ใบหน้าของเซฟิรอธท่วมไปด้วยเลือดสีแดงฉาน ดาบเล่มยาวที่เคยทำลายชีวิตและความฝันของผู้คนร่วงหล่นจากมือสู่ความมืดที่รองรับอยู่
เช่นเดียวกับร่างของชายผู้เคยได้ชื่อว่า “นักรบที่เก่งที่สุด” ร่างของเซฟิรอธนอนนิ่งไม่ไหวติง ดวงตาสีน้ำเงินคู่นั้นเหม่อลอยและเต็มไปด้วยความงุนงง

เขาพ่ายแพ้แล้ว!

ลมหายใจสุดท้ายของเขารวบรวมเป็นคำพูดออกมา “แก… ไม่มีทาง…”
ชายหนุ่มยืนมองเซฟิรอธด้วยแววตาที่มีประกายประหลาดอยู่ภายใน ประกายของมาโก “มีสิ!” ชายหนุ่มกำดาบเล่มใหญ่ของเขาแน่น
ยกมันขึ้นด้วยความแค้นที่ฝังอยู่ในอกของเขามา 2 ปีเต็ม ตาคู่นั้นจ้องลงไปที่ชายผู้ซึ่งครั้งหนึ่ง เขาเคยนับถือเยี่ยงวีรบุรุษ
“เพื่อไนเบิลไฮม์… เพื่อแอริส…” ประกายในดวงตาคู่นั้นดูเหมือนจะเจิดจ้าขึ้นอีก
ชายหนุ่มฟาดดาบเล่มใหญ่ลงเป็นครั้งสุดท้าย “เพื่อดวงดาวของฉัน!”

“…ไลฟ์สตรีม?” คลาวด์พูดกับตัวเอง ลำแสงเริ่มวนเวียนรอบตัวของคลาวด์แล้วรวมตัวกันเป็นลำแสงลำใหญ่พุ่งสู่ด้านบน
คลาวด์เงยหน้ามองขึ้นไปตามลำแสง ที่นั่นเสียงหนึ่งกำลังเรียกหาเขา มือของใครบางปรากฎอยู่ท่ามกลางแสงเรื่องรองของไลฟ์สตรีม
เขาเอื้อมมือออกไป ใช่แล้ว เขาจำได้แล้วว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของใคร เสียงที่คอยนำทางให้เขาตลอดเวลา เสียงที่เขาคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก
เสียงที่เขาอยากได้ยินที่สุดตอนนี้ เสียงของเธอ… ภาพรอบตัวของคลาวด์พลันสว่างขึ้นอีกครั้ง

ทิฟากับคลาวด์นั่งอยู่ที่ริมผาของหลุมอุกาบาต เบื้องล่างคือแสงสีฟ้าของมหามนต์สายขาว “โฮลี่”
สิ่งเดียวที่จะช่วยโลกจาก ”เมเทโอ” ดาวตกมรณะของเซฟิรอธ
ความกลัวบนใบหน้าของทิฟาหายไปแล้ว ทั้งๆที่เมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาความกลัวเข้าครอบงำเธอจับใจ คลาวด์อยู่ตรงนั้น
แต่เธอไม่สามารถเอื้อมมือไปหาเขาได้ พื้นดินบริเวณนั้นเริ่มแตกออก เธอทำได้เพียงแค่ตะโกนเรียกเขา เธอกลัวเหลือเกิน กลัวว่าเขาจะจากไปอีก เหมือนเมื่อ 2 ปีก่อน โชคดีที่คลาวด์ฟื้นขึ้นมาก่อนที่จะตกลงไปข้างล่าง แต่โชคร้ายก็ตามมา เมื่อพื้นบริเวณที่เธอยืนอยู่ถล่มลงมา
และก็เป็นคลาวด์ที่ช่วยเธอไว้

“คิดว่า… ฉันเริ่มที่จะเข้าใจบ้างแล้ว” คลาวด์พูดขึ้นมา
“อะไรเหรอ?” ทิฟาถาม
“เรื่องคำตอบจากดวงดาว… เรื่องของดินแดนแห่งพันธะสัญญา…” คลาวด์ว่า
“บางทีนะ… เราอาจจะได้เจอเธออีกก็ได้ ที่นั่น”
ทิฟามองดูคลาวด์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวเขาพร้อมกับเอียงลงซบกับอกของคลาวด์ “นั่นสิ เราไปหาเธอกันเถอะ” ทิฟาพูดขึ้นเบาๆ
“เฮ้! แล้วทุกๆคนอยู่ที่ไหนล่ะ?” คลาวด์โพล่งขึ้นมา ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากอีกฟากหนึ่งของหลุมอุกบาตนี้
“เฮ้!! ทั้งคู่ไม่เป็นไรนะ!!” เสียงของบาร์เรทตะโกนมา ทั้งคู่หันไปมองทางต้นเสียงและพบว่าทุกคนอยู่ที่นั่น บาร์เรท, ซิด, เคท ซิธ, เรด XIII, วินเซนท์, และ
ยัฟฟี่ กลุ่มคนซึ่งดูแล้วไม่น่าเชื่อว่าเพิ่งจะต่อสู้เพื่อปกป้องโลกมาหมาดๆ

“ดูเหมือนทั้งคู่จะไม่เป็นไรนะ” ซิดพูดขึ้นพร้อมกับจุดบุหรี่สูบ ในที่สุด บุหรี่สักมวน เขาคิด หลังจากที่เป็นห่วงคนทั้งคู่มาพักใหญ่
ทิฟาโบกมือตอบให้รู้ว่าทั้งคู่ไม่เป็นอะไร
วินเซนท์ถามขึ้นมาว่า “น่าจะได้เวลาไปจากที่นี่ได้แล้วมั้ง?” เสียงของวินเซนท์ฟังดูเรียบๆแต่แฝงด้วยความกังวลกว่าที่เขาเคยเป็น
“ยังไงล่ะ” บาร์เรทถามกลับ “โฮลี่กำลังจะเคลื่อนที่ ถ้าเป็นอย่างนั้น ที่นี่ก็จะ…” เรด XIII กระทุ้งหัวข้อสำคัญ
“แล้วถ้าที่นี่พังลงมา พวกนายก็จะ…” ตุ๊กตาเคท ซิธตัวที่ 2 พูดขึ้น “รู้แล้วน่า!!” บาร์เรทตะโกน
ซิดจุดบุหรี่อีกมวน เขาเริ่มที่จะวิตกแล้ว “ทำไมพวกบนไฮวินด์ถึงได้เลือกมาอืดอาดเอาตอนนี้นะ!”
เขาพ่นควันออกจากปอดเป็นทางยาวหวังจะให้ความเครียดหลุดลอยออกไปด้วย

“แม่เทพธิดานำโชคจ๋า อยู่พึ่งทิ้งฉันไปตอนนี้ซิ…” ไม่ทันขาดคำ หินก็เริ่มถล่มลงมาจากปากถ้ำเบื้องบน ทุกคนเงยหน้าขึ้นไป สิ่งที่ปรากฎแก่สายตาคือ
เทพธิดานำโชคของซิด กำลังลอยละลิ่วลงมา

TO BE CONTINUE.........