echt helemaal in op.
De rest van de dag gespendeerd in de Barkor. Toch veruit de leukste (traditionele) wijk van Lhasa. Daar natuurlijk nog wat gefotografeerd. s"avonds weer lekker gegeten. Na het eten kwamen we terug in de kamer en daar was Rudi een lekker ijsje aan het eten. Adrian kon deze aanblik niet weerstaan en besloot ook maar een ijsje te nemen. Wordt vervolgt.
Zondag 10 juni begon om een uur of 4 toen we adrian voor de vierde keer naar de w.c. hoorde rennen. Lekker ijsje? De beestjes waren met hun werk begonnen. Vandaag dus maar een dagje rond het hotel gebleven. Eerst even een reactie gegeven naar twee andere nederlanders dat we hen erg graag vergezellen op een tripje naar het Namtso Lake. Tevens vandaag de rit terug naar de grens geregeld, via de Everest.
Rest van de dag beetje geshopped rond de Johkang en voor Adrian bij een chinese apotheek wat medicijnen gehaald. Erg leuk want ga maar eens aan een chinees zonder engels uitleggen dat iemand de hele dag kotst en aan de schijt is. Na een minuut of tien stond er een behoorlijke groep mensen door de etalage naar ons toneelstuk te kijken.
s'Middags samen met Mike nog even twee fietsen gehuurd en even door Lhasa gefietst. Erg grappig. Na afloop even gegeten bij een heel cosy restaurantje met ietwat te veel schreeuwerige amerikanen.
Maandag 11 juni Adrian alweer een beetje opgeknapt, waarschijnlijk door de chinese wondermiddelen. Vandaag met z'n allen met de bus naar het Drepung klooster. Dit is een klooster waar vroeger de Daila Lama's woonden, voordat ze naar het Potala palace verhuisden.
Natuurlijk eerst even naar binnen gesneaked en de hgele middag daar een beetje rondgehangen. Lekker tussen de middag uiltje geknapt in de zon op het dak van het oude woonhuis van de vijfde Daila Lama. Ik moet zeggen dat gaf een behoorlijk goed gevoel. Aan het eind van de middag een beetje regen, dus maar relaxed op het dinner voorbereid. Dit was het afscheidsdinner, want morgen gaat een ieder zijns weegs. Erg gezellig desondanks.
Dinsdag 12 juni s'Ochtends voor vertrek nog even een e-mailtje naar Henk en Tonnie gedaan, een voorstel voor het overnemen van hun motor. Daarna in de Jeep en op naar NamtsoLake. De rit was echt bizar, de hel dag rijden en mischien 20 minuten asfalt. De rest alleen maar dirtroad. En dirtroad zonder regen betekend behoorlijk stof happen.
De route was uiteraard weer schitterend, vooral na de lunchpauze. De lunch hadden we genoten in een plaatsje op 4300 meter hoogte vlak voor de pas. Na de lunch begon de strijd tegen de elementen pas goed. De eerste slag werd meteen verloren want dat was de entree die we moesten betalen om de pas over te gaan ofzo. Erg vaag, maarja chinese autoriteiten (waren het wel autoriteiten?). Onderweg natuurlijk nog menig keer uitgeweken voor loslopende(rennende) yaks.
Bij de pasovergang voor het eerst schitterend gezicht op het Lake, echt adembenemend. Nog even twee uur crossen en we waren er.
Vlak voordat we bij het guesthouse waren nog even de laatste slag, weer een soort entree, weer autoriteiten?, deze zagen er nog minder uit als de vorige, maar waren desondanks behoorlijk autoritair. Toch maar betaald, zij hadden de tijd en wij ook wel maar toch ook eigenlijk niet en het hek bleef anders gesloten. Toch nog net op tijd voor de sunset boven het meer schitterend!
Woensdag 13 juni vroeg up voor fotoshooting van de sunrise en P. voelt zich behoorlijk klote. Misschien toch niet zo'n goede fried rice gister avond. Na de ochtend excersitie toch maar even terug in z'n mandje, maar toch wel mee met de middag excursie. Dit betekende om het halfuur lekker tussen de thijmplantjes achter een rotsblokje plaatsnemen. Nog even langs de langste Maniwaal van Tibet gelopen.
Ondanks de kwa gezondheid wat mindere dag toch schitterend geweest. Als je hier langs het meer loopt waan je je kwa zon en temperatuur aan de Mediterranee. Alleen de leegte is zo aanwezig, het is ongelooflijk.
Donderdag juni 14al weer wat beter. Maar goed ook want vandaag rijden we terug naar Lhasa. Dezelfde rit maar toch weer ongelooflijk. Weer heleboel Yaks, marmotten en andere beesten gezien (waaronder ook yakkoppen). Ook nog wat herders waar T. een foto van ging nemen, deze vonden dat niet goed en dreigde met stenen te gaan gooien. Toen maar even vocaal wat haagse vocabulaire door de Himalaya gegooid, het hielp.
Om een uurtje of vijf s'avonds weer in Lhasa en maar lekker gelijk met wat flessen bier het dak op. Erg gezellig.
Vrijdag juni 15 vandaag met Rudy erbij een fiets gehuurd. Met z'n drieen eerst even naar de markt bij het Potala gefietst en daarna naar het zomerpaleis van de Dalai Lama. Tussendoor nog even gestopt bij het voormalige Holiday Inn hotel en binnen een kijkje genomen. We hebben namelijk beiden het boekk "een hotel op het dak van de wereld gelezen" en dat gaat over dit hotel. Het zomer paleis bestaat uit een park met een aantal schitterende gebouwen. Van hieruit is de Daila Lama in 1959 naar India gevlucht.
De hele middag lekker relaxed door het park gezworven. Totdat we bij een beetje een afgelegen bezienswaardigheid kwamen. Het was hier typisch rustig. De gebouwtjes zagen er een beetje gesloten uit en er was geen mens. Waarom niet zou je denken, nou dat dachten wij dus ook. En niets vermoedend gingen we op onderzoek uit. Peter natuurlijk heldhaftig voorop. En als of ik op een soort alarmbel stapte.. Ieens kwam er uit het niets een monster op me af stormen luidt blaffend en happend. Ik stond aan de grond genageld van de schrik en de shock. Als een soort wonder had het monsterlijke beest een ketting om die hem stopte op 5 cm van mij. De luchtdruk, vocht, speeksel, demonen, alles vloog om heen ook m'n leven in een bliksem schricht. Ik heb nog een uur lang in een soort shoch toestand door het park geschuiffelt. Enerverende dag.
s'Avonds nog wat boodschappen gedaan voor de terugreis van morgen en een afscheidsfeestje gebouwd op onze hotelkamer. Zelf halverwege het feestje in slaapgevallen, dromend over hele kleine lieve schoothondjes met een hele grote bek.
Zaterdag 16 juni om een uur of 10 eindelijk on the road naar Gyantse. Eerste gedeelte ging erg snel. Snelle chauffeur, mocht van ons ook wat minder snel. Rond de lunch bij Yamdro Lake al over de pas. Schitterend meer ook weer helemaal turquoise (net als Namtso Lake) Bij de passen erg veel irritante touristische yakherders.
Aan het eind van de middag in Gyantse. Ingecheckt, nog even door het dorp gelopen en aangevallen op het dinner. Na het dinner nog even samen met T. naar een chinees/tibetaans disco karaoke geweest. erg leuk alleen erg moeilijk te volgen....
Zondag 17 juni (Piet birthday'44) begonnen met wat sightseeing in het stadje, vooral de oude wijk was erg leuk. Hier had T. weer even een aanvaring met een tibetaanse hond (natuurlijk lang niet zo groot als die in het zomerpaleis). Daarna het kasteel bezocht op de top van de heuvel. Het leukste daar was eigenlijk het anti britse museum. Waar de chinesen de britten al niet van beschuldigen en wat ze daarna zelf hebben gedaan tegen de Tibetanen, ongelooflijk! Vanaf het kasteel een schitterend uitzicht over de Gyantse vallei. Na het kasteel nog even snel een blik geworpen in het klooster, gelunchet en on the road. Naar Zhigatse.
Aangekomen in Zhigatse na wat geloop en gezoek leuk hotel gevonden aan de rand van de oude stad. Na het inchecken even de stad in. Mike nog even z'n voetbal kunsten laten zien aan een aantal kids. Ook nog even een paar boedhistische yakbone gebedskettingen gekocht. s' Avonds gegeten en chang gedronken in het restaurant op het dak van het hotel, erg leuk.
Maandag 18 juni vandaag de lange rit die moet eindigen bij de mount Everest. In ochtend verliep alles perfect en bij de eerste pas van 5000 meter kwamen we de groep tegen waarbij wij op de permit stonden. We hadden namelijk via een bekende neef van een overleden achternicht een hele goedkope terugrit geregeld. We hoefden niet te betalen voor de permits, want de gids,ook wel de neef, had ons bij een groep australiers op de permits gezet. Alleen een beetje in de buurt blijven had de neef gezegd. De groep was echter een hele schreeuwerige groep van een stuk of 12 australiers met een groepsleider, die al snel "the bitch" werd genoemd.
Ongeveer halverwege de dag kwam ze er achter dat wij op hun permit stonden en toen brak de pleuris uit. Af en toe zij haar puppydog ook nog wat. Stemming was behoorlijk gezet. Verder onderweg werd het vermoeden bekrachtigt dat de brug over de rivier die 30 kilometer voor de Everest stroomt was ingestort. Onderweg nog een aantal malen gestopt, wat te doen? Maar toch doorgereden. Af en toe behoorlijk door het water omdat de rivieren flink waren aangezwollen. Bij de brug aangekomen bleek deze inderdaad gedeeltelijk ingestort. Dit was al een week zo en ze waren met man en macht bezig om de brug weer te "herstellen" (zandbergen aan het begin en het eind op te werpen). Onder aanvoering van the bitch werd er nog een schepje bovenop gegooid en na een uurtje was de brug gereed om over heen te gaan.
Laatste paar uurtjes de berg op. Voor ons nog een Jeep met lekke band. Verder ongedeerd aan gekomen bij het Klooster. In het guesthouse was geen plek meer dus we moesten in het klooster slapen. Was weer eens wat anders. s'Avonds lekker aan de warme potkachel in het restaurant van het guesthouse gezeten erg gezellig. s'Nachts behoorlijk koud. De hemel was vol met sterren en in de verte kon je in het licht van de maan de contour van de Everest zien.
Dinsdag 19 juni s'ochtends alles en iedereen in nevelen gewikkeld. Maar rustig ontbeten en daarna gelopen naar het Basiskamp van de Mount Everest. Dit ligt op ca. 5100 meter hoogte. Onderweg door allerlei verlaten dorpjes gelopen en een hoop herten en reuzemarmotten gezien.
Bij het basiskamp aangekomen, brak het wolkendek even open en hadden we heel even een schitterende vieuw op de Everesttop. Nadat deze weer verdwenen was gaan lopen naar Camp 1. OP zich was het goed te doen je hoefde niet echt te klauteren. Alleen de ijle lucht putte je helemaal uit. Na circa twee uur lopen bij Camp 1 op cica 5300 meter hoogte. Na dit camp ging de echte klim beginnen. Om de tien meter lopen moest je stoppen om op adem te komen. Dit hebben we volgehouden tot op 5400 meter hoogte en daar hebben we besloten terugtekeren. 3,5 kilometer onder de top van de Everest.
IN camp 1 in de zon nog even een tukje gedaan en daarna terug naar de basecamp. Ging natuurlijk dowhill veel sneller en na een uur of drie waren we alweer terug bij het klooster. Daar nog een beetje de monniken bezocht en s'Avonds lekker stoere verhalen vertellen tegen een nieuwe groep nederlandse toeristen die net waren aangekomen.
Woensdag 20 juni s'ochtends opgestaan met een strak blauwe lucht, Schitterend uitzicht op de Mount Everest. Mooi afscheidscadeautje, dit verlate wel het vertrek ietwat. Om 10 uur weggereden na wat ongeregeldheden tussen de tibetaan en de canadees. Rit terug naar de 'highway' verlieg erg gladjes en snel. Het stuk hadden we al een keer gereden op de heenweg, maar natuurlijk blijft het uitzicht boeien.
Om ca. 17.00 uur aangekomen in Nyalam en ingecheckt in hetzelfde hotel als op de heenweg. Daarna nog geprobeerd wat geld terug te wisselen maar niet gelukt. Wel weer heerlijk gegeten en, dachten we, laatste Lhasa biertje gedronken. s'Nachts weer erg genoten van de plaatselijke kraoke-bar naast ons hotel en T. voorgesteld aan de Yak en de Yak aan T.
Donderdag 21 juni om half acht vertrokken en vlak voor Zangmu (de grens) een lekke band. Dat duurde een uurtje want de beste man had nog nooit een band verwisseld volgens mij. Eindelijk gemaakt en 500 meter verderop een vrachtwagen vastkomen te zitten half in de berm en de waterval. Alles muurvast, maar gaan lopen naar de grens. Dit was echter een stuk verder dan we vante voren hadden gedacht, ondanks alle shortcuts die een klein Nepalees jongetje ons even liet zien (nog drie dagen spierpijn gehad van deze trip).
Vlak voor de grens toch nog even ons echte laatste biertje van Tibet gekocht. Daarna de grens over en in Nepal lekker een echte Dal Bhat gegeten. Heerlijk. Vanaf de grens met een taxi naat Kathmandu terug. Onderweg nog een paar keer uit de auto , als de auto door landslides moest crossen. Erg grappig vooral omdat na elke modderlandslide de chauffeur bij een watervalletje z'n auto ging wassen.
Verder voorspoedige rit gehad en om ca. 17.00 uur in Kathmandu. Snel ingecheckt in Mom's Guesthouse en s'avonds onder het genot van een lekker biertje met Mike en Rudy wat herrinneringen opgehaald.
Vrijdag 22 juni t/m Dinsdag 26 juni in Kathmandu gebleven. Deze dagen hebben we vooral gevuld met lekker relaxen ook wel "chillen", eten, souvenirs kopen en slapen. En natuurlijk onze Tibet ervaring verwerken.
OP maandag hebben we nog een fiets gehuurd en hebben we de wat verder van het centrum gelegen bezienswaardigheden bezocht. Eerst naar Boudanath, daar niet zo klug geweest want we reden gelijk met de fiets naar de hoofdingang en dan moet je dus betalen. Terwijl er legio aan mogelijkheden zijn om naar binnen te sneaken. Erg mooie Stupa met natuurlijk van die ogen op de zijkant (zie foto's Nepal). Vanuit Boudanath naar Pasiputinath gefietst. Daar natuurlijk wel via de achteringang naar binnen. Eerst nog in een deel terecht gekomen dat alleen voor Hindoes bestemt was. Ik begrijp niet hoe ze kunnen zien dat ik geen hindoe ben, maar ze konden het toch. Betje rondgelopen en geeidigt aan de rivier. Hier zijn de verbrandings Ghats, waar ook de lijken van de koninklijke familie zijn verbrand. Lopen hier ook erg veel stoned Sado's rond die je kan fotograveren en dan gaan lopen huilen om en paar rupees.