To Heart (heart2)

"ไม่ต้องกดนะ กำลังจะลงไปแล้ว"
ผมรีบเปิดหน้าต่างตะโกนลงไปบอกอาคาริ เธอเงยหน้าขึ้นมามองตามเสียง ผมปิดหน้าต่างแล้วก็วิ่งลงมาจากห้อง
ผมกับอาคาริเดินมาด้วยกันจนถึงหน้าห้องเรียน ก็ได้ยินเสียงกีตาร์ลอดออกมาจากห้อง ผมกับอาคาริมองหน้ากันนิดนึง
แล้วผมก็เปิดประตูห้อง
เจ้าของเสียงคือกีตาร์ที่อามิจังกำลังเล่นอยู่ พอเธอเห็นพวกผมเธอก็หยุดเล่น ผมแยกจากอาคาริเดินไปตรงโต๊ะของตัวเอง
"อรุณสวัสดิ์ ฟูจิตะคุง"
"อรุณสวัสดิ์ มาซากิ" ผมทักทายกับเธอตามมารยาท
"อรุณสวัสดิ์จ๊ะ มาซากิ"
อาคาริเดินมารวมกับพวกผม
"เมื่อกี้ เพลงอะไรเหรอ ไม่เคยได้ยินเลยนะ"
"อืม เพลงเมื่อกี้เหรอ ฉันลองแต่งเล่นๆน่ะ ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย"
"ก็ใช้ได้นี่ ดีกว่าที่ชมรมดนตรีบางคนแต่งซะอีก"
พูดแล้วผมก็เดินแยกออกมา ปล่อยให้สาวๆคุยกันสองคน ตอนหันหลังออกมาผมสังเกตเห็นมาซากิยิ้มให้นิดนึง
พอผมไปถึงประตูห้อง ก่อนที่ผมจะเปิด ประตูห้องก็เลื่อนออกก่อน
รุ่นพี่เซริกะนั่นเอง
"อ๊ะ รุ่นพี่ อรุณสวัสดิ์ครับ"
ผมทักทายรุ่นพี่
"มีธุระอะไรรึเปล่าครับ"
รุ่นพี่หยิบไพ่ทาร็อตออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แค่นี้ผมก็พอจะรู้แล้วว่าธุระของรุ่นพี่คืออะไร
"จะทำนายให้...หรือครับ"
รุ่นพี่พยักหน้า
"งั้น เข้ามาในห้องสิครับ"
ผมขยับหลีกเปิดทางให้รุ่นพี่ แต่รุ่นพี่กลับส่ายหน้า แล้วพูดเบาๆ
"เอ๊ะ ไปที่ห้องชมรมดีกว่า? ก็ได้ครับ"

ที่ห้องชมรมไสยศาสตร์ รุ่นพี่เซริกะเตรียมโต๊ะไว้เรียบร้อย พวกผมนั่งลงแล้วการทำนายก็เริ่มต้น
รุ่นพี่มองไพ่ที่ผมเลือกออกมาอยู่ซักพักแล้วก็เริ่มบอกผลการทำนาย
"เอ๊ะ จะได้รู้จักกับเพื่อนสนิทใหม่คนนึง อืม คงเป็นอามิจังล่ะมั้ง เอ๊ะ จะมีการทำงานเกี่ยวกับดนตรีเข้ามาด้วยเหรอครับ..."
ผมนั่งฟังรุ่นพี่อธิบายไปเรื่อยๆ จน 5 นาทีก่อนเข้าเรียน ผมจึงขอตัวกลับไปที่ห้องเรียน
อาคาริกับอามิจังยังคุยกันอยู่แถมมีชิโฮะเข้ามาร่วมด้วยอีกคน
"อะไรกัน ยังคุยกันอยู่อีกเหรอ"
ผมเดินเข้าไปแซวนิดหน่อย พวกเธอสามคนดูตกใจนิดหน่อย
"ใกล้จะเข้าเรียนแล้วนะ กลับไปนั่งที่ได้แล้วมั้ง"
ชิโฮะรีบร้อนวิ่งออกไปจากห้อง อาคาริเองก็กำลังจะกลับไปนั่งที่ ผมดึงเธอไว้นิดนึง
"ทำไมต้องรีบขนาดนั้น คงไม่ใช่กำลังนินทาฉันอยู่หรอกนะ"
"อื้อ ไม่มีอะไรหรอก"
อาคาริรีบกลับไปนั่งที่ของตัว
น่าสงสัยจริงๆ

หลังเลิกเรียน ผมถูกโทโมโกะหัวหน้าชั้นขอให้อยู่ช่วยงานจนเย็น ระหว่างที่กำลังจะออกจากโรงเรียน ก็มีเสียงเรียก
"ฮิโรยูกิจั-------ง"
พอมองกลับไปก็เห็นอาคาริกำลังวิ่งออกจากอาคารเรียนตรงมาที่ผม
"งานเสร็จแล้วเหรอ"
"อืม แล้วเธอล่ะ ทำไมอยู่ซะจนเย็นขนาดนี้"
"ไปช่วยงานของชมรมคหกรรมมาน่ะ"
ปีนี้โรงเรียนของผมจะจัดงานวันวัฒนธรรมตอนวันหลังสอบปลายภาคเสร็จพวกชมรมต่างๆจึงต้องเตรียมตัวกัน
ตั้งแต่ตอนนี้เพื่อจะได้ไม่มีปัญหากันตอนสอบ อาคาริที่มีฝีมือเรื่องทำอาหารเลยถูกชมรมคหกรรมดึงตัวไปช่วยงาน
... แล้วผมล่ะ ใจจริงผมเองก็อยากมีส่วนร่วมในงานวันวัฒนธรรมของโรงเรียนมากกว่าแค่เดินดูเฉยๆ
แต่จะทำไงได้ล่ะ ชมรมก็ไม่ได้เข้า ความสามารถที่พอจะไปสะดุดตาพวกชมรมก็ไม่มี แบบนี้จะมีโอกาสบ้างมั้ยเนี่ย
".....ฮิโรยูกิจัง"
อาคาริเรียกชื่อผม ทำเอาผมที่กำลังคิดอะไรเพลินๆสะดุ้งนิดหน่อย
"มะ...มีอะไรเหรอ"
"เดินเหม่อแบบนั้นเดี๋ยวก็ตกบันไดกันพอดีน่ะสิ"
อ๊ะ จริงด้วย อีกไม่กี่ก้าวจะถึงบันไดสวนสาธารณะแล้ว ถ้าอาคาริไม่เรียก
ไว้ผมก็คงลงไปนั่งกองอยู่ข้างล่างแล้วแน่ๆ
"นี่ๆ เย็นนี้ไปเที่ยวบ้านเธอได้มั้ย"
"ก็ได้อยู่หรอก จะไปทำอะไรล่ะ"
"ก็คืนนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย ฉันไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวนี่นา"
"งั้น ไม่ค้างซะเลยล่ะ"
"บ้า!!!"

อีกไม่ถึง 5 นาที เราสองคนก็มาหยุดอยู่หน้าบ้านผม
"เอ้า ขึ้นมาสิ"
ผมเรียกให้อาคาริขึ้นบ้าน
พอเดินเข้ามาถึงห้องรับแขก อาคาริก็หันมาถาม
"นี่ ยืมใช้ครัวหน่อยได้มั้ย"
"ก็ได้ ว่าแต่จะทำอะไรล่ะ ไม่มีเครื่องปรุงให้หรอกนะ"
ก็ผมทำอาหารไม่เป็นแถมอยู่คนเดียวด้วย จะมีพวกเครื่องปรุงเก็บไว้ได้ไง
"เอามาจากห้องคหกรรมแล้วน่า...."
อาคาริยกถุงที่หิ้วมาจากโรงเรียนให้ผมดู
".....จะลองทำเมนูที่จะใช้วันงานวัฒนธรรมให้ชิมน่ะ"
เลยเป็นอันว่าอาหารเย็นวันนั้นผมได้อาคาริมาเป็นแม่ครัวให้วันนึง

                                        To be Continued...