De geleidelijke en herhaalde produktie van de klank "m" als een vorm van kommunikatie vormde de wil, de zenuwen, het strottenhoof, de hersenen en de zintuigen tot die van de mens. 
De hersenen werden ernaar gevormd en geplooid. Dit scheidde hem af van de anderen.
De klank "m" ontwikkelde geleidelijk tot de klank "om" en het uitstotende, scheppende "mo".
Daardoor ging hij deel uitmaken van de menselijke soort.

Dit was ongeveer 80 miljoen jaar geleden. Het was in de herfstperiode van de galaxie. In die tijd was de aarde kleiner.

De mens leefde in een territorium dat grote en kleine rivieren had, hoge bergen en meren. Het was een overwegend parkachtig landschap. Het territorium was zeer groot in oppervlakte en er leefden slechts weinig mensen: het huidige Oost- Afrika. Maar op dat ogenlik was dit gebied gelegen in het midden van het grote kontinent dat zelf samengesteld was uit verschillende andere kontinenten.

Dit soort mens begon zich te verspreiden over de rest van het toenmalige kontinent.
Van deze soort zal later de Homo Neanderthaler afstammen.

Een kleine groep (familie) vestigde zich in een grote vallei, gesitueerd min of meer op de plaats van het huidige Tarim Bekken (verder gewoon Tarim bekken genoemd). In deze periode, 60 miljoen jaar geleden,  leefden er nog dinosaurussen. De voortschrijdende ijstijd omgaf het Tarim bekken en isoleerde de mensen die daar leefden van de buitenwereld.
Dan veranderde het klimaat, Het Tarim bekken kreeg het klimaat van de lente. In dit territorium was er een groot meer, twee rivieren en eromheen hoge bergen met eeuwige sneeuw. Het leven was er rustig, er was niets afscheidelijk en alles was gemakkelijk beschikbaar: het aards paradijs.

Hier bleef de mens tot ongeveer 30 miljoen jaar geleden.

Gedurende de 30 miljoen jaar durende isolatie die voorbijging tussen hun intrede in het Tarim bekken en het weggaan eruit 30 miljoen jaar geleden vond er een genetische verandering plaats in de mens. Daardoor, en relatief kort voor de exodus, ontstonden er twee herkenbare soorten mens: de ene soort werd onderhevig aan de afscheidelijkheid, terwijl de andere leerde ermee om te gaan (deze leerde te hanteren).
Deze periode komt overeen met de laatste dagen van de schepping.
Een dag van de schepping - van Brahma -
Dit is de mythe van Adam en Eva.

Op het einde van deze periode ontstond er spanning, onbegrip en agressie tussen de twee soorten mensen (Cain en Abel). Ook veranderde het klimaat drastisch en ze werdren gedwongen het gebied te verlaten door interne zowel als externe redenen. Zo verdween het paradijs. Het werd een
trieste, desolate plaats, één van de meest onherbergzame streken op de aarde.

Nadat ze het gebied verlaten hadden, verspreidden ze zich.
De groep die onderworpen was aan de afscheidelijkheid (Cain), en die het talrijkst was, verspreidde zich over de hele wereld. Het werden de latere jagers en de vier rassen.
De andere groep, die  vertrouwd raakte met de kennis (Abel) was zeer gering in aantal. Na enige tijd begonnen ze intuitief te zoeken naar de oude landen maar dit oude land was ondertussen gedeetelijk weggeschoven.

De jagers verspreidden zich in een cirkelvormig gebied, hoog boven Eurazië en Noord Afrika (de latere Mongolen), anderen vestigden zich in de steppen van Eurazië, van Oost naar West, en ze verplaatsten zich hoofdzakelijk met de migraties van de herten. De Australiërs kwamen terecht in het meest zuidelijke land en de latere negroiden vestigden zich in de equatoriale zones van Afrika. De mens van de kennis kwam terecht op het kontinent waarvan het huidige Indië, Polynesië (de eilanden) en Australië deel uitmaken. Uit deze groep ontstond het vijfde ras.

De mens van de kennis noemde het land  waar hij woonde "Moeder", in zijn taal "Mu". Dit is de mens die "ik schiep naar mijn beeld en gelijkenis". Hij was door de natuur begiftigd  met een intuitieve intelligente. Intuitief betekent: niet afscheidelijk. De intelligentie is het middel om iets met deze intuitie te doen, om kreatief te zijn, om mee-scheppend te zijn. 
 

Deze mens leefde terzelfdertijd in twee werelden. 
Zo was hun wereld: dit leven en na dit leven. Ze hadden een diep begrip van Eenheid in de kennis van de kontinuiteit van dit leven van de zintuigen naar het objektieve - na dit leven, -  ze leefden één leven.
Dit is het geboorterecht van de mens.

In Mu voelde deze mens zijn omgeving aan als zichzelf, in komplete harmonie met zijn eigen zijnstoestand. Hij aanvaardde alles als heel, als één (het monisme, de heelheid) en hij was genetisch verschillend van de rassen die op dat ogenblik leefden. 
Deze mens van Mu leefde zo in komplete harmonie van ongeveer 24 miljoen tot 8 miljoen jaar geleden.

. 
Door een asverschuiving begonnen alle dingen te bewegen en de aarde oppervlakte begon op te trekken en te barsten, van noord naar zuid. Uit deze enorme breuk werd nieuw land opgeduwd, waardoor Siberië uitgestrekt werd en opgebroken tot de huidige Verenigde Staten.
 
 

Het oude land MU werd afgescheiden van Polynesië en Australië en dreef naar boven naar het Euraziatisch kontinent. Australië botste met Zuid-Afrika, dat naar het oosten dreef, terwijl Polynesië, dat totaal versplinterd werd, gedeeltelijk Zuid Amerika achternaging.

De wereld veranderde totaal.
Het klimaat veranderde grondig.

MU verdween, zoals ook zeer veel van zijn mensen. Maar vóór de ramp waren mensen in kleine of grote groepen weggegaan naar landen en streken die zo ver mogelijk van het tumult verwijderd waren. Ze trokken naar verschillende plaatsen. Op deze reis ontmoetten ze de Cromagnons - jagers - en Neanderthalers en ze vestigden opvoedkundige centra voor de Cromagnons op wel bepaalde plaatsen.

Een deel van de MU mensen bleef in het Oosten van hun land, het latere TAMIARA.
Een grote groep vond een nieuw thuisland in het westen van de kontinenten, in de huidige Atlantische Oceaan.

De jagers waren zeer verschillend van de Mu mens. Ze waren onderworpen aan de notie van goed en kwaad en ze leefden in dualiteit. Door deze afscheidelijkheid begonnen ze de Mu mensen te zien als "goden".

Weggerukt van hun natuurlijke omgeving en hun dagelijkse zijnstoestand, was de grootste groep van de achtergebleven Mu mensen verplicht van toen af zich te organiseren in strukturen en zich politiek aaneen te sluiten, iets wat tot dan toe volledig overbodig was geweest . Door deze situatie ontsonden strukturen, het Koningschap (van "I"), steden en de hoofdstad. Ze noemden hun hoofdstad ATII, en het land ATLII.

Deze mensen, afstammelingen van MU, onderhielden uitstekende kontakten met de jagers in latere tijden en ze stichtten vele kolonies. Een van de kleinere groepen die MU verlaten had, had zich gevestigd op het oostelijk eind punt van een migratie route, in het Euraziatische steppe gebied, het Pamir hoogland. 
Enkele van de jagers, dorstig naar kennis - en waarschijnlijk ook om andere redennen - vestigden zich na enige tijd bij deze mensen. Zo ontstond er een centrum. 
Dit zijn de latere Aryanen. Ongeveer hetzelfde gebeurde met de Mongoolse jagers in Oost Siberië, en later aan de Gele Rivier in Voor-Indië, in de Hooglanden van Peru, in Ethiopië, Nubië... 
Overal zagen de jagers de Mu -mensen  als "goden".

De mensen van het moederland Mu, gegiftigd met hun natuurlijke intelligentie, hadden hun natuurlijke kunde, hun kennis en hun gedachten en ideeën doorgegeven aan de jagers door hun voorbeeld, de opvoeding, maar ook door hun genen. "En zij zagen dat de dochters van dit mensenras mooi was, en zij lieten hen onder hen wonen..."
Ondertussen raakten de Mu mensen op de eilanden (Tamiara) min of meer geisoleerd. Zij hadden natuurlijk kontakten met de jagers, maar ze stichtten niet veel kolonies onder hen.
 
 
 

In het land ATLII was er:
de energie en de schroom voor de ledigheid,
de kracht tussen de beelden
de schijnbare onsamenhangende verbeelding.
 
 
 

Dit alles verdween en werd vervangen door:
het verdelen van de materie in stukken, 
het ontstaan van een bindend centrum,
de uitdrukking van een religieus ("I") en politiek symbool in één, tot dan toe ongewenst,
het zetten en benadrukken van een bepaalde gebeurtenis die een blijvende herinnering geniet,
de belichaming van de wijsheid door de koningen komend van "I")
 
 

Ongeveer 241.000 jaar vóór de ramp, die hun wereld zal verwoesten, komt ATLII bijna overal in de plaats van MU en worden er ter plekke steden gebouwd.
Vele generaties/mutaties Mu-jagers gaan weg, ontmoeten elkaar en kreëren nieuwe vestigingen (mensen).
Zo is er de stad genoemd Eridu.
Ook vestigen zij het koningschap. Zo koning Aluhim.
Maar de werkelijke heersers zijn de "goden", met verwijzing naar MU. De koning was hun afgezand.
Het Huis van MU, van de god (godin) van de plaats wordt de centrale plaats in de stad. Eridu was gelegen op een bevoorrechte plaats, aan de Perzische golf, wat kontakten mogelijk maakte van de weg van de Indische Oceaan naar het Middellandse Zee bekken.
 

IIn het centrum van de kinderen van MU, in het Oosten, werd een van hen, Fou-Hi, keizer gemaakt. Hij maakte het "Boek der Veranderingen".
Kolonies werden gevestigd aan de bovenloop van de Indus en een  machtige kolonie werd gesticht in het MU centrum van Hoog Peru, op het hoog plateau van Lima.
De koningen gaven hun koningschap meestal niet door, omdat de koning moest komen van "I". In één van de plaatsen, was hun eerste koning Uranos.
Het paleis was zeer klein en de regeringstaken van de koning waren niet talrijk. Er waren maar enkele klerken nodig om het land, de streek, de stad te onderhouden. Er waren weinig regels en wetten en ze waren alle buitengewoon simpel. Er waren geen grote legers, geen politie, geen hospitalen...
Achter de koning waren er de adviseurs. Zij waren niet gekend. Soms leefden ze in de stad zoals gewone mensen.
Ideologie en politiek waren één.
De universele monarch Gian-ben-Gian had de essentiële wetten van de elektriciteit neergeschreven, alsook het geheim van de desintegratie van het atoom.
 

78.000 jaar voor de verwoesting van ATLII werden er immense konstrukties begonnen in de kolonie van Nubië, zoals de grote sfinx die hoog boven de machtige haven oprees aan de boord van de zee, gebouwd onder Sarid, zoon van Sahaloc. Dit waren de afstammelingen van West - Ethiopië, kinderen van de vestiging van MU.
 

de neanderthaler, de neef van de mens

de mens

         neanderthaler kind (marcia ponce)
 

de broer van de mens  Het verwondert ons nu dat zij van nature uit zo waren........ Hun lichte, kundige speelsheid, hun zorgeloze leergierigheid en hun één zijn met allen.

de broer van de mens wordt
de leerling van de mens
 
 

Rond 12.000 jaar voor Christus veranderde het klimaat, door een asverschuiving (de vloed)
ATLII wordt vernietigd, Noord Amerika wordt opwaarts geschoven, samen met het grootste deel van ATLII. 
Groenland, Engeland, Ijsland en Ierland worden eilanden.
Veel Atliërs lieten het leven.
Anderen waren vooraf weggegean naar hun kolonies. De grootste groep stichtte een nieuw ATLII, aan de beneden loop van de Nijl, waar reeds grote kolonies gesticht waren. Anderen ontwikkelden de kolonie in de Andes.
 
 

Naarmate ATLII´s daadkracht en invloed begon te tanen in hun verspreidde steden, werden de jagers begiftigd met de macht van het koningschap,
Wanneer het MU element in hen begon te verminderen door herhaalde vermenging met andere jager elementen, en wanneer de jager-dispositie begon te overwegen, vervielen zij.
Zij trokken de stenen muren van de overwonnen, reeds genoemde steden, naar beneden...
Het afslachten van een overwonnen vijand, bij zijn haar getrokken, werd reeds begrepen als een symbool.
De leider van de vijand, die gedood was, en wiens hoofd tussen zijn voeten was gezet, dit werden koninklijke handelingen.
Triomfantelijke optochten hadden plaats, waarin standaarten gedragen werden voor de monarch uit, symbolen van goddelijke kracht, die zijn heerschappij bevestigden en zijn (MU) bescherming garandeerden.
 
 
 
 

Samen met het verlies van de Atlische invloed verminderde de sterke, kreatieve, speelse improvisatie. Het tektonische verdreef volledig de openheid, de heelheid. Door het steeds strenger uitzuiveren en het verzamelen van het overblijvende ATLII verkreeg het een stijl en deze stijl kreeg zijn vastheid voor zijn blijvende bewaring.
Het werd de handeling van de wil in plaats van van de kreativiteit.
Het was het resultaat van gezette moeite, bewust van de intensiteit die eens de krachten beheerste, die onvermoeibaar en noodzakelijkerwijze gericht was tegen een altijd op de loer liggende en niet aflatende verweking.
Een strenge doorzetting was noodzakelijk om de voorgaande wereld van de krachten te bewaren door middel van beelden. Het is het geloof van een mensheid, een eeuwige en sublieme gematerialiseerde bede, gebouwd voor en geofferd aan de glorie van de intuitieve goddelijke mensen, wat tastbare gave verschaft aan hun onuitputtelijke kracht: de "absolute kennis" die de mens had gekregen, de mens van MU.
 
 

Deze kennis vindt zichzelf heden ten dage terug in de meest belangrijke traditie, die de geopenbaarde "Waarheid" bevat: de Menselijke Natuur, de zin van zijn bestemming, gevestigd op de "kennis" en op het geloof in het koncept van de wereld en de beschavingen, sinds de allereerste tijden wanneer de mens vertrouwd werd met de MU kinderen van het universele paradijs dat verloren ging.
 
 

De Mu kinderen waren verlicht als RA.
Zij "bevestigden" en kwamen naar buiten en ontstonden door de stralen van Osiris.
 
 

Na de verdwijning van de "kinderen van MU" (*), werden de centra meestal overgenomen door de kolonialen van ATLII.

(*) Alhoewel Tamiara genetisch verzwakte, werd het behouden tot de ekspansie van de Europese ontdekkingen.

Na de Atliërs, na de verdwijning van de "verlichte priesters" en het neerleggen door hen van de meest belangrijke tempeldokumenten in geheime plaatsen, werd de hele Aryaanse wereld vormgegeven door de onvergelijkbare reputatie van de bekende Hioniatim, zoals Thebe, Memphis, Heliopolis, en deze invloed straalde verder op de profeten,
het Arabië van Mohammed,
de Joden  van Alexandrië

Maar zij verzuimden allen hun bronnen te noemen. Ze riepen deze doctrine uit alsof zij hen toebehoorde, zelfs de gebeitelde herinneringen van de mens.
Ook aanvaardden zij de koningen, komend van Egypte, zoals Erechteus, koning van Athene in 1416 voor Christus, en de Pelasgiërs in een veel vroegere periode. Dezen brachten hen de metaforische, transparante beschaving, zoals de verlichte dichter Orpheus van Memphis. Zelfs het oude Iona, het "Asiel van de menselijke wetenschappen" met zijn latere graven van de 48 koningen van Schotland,  vier koningen van Ierland en 8 koningen van...

Rond 40.000 jaar geleden bereikten de jagers het toppunt van hun beschaving, dank zij de grote vredevolle kontakten met de Atliërs van Noord-west-Europa en de kleinere centra overal op de kontinenten.

12.500 jaar geleden kwam het tot een konfrontatie tussen de Pelasgiërs en de ATLII. Hun koning was Pholoneus. Zij waren gemuteerd uit voorouders van MU met jagers, die verstoten werden of zelf waren weggegaan van de Mu centra op het ogenblik dat de Atliërs deze centra overnamen.
Rond 10.000 voor Christus, na het einde van ATLII, begonnen grote migraties van de Pelasgiërs en in het rood geschilderde Cartiërs plaats te grijpen over een gebied van meer dan 3500 Km. Zij vestigden zich uiteindelijk onder andere plaatsen aan de Acropolis, beschermd door een cyclopische muur, genoemd de Pelasgicon. 
De Mongolen trokken hoofdzakelijk terug naar het zuid oosten. De euraziaten van de steppes vestigden zich in Anatolië en hielden zichzelf in stand op het plateau van PAMIR. De jagers van Afrika verhuisden naar de Nijl en trokken zich terug in de evenaarszone. Anderen bleven in Noord Marokko, zuid west Spanje, Portugal, de Pyreneeën, Engeland, Denemarken, terwijl de Australiërs ongestoord bleven.
Na enige tijd werd Sumer (SU-MU) overbevolkt door de binnenkomende jagersvolkeren van het steppegebied van Anatalië. Ze koloniserden enkele gebieden van het kontinent of vestigden diepgaande kontakten aan de Gele rivier in China, Harapa, Kreta, aan de monding van de Nijl, de Balkans,  West europa, de Middellandse zee landen.
We schrijven nu 8.000 -4.000 voor Christus.
 
 

Twee grote kulturen, deze van de kolonialen van SU-MU aan de monding van de Nijl, en deze van de Atliërs aan de bovenloop, kwamen in botsing. De Atliërs overwonnen en veroverden het hele gebied  van de Nijl. Daardoor werd het één groot rijk.
 

De druk van de overbevoking onder de inwoners van het PAMIR plateau werd groter en daarnaast verhinderden de Mongolen hen naar beneden naar de vlakte te komen. Uiteindelijk slaagden ze erin zich te verplaatsen langs de Oxus over het Aral meer naar SU-MU.
Ook verplaatsten zich een aantal semitische schaapherdersvolkeren vanuit hun gebied in West Arabië, genoemd ASIR, naar SU-MU. Beide families wilden zich vestigen in SU-MU, eerst een klein aantal, maar later kwamen er steeds  meer. De Amorieten (ASIR) stookten de Aryanen  - Goetiërs  die van Pamir kwamen, op om SU-MU met geweld te nemen. Maar zodra de Aryanen de zege behaalden, namen de Amorieten SU-MU over.
 
 

De laatste heerser van Ur, Ibbi-Sin, werd gedeporteerd.
Deze Goetiërs noemden zichzelf Aryanen en hun origine Aryana Wega. Andere stammen van deze Aryanen van het PAMIR plateau verplaatsten zich langs dezelfde weg naar het westen en de Tocharen verplaatsten zich naar het oosten naar de Gele Rivier. Sommige stammen vestigden zich in verschillende streken, waar ze voorbij kwamen.
 
 

Deze Aryanen waren strijders en zij namen de plaats in van de boeren die afstamden van de kolonisten van SU-MU.
Deze Arische stammen: Skieten,  Kelten, Gothen, Hyksos....

Rond 3300-2300 voor Christus vonden natuurrampen plaats. En rond 1300-1200 voor Christus werden de grote rijken: Kreta, Egypte, Harapa, Thebe, het Hettitische Rijk, aangevallen door de verenigde Aryaanse stammen.
Egypte aan de monding van de Nijl slaagde erin de Aryanen te verslaan die gedwongen werden zich terug te trekken naar Kreta, Anatolië, Palestina, Griekenland...
 
 

De toekomstige Moeder (MU) zal niet langer de aarde zijn, maar uitgaan van de aarde.

De MU mensen zullen verschillend zijn van de huidige menselijke soort, omdat zij een eenheid bezitten die niet onderworpen is aan het vermogen tot voorstelling van de driedimensionele wereld der zintuigen. Onze denkpatronen en ons denkvermogen, als jagers, ontwikkelden zich volgens de driedimensionale wereld en daarom kunnen we de multidimensionaliteit van die wereld nauwelijks hanteren. We zullen verplicht zijn de loop te volgen van de ervaring, te leren de tegengestelden te herkennen als een organisch geheel in zijn gekreëerde identiteiten.
 

De toekomstige MU mens zal leven in de ervaring van deze multidimensionele realiteit van de relatieve identiteit, deze wereld waarin de schijnbare tegenstellingen en de onverzoenlijke koncepten niet anders zijn dan de verschillende aspekten van één en dezelfde realiteit.

Maar we spreken over dit soort mensenras, Ilici, dezen die in mindere of meerdere mate zoekend zijn. Dit is het ras, dat het talrijkt is, en het meest verspreid. 

We noemen het de eeuw van de Ilici mens, de Ilici eeuw.
 

Dezen onder hen die - arme mensen - verzonken zijn in strukturen, dezen die leven in symbolen en ze hanteren, dezen die altijd een rechte lijn willen trekken en er nooit in slagen omdat ze geen rekening houden met de intervallen, dezen die verdelen maar nooit aan het eindpunt komen, dezen, die vastgebonden zijn in ruimte en tijd ...

Maar zeldzamer zijn dezen onder hen, die intuitief de heelheid aanvoelen, doch zonder in staat te zijn binnen deze natuurlijke orde te handelen. Dezen onder hen waarin het gepast genetisch materiaal aanwezig is, zij moeten de sleutel omdraaien, ze moeten het symbolische verlaten waardoor ze tot dan toe opgesloten zijn, en zij moeten beginnen te handelen binnen hun eigen soevereiniteit vanuit een ongekompliceerde en ongewilde intelligentie die het intuitieve regeert.

Deze uitgegroeide Ilici mensen, intern en extern soeverein, op hun kreatieve reis waar niets relatief is, zij vormen de tijd en de ruimte naar hun eigen beeld, zij vormen een bruikbare dichtheid waar het nut verder komt uit de leegte. Dezen die niet meetbaar zijn vanwege hun ongekompliceerde ongewilde natuur.

Maar wij spreken over ontsnapping, door de tijd en de ruimte op te sluiten. 
Dezen die aangesproken zijn en trachten naar schoonheid, goedheid en harmonie, zullen moeten aanvaarden dat de buitendruk zal proberen te verhinderen dat hun kiemkracht zich toont. Proportioneel aan de wil van de binnenkracht, zal de externe tegendruk verhogen, tot de buitendruk op de kiemkracht zo groot wordt dat deze zich krachtig, onkontroleerbaar in de kreatieve kracht van haar eigen identiteit manifesteert.

Dit is de natuurlijke orde van deze zoekende mens van Ilici.

Zo zal Ilici zichzelf openbaren als Ilii