หลังจากหลวงปู่ดูลย์ได้รับคำแนะนำ
พร้อมทั้งรับ การบ้าน
จากพระอาจารย์ใหญ่แล้ว
จึงได้กราบลาและปลีกตัวไปบำเพ็ญภาวนาตามลำพัง
หลวงปู่นั่งเข้าที่ทำสมาธิ
ประเดี๋ยวเดียวจิตก็สงบ
แล้วยกหัวข้อธรรม
ซึ่งเป็นการบ้านที่ว่า สพฺเพ
สงฺขารา สพฺพสญฺญา อนตฺตา
ขึ้นพิจารณาเพียงชั่วประเดี๋ยวเดียวก็เกิดความสว่างแจ้งในธรรม
คือเห็น ปฏิจฺจสมุปฺบาท
กระจ่างชัดตลอดสาย
นั่นคือ
เห็นความเป็นมาของสังขารทั้งหลายว่า
เกิดจากความคิดปรุงแต่งของวิญญาณที่ได้รู้จากอายตนะของตนนั่นเอง
เมื่อละสังขารเหล่านี้ได้
ความทุกข์ก็ดับหมดตลอดสาย
และนี่คือหลักการของปฏิจจสมุปบาท
แม้จะไม่มีคำอธิบายโดยพิสดารในที่นี้
แต่เมื่อนำคำสอนของหลวงปู่ในหนังสือ
หลวงปู่ฝากไว้ มาพิจารณา
จะเห็นว่าท่านพูดสั้นๆ
เพียงว่า
คนสมัยนี้เขาเป็นทุกข์เพราะความคิด
ที่ใจเป็นทุกข์เพราะเกิดความยึดมั่น
แล้วมีการปรุงแต่งในความคิดขึ้น
และอุบายที่จะละความทุกข์ก็คือ
หยุดการปรุงแต่ง
แล้วปล่อยวางให้เป็น
นี่คือหลักการ
แต่การจะทำเช่นนั้นได้ต้องอาศัยภาวนา
ทำใจให้สงบ จึงจะเกิดพลัง
มีสติปัญญามองเห็นเหตุเห็นผล
แล้วจิตก็จะมีการปล่อยวางได้
เมื่อละความยึดมั่นได้
ความทุกข์ในสิ่งนั้นก็หมดไป