irc lover
Part 2 : ปัญหากำลังจะเริ่มขึ้นงั้นรึ!?!
_________________________________________
"แย่จังน้า ที่มหาลัยไม่มีเน็ตให้เล่นฟรี อุตส่าห์คิดซะเลิศหรูว่าจะมีให้เล่นซะอีก" ผมบ่น
"ทำไงได้ล่ะ" มาซากิพูดขณะที่กำลังผสมสารทดลองอยู่ ท่าทางขะมักเขม้นทำให้ผมนับถือจริงๆ
ผมว่านะ บางทีมาซากิคงจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในห้องของผมด้วยกระมัง
เขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะเก็บตัวเงียบๆ ในห้องแล็ป เหมือนจะศึกษาอะไรบางอย่างอยู่
และชอบใส่เสื้อคลุมเหมือนนักวิจัยอยู่เสมอ อาจจะเพราะความลึกลับของเค้ากระมังที่ทำให้เค้าไม่มีเพื่อน
จริงๆเค้าก็ดีกับผมนะ คอยบอกตลอดว่าใครดี ใครไม่ดี
และดูเหมือนจะเป็นคนที่รักเด็กด้วย ผมจำได้ดี
ตอนที่ผมแนะนำโทยะกับยูคิโตะให้
"มาซากิ นี่ โทยะกับยูคิโตะนะ เพื่อนของฉันเอง"
"ผม มาซากิ"
"โทยะ นะ"
"ผม ยูคิโตะ "
ตอนนั้นผมไม่เข้าใจเลย มันเหมือนกับว่า เขาไม่อยากจะพูดกับพวกโทยะเลย
และแถมยังทำถ้าทางราวกับว่าจะของปลีกตัวตลอด จนกระทั่ง...
"พี่โทยะ พี่ยูคิโตะ พี่ยู.........มาแล้วค่า มาตามที่สัญญาไว้ไงว่าจะไปเลี้ยงไอติม"
ซากุระโบกมือเรียกพวกเราพร้อมทั้งจูงมือโทโมโยะมาด้วย วันนี้เธอไม่ได้ใช้โรลเลอร์เบลด
คงเพราะพาโทโมโยะมาด้วย ซากุระเป็นเด็กใจดีมาก รักเพื่อน เห็นอกเห็นใจผู้อื่น มักเล่าเรื่องโทโมโยะให้ฟังอยู่บ่อยๆ
บรรยายลักษณะโทโมโยะมากซะจนเห็นโทโมโยะครั้งแรกก็จะรู้ได้ทันที
"รู้อยู่แล้วน่ะ ตัวตะกละอย่างเธอต้องรีบมาอยู่แล้วน่ะ"
"พี่โทยะนี่!!!!!!!!"
เธอทำท่าโมโหไปด้วย น่ารักไปอีกแบบนะ
"ยัยนี่น้องสาวฉันเอง ตะกละซะไม่มีถ้าเรื่องของกิน พักนี้ยิ่งอ้วนใหญ่แล้วนะนี่"
"ไม่หรอก อย่างนี้แหละ น่ารักม๊ากกกกกกก..." มาซากิพูด
แล้วเขาก็ก้มตัวลงมองเด็กทั้ง 2 คนพร้อมทั้งพูดว่า
"จะไม่แนะนำตัวให้พี่รู้จักเหรอ..."
"หนูชื่อ ซากุระ ค่ะ"
"ส่วนหนู โทโมโยะ ค่ะ"
"โอ้.....พี่ชื่อ มาซากิ นะ แต่เรียก มาซาจัง ก็ได้...."
จากเหตุการณ์ครั้งนั้น ทำให้ผมรู้สึกชื่นชมมาซากิมากขึ้นไปอีก เพราะเค้าเป็นคนที่รักเด็ก พูดหยอกล้อกับพวกเด็กๆได้น่ารักดีด้วย
"มหาลัยเราทำไมไม่เหมือนมหาลัยอื่นก็ไม่รู้นะ จริงๆเล้ย"
"เสียเวลาจริงๆเลยไหนจะต้องเสียเวลาวิ่งไปจองเครื่อง แล้วแถมบางทีอดอีกต่างหากเพราะคนเต็ม"
"เอาเหอะ แต่ยังไงเราก็ต้องอดทนไปล่ะนะ อีกตั้ง 4 ปีแน่ะ"
ผมมองนาฬิกาที่ข้อมือของผม อ๊ะ ไปดีกว่า เดี๋ยวไปไม่ทันอีก ผมเงยหน้าขึ้นมามองมาซากิ
พร้อมกับบอกเค้าว่า
"ไปล่ะนะ เดี๋ยวไม่ทัน"
แล้วผมก็รีบเก็บของทันที ปล่อยให้มาซากิทดลองอะไรของเค้าในห้องแล็ปคร่ำครึของมหาลัยไปคนเดียว
ห้องนี้เป็นห้องที่ไม่ใช้แล้ว และดูเหมือนจะเป็นห้องเก็บของมาก่อนด้วย แต่ยังไงมาซากิก็ยังยืนยันว่ามันคือห้องแล็ป
ช่างเค้าเหอะ เค้าคงรู้ดีกว่าผมล่ะนะ แต่อยู่ดีๆผมก็ได้ยินมาซากิพูดเบาๆว่า
"พลาน่าๆ..."
มันคืออะไรกัน หรือว่าผมหูฝาดไปเองนะ ผมหันไปโบกมือลามาซากิอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่ผมจะออกจากห้องแล็ป
ทันใดนั้นผมก็สังเกตว่าเขาถือเครื่องมืออะไรบางอย่างอยู่ แล้วก็พึมพำเบาๆว่า
"อืม....ตอนนี้ยังไม่มากเท่าไหร่แฮะ..."
ผมคิดจะถามเค้าอยู่เหมือนกันว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่ไม่มีเวลาแล้ว รีบไปก่อนดีกว่า
ขณะที่ผมกำลังวิ่งออกจากตึก ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังถูกอาจารย์ต่อว่า ถ้าวิ่งตัดหน้าไปตอนนี้ต้องโดนด่าแน่
ผมจึงเปลี่ยนเป็นเดินแทน
"โนริ... อันโดมาบอกว่าเธอแอบขโมยอุปกรณ์จากห้องวิทย์ เธอจะว่ายังไงรึ"
ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะ มันได้ยินเอง แต่ดูเหมือนคนที่ถูกดุอยู่น่ะจะเป็น โนริ พี ล่ะมั้ง หมอนี่ก็เป็น 1 ในคนที่มาซากิบอกว่าเป็นคนไม่ดี เห็นทีคงต้องอยู่ห่างๆซะแล้วสิ
หลังจากที่ออกจากตึก ผมก็รีบวิ่งต่อทันที ออกจากรั้วมหาลัย แล้วก็วิ่งไปเรื่อยๆ
วันนี้ต้องพยายามไปให้ทันให้ได้เลย
"อ๊ะ ถึงแล้ว ในที่สุดเราก็ได้เล่นแล้ว"
ผมรีบจองเครื่องคอมพิวเตอร์แล้วเปิดเล่น irc ทันที สักพักหนึ่ง ผมได้ยินเสียงเลื่อนเก้าอี้ของเครื่องข้างๆ
แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วก็มีเสียงตามมาว่า
"เฮ้อ......วันนี้โชคดีจริงๆเลย ได้เล่นคอมแล้ว มหาลัยไม่ยอมมีเนตฟรีให้เล่นเล้ย"
เนตฟรี...... รึว่าหมอนี่จะมาจากมหาลัยเดียวกับเรา แต่รู้สึกเสียงจะคุ้นๆด้วยนะผมรีบหันหน้าไปดูทันที แล้วผมก็เห็น
"อ้าว กิง นายนี่เองเหรอ" ชายผู้นั้นหันหน้ามาดู
"โอโตอิ นายก็มาที่นี่ด้วยเหรอ"
กิงเป็นเพื่อนที่มหาลัยของผมเอง เป็นคนที่กระตือรือล้นมากทีเดียว ไม่เข้าใจมาซากิอีกเหมือนกัน ที่บอกว่ากิงเป็นคนไม่ดี ไม่น่าคบ
"โลกกลมดีแฮะ จริงสิ! อย่าบอกนะว่า นายก็เข้า irc ห้อง #@คุยเรื่องการ์ตูนเหมือนกัน"
"นายด้วยเรอะ!!!!!!!!!!!!!!"
"โอ๊ะ!!!! งั้นนายใช่มั้ยที่ใช้ชื่อ Gin ตอนเล่น irc"
"ส่วนนายใช้ชื่อ Yuu ใช่มั้ยล่ะ"
"ไม่ใช่ๆๆ ฉันใช้ชื่อ Europa ต่างหาก"
"เออ ดีแฮะ มีเพื่อนเล่น irc ห้องเดียวกันด้วย นี่ยิ่งกว่าโลกกลมแล้วนะ"
เออ......จริงๆจะว่าไปแล้ว มาโตเกียวนี่ดีจริงๆเลยนะ โชคดีจริงๆที่ได้เจอเพื่อนที่อยู่ใน irc ด้วย
บางทีในไม่ช้า ผมอาจจะได้พบโซริวด้วยก็เป็นได้........
**********
[ด้านของโนริ พี]
"เจ้ามาซากิก่อเรื่องอีกแล้ว มันแอบไปฟ้องอาจารย์ว่าฉันไปขโมยอุปกรณ์จากห้องวิทย์มา เลยถูกทำโทษ
ไม่ให้เข้าใกล้ห้องวิทย์เป็นอันขาด เป็นเวลา 3 เดือน"
"โธ่เอ๊ย ก็นายอยากจะทำกันดั้มอะไรของนายนี่นา"
"มันต้องอาศัยอุปกรณ์มากนะ กว่าจะทำกันดั้มได้ตัวนึง"
"นายจะทำอะไรของนายก็ทำไปเหอะ ฉันไม่สนนายหรอก อ๊ะ!พรุ่งนี้มีเวรขุดท่อนี่นา เมื่อยแน่เล้ย"
"เค! นี่นายไม่คิดจะช่วยอะไรฉันเลยรึยังไง ไม่ให้เข้าใกล้ตั้งห้องวิทย์ 3 เดือนเลยนะ แล้วฉันจะเอาอุปกรณ์จากไหนอีกล่ะ"
"อย่าเพิ่งมายุ่งเลยน่ะ ตอนนี้ฉันกำลังสับสนตารางงานพิเศษอยู่นะ"
"ก็ได้ ไม่ยุ่งกับนายแล้ว"
พีนั่งครุ่นคิดเรื่องจะหาวัสดุจากไหนมาอีกแล้วตัดสินใจเดินออกไปข้างนอก
"เจ้าเคมันไม่ยอมช่วยเลย ให้ตายสิ หยั่งงี้จะทำยังไงต่อไปดี จะหลอกใช้ใครให้ไปขโมยดีมั้ยน้า แต่สงสัยคงจะยาก"
พีเดินออกมาเรื่อยๆ ยามนี้เป็นเวลาค่ำราวๆ 4 ทุ่ม ความมืดสลัวของถนนก็ไม่ได้ทำให้เขากลัวอะไร
เพราะเขามาเดินอยู่แบบนี้เป็นเวลานานแล้ว เขามักจะออกหาวัสดุใหม่ๆในตอนกลางคืนอยู่บ่อยๆ ขณะที่เดินอยู่นั้น
เขาก็สังเกตเห็นคนๆหนึ่งเดินสวนกับเขาไป เขาหันกลับไปดูทีหนึ่งแล้วพูดเบาๆว่า
"นั่นเจ้าโอโตอิ ลิ่วล้อของมาซากินี่นา ไหงเพิ่งกลับบ้านเอาตอนนี้ล่ะ ช่างมันเถอะ ไม่เกี่ยวกับเรานี่นา"
เขาเดินต่อไปเรื่อยๆผ่านไปยังสวนสาธารณะ
"มาสูดอากาศที่นี่ก็ดีเหมือนกัน อ๊ะ นี่ไงม้านั่ง"
เขาทอดตัวลงนอนบนม้านั่ง และคิดเพียงอย่างเดียวเกี่ยวกับเรื่องกันดั้ม เขามองขึ้นไปบนฟ้า แล้วก็เห็น...
"วัตถุเหรอ... เครื่องบิน... ไม่สิ!!! มันคือกันดั้ม!!!!!!!!!!!!!! อะไรกัน? กันดั้ม มันจะมีอยู่ในยุคนี้ได้ยังไงกัน
รึว่าใครสร้างตัดหน้าเรา!"
กันดั้มนั้นค่อยๆเคลื่อนตัวลงกับพื้นอย่างช้าๆและสงบนิ่ง
**********
[ด้านของ!?!?!?!]
"เจ้ามาซากิอยู่ไหนกันแน่นะ เราต้องจัดการมันให้ได้ ถอนรากถอนโคนมันตั้งแต่ตอนนี้ถึงจะเป็นการดี
จัดการมันในชาติก่อนคือสิ่งที่ดีที่สุด จะได้จับมันไว้ไม่ให้ได้ผุดได้เกิดอีก ถ้าไม่มีมันตั้งแต่แรกก็คงไม่เกิดอะไรแบบนี้หรอก"
cockpit ค่อยๆเปิดช้าๆเผยให้เห็นร่างของคนๆหนึ่ง เงานั้นเหมือนจะพึมพำอะไรบางอย่าง
แต่ว่าไม่มีใครรู้
**********
ผมกลับหอพักด้วยใบหน้าที่อิ่มเอิบที่สุดในรอบสัปดาห์ ก็เพราะวันนี้ผมพบโซริวน่ะสิ วันนี้เป็นวันดีจริงๆเลยนะ
ได้เล่น irc รู้ตัวจริงของ Gin แล้วก็เจอโซริวด้วย
แต่ทว่า...... ผมไม่อาจรู้ได้เลยว่าปัญหาหนึ่งกำลังจะเกิดขึ้น มันจะเป็นโชคชะตารึเปล่านะ รึว่ามันจะเป็น
เหตุร้ายที่มาซากิหยิบยื่นให้กันแน่ !?!?!?!?!?!?!?!
_________________________________________
End of part2