irc lover

Part 5 : สิ่งที่เกิดขึ้น
_________________________________________

[ด้านของเออร์วิน]

"ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจ้าพีมันจะมีของอย่างนี้เก็บไว้ด้วย อืมมม เป็นรุ่นที่ไม่เคยเห็นมาก่อนซะด้วยสิ 
แถมยังมีปีกเหมือนนางฟ้าอีกต่างหาก" เออร์วินพูดกับตัวเองพร้อมกับสำรวจดูกันดั้มเครื่องใหม่ที่เค้าไม่เคยเห็นมาก่อน
"ระบบพลังงาน.....OK
"ระบบขับเคลื่อน.....OK
"ระบบเรดาห์.......OK
"อืม ไม่ต่างจากรุ่นก่อนๆซักเท่าไหร่" เขาพูดหลังจากที่setระบบต่างๆของเจ้ากันดั้มเครื่องนี้เสร็จ
ทันทีที่เออร์วินสับสวิทช์เร่งพลังงาน หุ่นรบขนาดมหึมาก็เริ่มเคลื่อนไหว
"ว้าว!! เจ้าตัวนี้เยี่ยมสุดๆไปเลยแฮะ" เขาอุทานขึ้นมาพร้อมกับดันคันเร่งของเจ้าเพื่อนใหม่ของเขาอย่างเต็มที่
หุ่นรบขนาดยักษ์ทยานขึ้นสู่ท้องฟ้าด้วยความเร็วสูง เพียงไม่กี่อึดใจ เขาก็สามรถขึ้นมาอยู่เหนือน่านฟ้าของเมืองโตเกียวได้แล้ว

**********

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ผมว่างจากการทำทุกสิ่ง และตัดสินใจว่าจะไปบ้านมาซากิเพื่อคุยกันให้รู้เรื่องไปเลย
ระหว่างทางผมก็พบเข้ากับพี..... 
" หมอนั่นอีกแล้ว " ผมพูดเบาๆ
" หายไปไหนกันแน่นะ " หมอนั่นทำท่าทางเหมือนหาอะไรอยู่
" หาอะไรอยู่เหรอ " ผมตัดสินใจถาม
" ก็หา.......... ไม่มีอะไรหรอก "
ผมไม่เชื่อเค้าหรอกเพราะท่าทางเค้ายังลุกลี้ลุกลนอยู่
"บอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิ " เค้าพูดดังๆอีกครั้ง
แล้วหมอนั่นก็เดินหายจากไป ผมรู้สึกไม่ไว้ใจเค้าเลย ผมเดินทางไปบ้านมาซากิต่อ และก็มาถึงจนได้
ที่นี่เป็นบ้าน 2 ชั้นเล็กๆ ไม่หรูหราอะไร แต่น่าอยู่อย่างน่าประหลาด ผมเคยมาที่นี่แล้ว 2-3 ครั้ง ผมยังจำได้ดี
ความอบอุ่นของครอบครัวของมาซาทำให้ผมประทับใจมาก มันทำให้ผมนึกถึงตอนผมเด็กๆ ก่อนที่.........พ่อแม่จะหย่ากัน
ครอบครัวเราเคยมีความสุขมาก แต่ตอนนี้มันขาดสะบั้นแล้ว ไม่มีอะไรเหลือเลย พ่อคบผู้หญิงไม่เคยซ้ำหน้า ปากก็พลอยแต่บอกว่า
จะกลับตัวกลับใจเสียใหม่ แต่ทุกครั้งที่เมา... คำพูดนั้นมีอยู่ในหัวบ้างรึป่าวนะ? อยากรู้จริงๆ ส่วนแม่ ไม่เจอกันหลายปีแล้ว.........
แทบไม่ได้ติดต่อกันเลย ยังจำได้รึป่าวนะว่ายังมีลูกอีกคนนึง แต่ก็คงไม่เป็นไร.......
บ้านของมาซากิดูน่าอยู่มากจริงๆ เค้าเคยบอกว่าพ่อของเค้าหายสาบสูญ ส่วนแม่ก็เสียไปนานแล้ว
จึงเหลือกันเพียงพี่น้อง 4 คน แต่ว่าก็ดูเป็นครอบครัวที่มีความสุขมาก จนน่าอิจฉา
ผมกดออดที่บ้านมาซากิ เสียงออดดังกังวานไปทั่ว ทำให้พวกเพื่อนบ้านเอะอะโวยวาย .........สิ่งประดิษฐ์ของมาซากิก่อเรื่องอีกแล้ว
" ดังไปแล้วนะเฟ้ยยยยยยย "
" เฮ้ยยยยย เปลี่ยนออดได้แล้วนะ "
เป็นอย่างนี้อีกแล้ว ไม่ต่างกับครั้งแรกที่มาที่นี่เลยแฮะ และแล้วซักพักก็มีคนมาเปิดประตู พี่มาซามินั่นเอง 
เธอโค้งเพื่อเป็นการขอโทษเพื่อนบ้าน แล้วพวกรอบข้างก็เงียบไปทันที ไม่แปลกหรอกพี่มาซามิเป็นคนสวยมาก 
ใครๆเห็นก็ต้องจังงังในความสวย
" อ้าว ยูคุงเองเหรอ เกิดอะไรขึ้นถึงมาที่นี่ล่ะ "
" อ๋อ จะมาหามาซากิน่ะครับ "
" มาซากิไม่อยู่จ้ะวันนี้ เค้าบอกว่าจะออกไปทดลองสิ่งประดิษฐ์น่ะ "
" อ้าว เหรอครับ แย่จัง งั้นก็ไม่เป็นไรครับ "
" แต่ยังไง จะไม่เข้ามาในบ้านก่อนเหรอจ๊ะ "
" เอ่อ.......ไม่ดีกว่าครับ รบกวนเปล่าๆ "
" งั้นเหรอ งั้นเอาไว้โอกาสหน้านะจ๊ะ "
" ครับ " ผมโค้งให้พี่มาซามิเพื่อเป็นการบอกลา แล้วผมก็เดินผละตัวออกมา
ไปหากิงแทนละกัน ไหนๆก็ไม่เจอมาซากิ ทีนี้ผมตัดสินใจไปบ้านของกิงแทน แล้วก็เจอเค้าจนได้ เขาทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
" เฮ่ กิง "
" อะ......ยูน่ะเองรึ "
" คือจะมาคุยอะไรนิดหน่อยน่ะ " กิงยังคงทำหน้าไม่สบายใจอยู่
" เฮ่ นายเป็นอะไรไปน่ะ " แต่กิงก็ยังไม่บอกอะไรอีก เค้าพูดแต่เพียงว่า 
" เรื่องของกิงเซย์....... "

*********

[ด้านของพีคุง]

" กันดั้มของเราหายไปไหนกันแน่นะ แย่จริงๆเลย แต่ดีนะที่ติดอุปกรณ์ลับส่งสัญญาณเอาไว้ก่อน เอาล่ะ ไหนดูซิ ตอนนี้อยู่ที่ไหน "

*********

[ด้านของมาซากิ]

" มาแล้วรึ วิงก์เซโร่ ไม่ว่าชาติไหนๆ ชั้นก็ต้องชนะนายตลอด แม้แต่เรื่องสคัลด์... "

********

กิงบอกว่ากิงเซย์น่ะกลับไปแล้ว เขาแค่มาเยี่ยมชั่วคราว แต่ผมยังรู้สึกเลยว่าเขาต้องอยู่แถวนี้แน่นอน
หวังว่าคงไม่ได้เกิดอะไรขึ้นนะ ผมคิดขณะที่ผมเดินหอพัก แล้วผมก็เจอเจ้าหมอนั่นอีกแล้ว พี!!!!!!! แต่คราวนี้หมอนั่นบ่นพึมพำอะไรแปลกๆออกมาด้วย
" อยู่ที่ทะเลงั้นรึ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "
เอ๊ะ พูดถึงเรื่องอะไรกันเนี่ย 
" ปัดโธ่เอ๊ยยยยยย ไปที่นั่นได้ยังไงกันนะเนี่ย "
ผมรู้สึกแปลกใจมากจึงเข้าไปถามตรงๆ 
" หาของยังไม่เจออีกเหรอ ให้ช่วยมั้ย "
" ไม่เกี่ยวกับนายน่ะ ไปให้พ้นเลยยยยย "
" คนอุตส่าห์จะช่วยดีๆนะ "
" ก็.....โทษที ชั้นโมโหมากน่ะ "
" ไม่ถือหรอก "
" คือว่า.....ของๆชั้นมันหายไปน่ะ กำลังหาอยู่ "
" เอ๋...อะไรน่ะ ชั้นช่วยหามั้ย "
" ไม่ต้องหรอก มันยากเกินกว่าที่ใครจะช่วยได้... " 
บางสิ่งบางอย่างบอกผมว่านี่เป็นส่วนหนึ่งของปัญหาที่เกิดขึ้น มันสายเกินไปแล้วงั้นรึ....แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นมันจะแก้ไขได้ไหมนะ....

_________________________________________

End of part5