วิชา
เปรียบด้วยกำลังเหมาะ
สุจริต
คือเกราะกำบังได้
ปัญญา
คืออาวุธยุทธพิชัย
สติ
ไซร้คุมพลยุทธนา
ทหารที่มีจิตใจรุกรบ
กำลังจะล้ม ก็จะต้องเดินให้ได้อีกก้าวหนึ่ง
กำลังจะตาย ก็จะต้องยิงให้ได้อีกนัดหนึ่ง
เราจะฝึกเขาอย่างไร????
มิยอมให้ธงชาติใด ปลิวไสวบนทัพฐาน...
เป็นเชื้อชาตินักรบ สละชีพ
ณ สงคราม
นับว่าได้ตายงาม ดุจนายทหารกล้า...
ทางสู่เกียรติศักดิ์
จักประดับด้วย
ดอกไม้
หอมหวนชวนจิตรไซร้
ไป่มี
สุขเถิดประชา ทหารกล้าจะคุ้มภัย
มิเคยหวังว่าจะเป็นวีรบุรุษ
แต่ก็สุดจะเห็นชาติพินาศสลาย
ด้วยเผ่าไทยทอดชีวีพลีใจกาย
มามากมายเหลือที่จะลืมเลือน...
ยังมีอาวุธอีกอย่างหนึ่ง ที่ทหารต้องการมากที่สุด
นั่นคือ กำลังใจจากประชาชน ประชาชนที่มองเห็นว่า
เรา...เป็นพี่น้องชาวไทยด้วยกัน
เมืองใดไร้ซึ่งการทหาร เมืองนั้นไม่นานเป็นข้า...
ชาติคือหทัย วินัยคือชีวิต
กล้าหาญคือดวงจิต มิตรสนิทคือดวงใจ
วินัย
สร้างคนเป็นทหาร
ความกล้าหาญ
สร้างคนเป็นวีรบุรุษ
ยอมสูญเสียชีวา รักษาสัตย์ รักษารัฐสีมาที่อาศัย
ดีกว่าสูญธรณินสิ้นชาติไทยฯ
ชายชาติทหาร ย่อมไม่เรียกร้องอะไรมากกว่าที่ชาติให้....
เราก็ชายหมายมาดว่าชาติเชื้อ
ถึงปะเสือก็จะสู้ดูสักหน
หมั่นพินิจคิดคนึงนึกถึงตน
อายุคนไม่ยืนถึงหมื่นปี...
เกิดมาได้เป็นไทใช่ทาสเขา
ชีพของเราต้องแตกดับอย่างมั่นแม่น
จะต้องตาย...
ตายอย่างไรไม่เหมือนแม้น
ตายเพื่อแผ่นพสุธามาตุภูมิ
จะถมร่างกายนี้พลีชีวิต เพื่อพิชิตไพรีที่เชือดเฉือน
เพื่อแผ่นดินของไทยไม่สะเทือน เพื่อให้เพื่อนพี่น้องไทยปลอดภัยเทอญ...
อันรั้วรอบขอบคูดูก็ลึก
ไม่น่าศึกไอ้พม่าจะมาได้
ปล่อยให้มันข้ามเข้าเอาเวียงชัย
ดูกระไรเหมือนบุรีไม่มีชาย
เราก็มีเลือดเนื้อที่ปวดเจ็บ
แต่ต้องเก็บความรู้สึกอย่างกล้าหาญ
จะมุ่งมั่นฟันฝ่าทุกวันวาร
เพราะยึดในอุดมการณ์ต้องอดทน
นึกว่าได้เกิดมาทำหน้าที่
เพื่อศักดิ์ศรีเลือดไทยไม่หมองหม่น
ไม่น้อยใจโชคชะตากล้าผจญ
แม้บางคนไม่เคยทุกข์ทุกยุคกาล
มอบเลือดเนื้อกายใจพลีให้ชาติ อย่างแกล้วกล้าสามารถอย่างอาจหาญ
ถึงสิ้นชีพไว้ลายว่าชายชาญ
ทั้งวิญญาณเลือดเนื้อเพื่อบ้านเมือง...
ถ้าศัตรูสู้ทุกทิศ มอบชีวิตเป็นชาติพลี...