หลวงปู่ดูลย์
อตุโล เคยเล่าถึง หลวงปู่ฝั้น
อาจาโร
เมื่อสมัยยังเป็นพระภิกษุหนุ่ม
ออกปฏิบัติธรรมติดตามท่านในสมัยนั้นว่า
"ท่านอาจารย์ฝั้นนั้น
ทำกัมมัฏฐานได้ผลดีมาก
เป็นนักปฏิบัติที่เอาจริงเอาจัง
มีน้ำใจเป็นนักสู้ที่สู้เสมอตาย
ไม่มีการลดละท้อถอย
เข้าถึงผลการปฏิบัติได้โดยเร็ว
นอกจากนั้น
ยังมีรูปสมบัติและคุณสมบัติพร้อม"
หลวงปู่เคยทำนายหลวงปู่ฝั้นไว้ในใจว่า
:-
"พระภิกษุรูปนี้
จะต้องมีความสำคัญใหญ่หลวง
และเป็นกำลังอันยิ่งใหญ่ของพระพุทธศาสนาในอนาคตอย่างแน่นอน"
ในช่วงที่ออกธุดงค์
จากวัดม่วงไข่ในครั้งนั้น
หลวงปู่ดูลย์ตั้งใจว่า "จะต้องพาท่านอาจารย์ฝั้น
ไปพบและมอบถวายต่อท่านพระอาจารย์มั่น
ภูริทตฺโต
ผู้เป็นพระปรมาจารย์ในโอกาสต่อไปให้จงได้"
เรื่องราวประการหนึ่งเกี่ยวกับหลวงปู่ฝั้น
ที่เคยได้ยินได้ฟังมามีอยู่ว่า
"เมื่อหลวงปู่ดูลย์มาพำนักประจำอยู่ที่จังหวัดสุรินทร์แล้ว
ท่านอาจารย์ฝั้นยังได้หาโอกาสเดินธุดงค์ติดตามรับคำแนะนำแนวทางปฏิบัติ
กับหลวงปู่ดูลย์เป็นครั้งคราว
โดยเดินธุดงค์มาทางเทือกเขาดงเร็ก
และเข้ามาพำนักอยู่ที่ป่าเล็กๆ
แถวชานเมืองสุรินทร์ด้านทิศใต้
เมื่อได้โอกาสอันควร
ก็เข้าไปหาหลวงปู่ ณ
วัดบูรพาราม"
บริเวณป่าที่หลวงปู่ฝั้นเคยมาพักปฏิบัติธรรมนั้น
ต่อมาได้กลายเป็นสำนักสงฆ์ฝ่ายอรัญวาสี
มีชื่อว่า วัดป่าโยธาประสิทธิ์
และปัจจุบันตั้งอยู่ภายในบริเวณของวิทยาลัยเกษตรสุรินทร์นั่นเอง