Just Love
Page 3 Kana & I คานะกับผม
"กลับมาแล้วหรือคะพี่ชาย
กลับเร็วจังเลยนะคะ"
มานามิทักทายผมเมื่อเห็นผมลงมาจากห้องชั้นบน
เธอเพิ่งกลับมาจากโรงเรียนและข้างเธอมีหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งยืนอยู่ด้วย
"คนนี้ไงคะที่บอกว่าตอนนี้มาอยู่ด้วย
ชื่อปาค่ะ"
"สวัสดีพี่ชื่อมิซึซาว่า ฮิวมะ
ยินดีที่ได้รู้จัก"
หนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆมานามิแนะนำตัวแล้วยืนมือมาให้จับ
ผมก็ยื่นไปเช็คตามมารยาท
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ
ผมเซริสะ ปา ครับ"
"พี่คนนี้เป็นแฟนของมานามิเองค่ะ
คุยกันไปก่อนนะค่ะเดี๋ยวมานามิไปชงชามาให้ดื่มกัน"ว่าแล้วเธอก็เดินไป
ปล่อยให้ผมกับพี่ฮิวมะสนทนากันไป
"เป็นไงอยู่บ้านนี้คงมีความสุขละสิ"
เขาเป็นฝ่ายเริ่มสนทนาก่อน
"คะ
ครับน้องสาวสองคนนี้ก็น่ารักดีอยู่รวมกันก็อบอุ่นเหมือนพี่น้องกันจริงๆเลย"
"หึ
ว่าแล้วต้องตอบแบบนี้ก็เหมือนกับเราแหละเมื่อสมัยที่เรามาอยู่ก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน"
"น้องมานามิก็เป็นเด็กดีครับ
น้องเค้าร่าเริงได้ทุกเวลาเลย"
"ฮ่าฮ่า
น้องคนนี้เขาเป็นแบบนี้มานานแล้วละ
แล้วกับคานะล่ะนายรู้สึกยังไงกับเธอ"
"เอ่อ
ก็เป็นเด็กดีอีกคนครับน่ารักดีเช่นกัน"
"ชอบคานะก็บอกมาเถอะ
เรารู้ดีนายก็เหมือนแบบเดียวกับเราเมื่อแต่ก่อนนั่นแหละ"
"เหรอครับมันก็จริงอย่างที่พี่พูด
ผู้หญิงคนนี้ใครได้อยู่ใกล้แล้วจะรู้ว่าเธอนั้นน่ารักมาก"
"ดีแล้วล่ะ
เราว่าเรากับนายมีหลายๆอย่างที่เหมือนๆกันเลยนะ
ยังไงก็ระวังจะโดนแย่งคานะไปซะละ
เตือนแล้วนะ"
จากนั้นพี่เค้าก็เล่าเรื่องราวตอนที่พี่อยู่ที่บ้านนี้
พี่เค้าก็เคยชอบกับคานะเหมือนกันแต่อีกใจหนึ่งก็รักมานามิมาก
แล้วในที่สุดก็เป็นคานะเอง
ที่เป็นฝ่ายขอถอนตัวออกไปเอง
เธอช่างเป็นคนที่มีความเสียสละจริงๆ
ผมชักสนใจเธอมากขึ้นแล้ว
พี่ฮิวมะนี้อายุมากกว่าผมประมาณ2ปีได้
ตอนนี้กำลังเรียนวิทยาลัยครูอยู่เพื่อที่จบแล้วจะมาเป็นครูที่รร.บินซาคุ
พี่เค้าเล่าเหตุผลที่เลือกจะเป็นครู
ว่าเป็นเพราะได้เคยสัญญากับเด็กผู้หญิงคนนึงว่าจะกลับมาพบกันอีกครั้งที่รร.นั้นผมฟังแล้วก็งงๆว่าทำไมต้องรอถึงขนาดนั้น
พี่เค้าก็บอกว่ามันเป็นสัญญาระหว่างเค้าสองคน
"มาแล้วค่ะชา ไมโล
กาแฟร้อนๆชอบอันไหนก็หยิบไปเลยค่ะ"
"ขอบใจจ้ะ"
ผมกับพี่ฮิวมะขอบคุณในความมีน้ำใจของเธอ
"นี่มานามิจัง
รู้มั้ยว่าคานะไปไหนมายังไม่กลับอีกหรือนี่ก็จะดึกแล้วนะ"
พี่ฮิวมะจิบกาแฟ1ทีแล้วก็ถาม
"เอ่อนั่นสิ
เพราะวันนี่พี่มาเยี่ยม
มานามิเลยลืมไปเลยว่าพี่คานะยังไม่กลับ"
"ก็ ความจริงกลับมาตั้งนานแล้ว
แต่ออกไปส่งส่งเพื่อนที่ชื่ออายากะน่ะครับ"
"งั้นเหรอ
แต่ปกติคานะถ้าจะกลับดึกเค้าต้องโทรมาบอกก่อนไม่เคยเหลวไหลนี่
หรือว่าจะเป็นเหมือนคืนนั้น"
"คืนนั้น ทำไมหรือครับ?"
ผมสงสัย
"เอาล่ะนาย
รีบออกไปตามหาคานะเร็วๆเข้า
ลางสังหรณ์ของเรามันสงสัยว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับคานะจังแน่ๆเลย"
พี่ฮิวมะพูดให้ผมงงๆแล้วทำไมต้องให้ผมต้องออกมาคนเดียว
ไม่มาด้วยกัน
พี่เค้าบอกเพียงว่าคานะน่าจะอยู่แถวใต้ทางด่วนเท่านั้นแหละ
"ว้าย! ปล่อยนะ.........."
ผมวิ่งมาถึงใต้ทางด่วนตามที่พี่บอกมาก็ได้ยิงเสียงผู้หญิงร้อง
นะ นั่นมันคานะนี่
แล้วไอ้พวกกุ้ยขี้ยานั่นใครกันน่ะ
คงไม่ใช่เพื่อนกันแน่นอนล่ะ
"แฮ่แฮ่
น้องสาวน่ารักดีนี่กลับดึกมันไม่ดีนะมาค้างที่บ้านพี่ดีกว่า"
"ว้าย! ไม่เอาปล่อยฉันนะ
ไม่งั้นฉันร้องนะ"
"ก็ร้องไปสิคงไม่มีใครมาสนใจหรอก
เอ้ะน้องนี่ดูคุ้นๆนะเคยเจอที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า"
"ลูกพี่ผมจำได้
เมื่อปีกว่าๆนี่เอง
ผู้หญิงคนนี้แหละที่ตอนนั้นเราพลาดกันไง"
"อ๋อ ใช่ๆกูก็จำได้แล้วล่ะ
คืนนั้นมันเป็นความอัปยศของแก๊งค์เราเลยแหละ"
"งั้นคืนนี้ก็ขอแก้แค้นส่วนของวันนั้นเลยสิ
จัดการเลยลูกพี่..."
"กู้ดไอเดีย ขอล่ะนะน้องสาว
แฮ่แฮ่"
"ว้าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ผมดูจากสถานการณ์แล้วคานะท่าจะแย่ก็รีบสปีดลงไปโดยทันที
"พลั่ก!"
ผมกระโดดจั้มไซด์คิกเจ้าหัวโจกตัวที่กำลังจับไม้จับมือคานะแบบเต็มๆ
"พวกแกจะทำอะไรน่ะ"
ผมตะโกนขู่ใส่พวกมัน
"กะ แกเป็นใครว่ะ
อยู่ๆมาแส่แสดงว่าเจ๋งพอตัวนี่หว่า
เอ้า ไอ้ลูกน้องซิวมันซะ!"
พวกกุ้ยสองตัววิ่งถลามาจะรุมซิวผม
ตัวแรกง้างหมัดเต็มที่กะเสยปายคางผม
ผมสเต็ปหลบไปด้านซ้ายมันเลยเสียหลัก
แล้วผมก็จัดการเตะราวด์คิก
เจ้าตัวนั้นอย่างเต็มท้องเมื่อมันจุกก็หมุนตัวเตะสวิงด้วยขาซ้ายตวัดไปให้โดนหน้าของมันจนมันเซถลาล้มไป
"ย้าก!"
ไอ้ตัวที่สองมันเข้ามาเตรียมชกทางด้านหลังผมแต่ผมเห็นก็เลยดักมันด้วยแบ๊คคิกให้มันกระเด็นไปซะ
จากนั้นผมก็เกร็งพลังลมปราณออกมา
แล้วก็ปล่อยออกไป
"ฮาโออาโชโคเคน!!"
ลูกพลังลูกใหญ่พุ่งไปใส่ไอ้กุ้ยตัวนั้นซึ่งแน่นอนว่ากระเด็นไปไกลโน่นเลย
"อะ ไอ้บ้านี่"
ไอ้ตัวหัวโจกเห็นท่าจะไม่ดีเลยหันหลังเตรียมหนีหางจุกตูดแต่มีหรือที่ผมจะปล่อย
"เคียวคุเก็นเรียวโอกิ"
ผมตะโกนเพื่อใช้ท่าไม้ตายที่ผมภาคภูมิใจแล้วก็ดัชไปอย่างเร็ว
"ออรา ออรา ออรา ออรา รัสช่า"
ผมจัดการใส่ไม้ตายไปหลายสิบหมัดซึ่งไอ้กุ้ยนี้ก็รับไปเต็มๆทุกลูก
เมื่อเสยหมัดสุดท้ายแล้วผมก็ยกขาขึ้นอย่างสูงที่สุด
"ตูม!"
ลูกช๊อปคิกตอกส้นลูกนี้ก็โดนลงไปที่หัวของมันอย่างจัง
ความจริงแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำถ้าเป็นที่อเมริกานะผมจะชาร์ทแม็กก่อนใช้ท่าซะอีก
ร่างของไอ้กุ้ย3ตัวต่างกระจัดกระจายไปคนละที่
คานะยืนตะลึงอยู่เหมือนไม่เชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น
ก็ตอนอยู่อเมริกาน่ะผมเคยสมัครเข้าเรียนในสำนักKyokukenของอ.เรียว
ซาคาซากิ
พวกนี้หรือกระจอกสิ้นดีเลย
"กะ เก่งจัง เธอเป็นใครกันน่ะ"
"มันสาสมกับที่มารังแกคานะแล้วล่ะ
เป็นอะไรมากมั้ยครับ"
"ฉันกลัวจังเลยค่ะ"
เธอโผเข้ามากอดผมด้วยความกลัวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อกี้
"ไม่ต้องห่วงแล้วนะ
ต่อไปนี้ผมจะปกป้องคานะเองจะไม่ให้ใครมารังแกเธออีกเป็นอันขาด"
"ขอบคุณค่ะ
ขอฉันอยู่อย่างนี้ต่ออีกซักพักได้ไหมคะ"
เธอบอกว่าต้องการกอดผมอย่างงี้ไปก่อน
ผมเอามือไปลูบผมเธอเบาๆ
แล้วก็ก้มหน้าไปหอมที่ผมของเธอ
เธอยังยืนกอดผมอยู่อย่างไม่รู้สึกเบื่อ
ผมอยากหยุดเวลาตรงนี้เอาไว้ให้นานๆจัง...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แนะนำตัวละครที่เพิ่มเติมมา
มิซึซาว่า ฮิวมะ -
พี่ชายหนุ่มหล่อที่เป็นแฟนของมานามิ
ซึ่งเมื่อปีที่แล้วเคยอาศัยอยู่ที่บ้านโอริคุระนี้มาเหมือนกัน
(ตัวเอกจากFirst kiss story)
โอริคุระ มานามิ - น้องสาวของคานะ
คบกับฮิวมะเป็นแฟนมาตั้งแต่ม.2แล้ว
(จากFirstkiss story)
Word of the page: "เธอยังยืนกอดผมอยู่อย่างไม่รู้สึกเบื่อ ผมอยากหยุดเวลาตรงนี้เอาไว้ให้นานๆจัง" By เซริสะ ปา