irc lover

Part 1 : ในที่สุดผมก็มาถึงโตเกียวแล้ว เมืองที่มี'เธอ'อยู่ 
_________________________________________

    ผมเงยหน้าดูมหาวิทยาลัยของผม อา..ผมมาอยู่ที่นี่แล้ว..โตเกียว ผมเริ่มคิดถึงเรื่องราวในอดีต ใครๆ อาจจะหัวเราะเยาะผมก็ได้นะ
ถ้าผมจะบอกว่าผมน่ะมาเรียนที่โตเกียวก็เพราะ ที่นี่น่ะมี'โซริว'อยู่ โซริว ก็คือ อืมจะว่าไงดีนะ เธอคนที่ผมรักน่ะครับ ผมคลั่งไคล้ในตัวเธอมาก
ผมพบเธอใน irc เมื่อปีที่แล้ว เราคุยกันหลายเรื่องมาก สนุกจริงๆ เธอเป็นคนเรียบร้อยสุภาพน่ารัก สมกับเป็นผู้หญิงจริงๆ ตอนแรกผมไม่ได้คิดว่าความรู้สึกที่มีต่อเธอ
จะกลายเป็นความรักไปได้เลย เพราะเราทะเลาะกันอยู่บ่อยๆแล้วเธอก็งอนเก่ง ฮะๆ คิดๆดูแล้วเนี่ยนี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมชอบเธอก็ได้นะ

ขณะที่ผมกำลังจะเดินเข้ามหาวิทยาลัยของผมผมก็ได้ยินเสียงหนึ่ง
"สายแล้วๆ! อีตาชินจิ ไม่ยอมปลุกเลย คอยดูนะเจอกัน เสร็จแน่" ผมหันไปดู ทันใดนั้น'ต้นเสียง'ก็ชนกับผมอย่างจังทำเอาผมกับ'ต้นเสียง'ไปนอนกับพื้นเลย
"ตาบ้า! ไม่ดูตาม้าตาเรือซะมั่งเลย ดูมั่งสิ คนกำลังรีบ" ผมลุกขึ้นมา มองดูคู่กรณีของผมทันที เธอเป็นเด็กผมสีน้ำตาล มีอะไรแดงๆติดผมด้วย 2 อัน
จะเป็นที่ติดผมแบบใหม่หรือยังไงผมไม่สนหรอก ดูจากชุดนร.ท่าทางจะอยู่ประมาณ ม.2-3
"คนที่ต้องถูกว่าน่ะคือเธอต่างหาก! อยู่ดีๆ ก็วิ่งมาชน" ผมชักโกรธแล้ว
"แล้วไง ผู้ชายยังไงก็ต้องให้เกียรติผู้หญิงวันยังค่ำ" ผมยิ่งโมโห
"อ๊ะ ต้องรีบไปแล้ว ไม่มีเวลาพอจะเสวนากับนายแล้วล่ะ" แล้วเธอก็วิ่งไป
หนอย......ยัยนั่น แต่เอาเถอะผมจะพยายามอดทน ก็วันนี้เป็นวันแรกของผมที่มหาวิทยาลัยนี่นา ผมเดินเข้ามหาลัยของผม
ไม่ว่าจะยังไงผมก็ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเสียด้วยซ้ำที่ผมอยู่ที่โตเกียวจนได้ ผมมีความสุขจริงๆ ถ้าบอกให้ใครๆฟัง คงไม่มีใครเชื่อแน่ว่า
ผมเข้ามหาวิทยาลัยในโตเกียวก็เพื่อจะพบกับ'เธอ'
แต่ถึงยังไง ยัยเด็กนั่นก็น่าจะดูตาม้าตาเรือซะหน่อย เอ๊ะ แล้วเอกสารที่ผมถือมาล่ะจะไปอยู่ไหน...... 
ผมรีบมองไปรอบๆ อ๋า กระจายเต็มเลย ตอนชนกับยัยนั่นแน่ๆ ต้องรีบเก็บซะแล้ว ทำไมวันนี้ผมถึงได้ซวยนักนะ 
"จะช่วยนะ" เสียงใครน่ะ ผมมองเขา เอ๋ เป็นชายที่ผอมสูงเท่ห์ ผมดำขลับ กับผู้ชายอีกคนหนึ่ง ใส่แว่น แล้วก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆใส่โรลเลอร์เบลด อีก 1 คน
"ปลิวไปทั่วเลย" เด็กผู้หญิงคนนั้นพูด
"รีบเก็บกันเถอะ" ชายสวมแว่นพูด พวกเขาช่วยผมเก็บเอกสารจนเรียบร้อย พวกเขาเนี่ยใจดีจริงๆเลยแฮะ
"ขอบคุณทุกคนมากเลยครับ ถ้าไม่ได้พวกคุณนี่ ผมคงแย่"
"ไม่ป็นไรหรอก อยู่มหาลัยเดียวกัน ก็ต้องพึ่งพาอาศัยกันอยู่แล้ว ผมคิโนโมโต้ โทยะ" 
"หนูชื่อ คิโนโมโต้ ซากุระค่ะ" เธอยิ้ม
"ยัยตัวแสบนี่น้องสาวผมเอง" 
"พี่โทยะล่ะก็" เธอหน้าแดงด้วยความโกรธ    น่ารักจริงๆ........ อ้าว เฮ้ย! นี่เราคิดอะไรเนี่ย
"ผมชื่อสึกิชิโร่ ยูคิโตะครับ" หนุ่มใส่แว่นพูด
"ผมชื่อ โอโตอิ ยู ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ โชคดีชะมัดเลย พึ่งเข้ามหาลัยก็ได้เพื่อนแล้ว แล้วก็ได้น้องสาวน่ารักๆด้วย"
ผมก้มลงมองดูซากุระจัง เธอยิ้มแป้นเชียว น่ารัก.......
"ฉันก็ว่างั้นเหมือนกัน" ยูคิโตะพูด
แต่คราวนี้แปลกแฮะ เธอหน้าแดงอายม้วนเลย สงสัยจะแอบชอบยูคิโตะอยู่ชัวร์เลย
"คิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอคะพี่ยูคิโตะ"
"ใช่จ้ะ"
"ซากุระลืมอะไรไปรึเปล่า" โทยะพูดพลางดูนาฬิกาพลาง
"อะไรเหรอคะ พี่โทยะ"
"ร.ร.ของเธอจะถึงเวลาเข้าเรียนอยู่แล้วนะ"
"จริงด้วยสิ! ไปล่ะนะคะ พี่ยูคิโตะ พี่โทยะ พี่ยู" เธอโบกมือลาแล้วก็ซิ่งโรลเลอร์เบลดจากไป
"ดูเหมือนจะใกล้เวลาเรียนของพวกเราด้วยซะแล้วสิ"
"อืมจริงด้วย" ผมพูด
"รีบเข้าไปเลยละกัน" โทยะพูด

ผมกับพวกโทยะเดินเข้ามาในตัวตึก โอ้โห ใหญ่เป็นบ้าเลยไม่เหมือนตอนอยู่ ม.ปลายเลย ใหญ่ชะมัดเลย
"ยู นายอยู่ห้องไหนน่ะ" โทยะหันมาถามผม
"ห้อง1368น่ะ"
"ฉันน่ะอยู่ห้อง1370 ห้องเดียวกับยูคิโตะน่ะ แย่หน่อยนะที่อยู่กันคนละห้องกับนาย"
"ยังไงก็เจอกันอยู่ดีน่ะแหละ" ผมบอก แต่ความจริงผมเองก็เสียดายเหมือนกัน ที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันกับพวกเขา
"พวกเราไปก่อนนะ" พวกเขาบอกลา

ว่าแต่...ห้อง1368อยู่ไหนเนี่ย ตึกใหญ่แบบนี้เราคงไล่ไปทีละห้องไม่ได้แน่ แล้วจะทำไงดีล่ะเนี่ย 
อยู่ดีๆ ผมก็รู้สึกว่ามีใครมาจับไหล่ของผม ใครกัน?
"มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ" เอ๊ะ เสียงผู้หญิง ผมหันไปดู ท่าทางจะเป็นอาจารย์แฮะ
"คือว่า ผมกำลังสับสนเรื่องทางไปห้องเรียนน่ะครับ"
"เรียนที่ห้องอะไรล่ะ"
"ห้อง1368ครับ"
"อยู่ทางด้านนั้นไง" เธอชี้ไปทางด้านขวา 
"ขอบคุณครับ" ผมโค้งเพื่อเป็นการขอบคุณ
"อย่าเดินหลงทางอีกล่ะ" แล้วเธอก็เดินจากไป คงจะไปห้องพักครูกระมัง
เอาล่ะ จะรอช้าไม่ได้แล้ว รีบเข้าห้องเลยดีกว่า ผมตรงไปที่ห้องเรียนของผมทันที เจอแล้วนี่สินะห้องเรียนของเรา
ผมหยุดยืนที่หน้าห้อง แล้วมองประตู รู้สึกตื่นเต้นจริงๆ ที่ผมกำลังจะได้เรียนหนังสือ ณ ที่แห่งนี้แล้ว ผมค่อยๆ เปิดประตูอย่างช้าๆ
ในห้องนี้ มีคนอยู่เต็มไปหมดเลย แล้วจะหาที่นั่งได้ไหมเนี่ย ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ อ๊ะ! นั่นไง ผมรีบไปจองที่ทันที
"เฮ้! เจ้าหน้าจืด ตรงนี้ ฉันจองแล้ว" เสียงดังจากด้านหลังของผม เป็นเสียงที่กวนโอ๊ยน่าดูเลย 
ผมรีบหันไปดู ชายคนนี้เป็นคนรูปร่างสูง หน้าตาดีทีเดียว ท่าทางจะเจ้าชู้ด้วย
"ฉันจองเอาไว้ก่อนนานแล้ว"
"ไม่เห็นนายจะทำอะไรไว้เป็นสัญลักษณ์ ว่าจองไว้แล้วเลยนี่" ผมชักจะมีน้ำโหแล้วนะ
ทันใดนั้น ก็มีเสียงอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น "ตรงนี้ก็ยังมีที่ว่างอยู่" 
ผมมองหาต้นเสียง แล้วผมก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังโบกมือเรียกผมอยู่ ด้านข้างของเขามีที่ว่างอยู่อีกหนึ่งที่ 
ผมตัดสินใจเดินไปหาเขา ป่วยการเปล่าที่จะทะเลาะกับหมอนี่ ไปหาที่อื่นเลยยังจะดีซะกว่า
"อย่าไปยุ่งกับเจ้านอร์ม โรโดริลล่าเลย มันชอบกวนโอ๊ยแบบนี้น่ะแหละ" ชายคนนี้ยิ้มแบบทะเล้นนิดหน่อย แต่คงจะเป็นคนดีนะ ผมว่า
"ชวนหาเรื่องตั้งแต่พบกันครั้งแรกเลย น่าโมโหจริงๆ"
"ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก มันเป็นพวกบ้าๆน่ะ เจ้าชู้ไม่เลือกหน้าแถมเป็นเสือผู้หญิงอีกตะหาก"
"ดูท่าทางก็น่าจะใช่" ผมตอบ
"ฉันชื่อ มาซากิ อันโด หวังว่าเราคงเป็นเพื่อนดีต่อกันนะ ในช่วง 4 ปีนี้"
"ผมชื่อ โอโตอิ ยูครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"

ถึงแม้ว่าการเริ่มต้นชีวิตมหาลัยของผมจะไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่แต่อย่างน้อยผมก็ยังได้พบอะไรดีๆ บ้างล่ะ

_________________________________________

End of part1