ในช่วงเวลาระหว่างปี
พ.ศ. ๒๔๖๓ จนถึงปี พ.ศ. ๒๔๗๔
แม้ไม่มีรายละเอียดชี้ชัดว่า
ในแต่ละพรรษาหลวงปู่ดูลย์จาริกไปปรารภธรรม
ณ ที่ใด
และค้นพบข้อธรรมล้ำลึกประการใด
แต่ก็น่าเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่า
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล ยังคงจาริกธุดงค์วนเวียนอยู่แถบเทือกเขาภูพาน
อันเป็นที่สงบสงัด
เหมาะแก่การบำเพ็ญภาวนาสำหรับพระธุดงค์
นอกจากนั้น
หลวงปู่ก็เดินทางไปโปรดญาติโยมที่จังหวัดสุรินทร์
บ้านเกิดของท่านเป็นบางครั้งบางคราว
หลวงปู่พักปฏิบัติธรรมที่ถ้ำผาบิ้งอยู่ประมาณ
๑ เดือน
แล้วก็ออกจาริกธุดงค์ต่อไปทาง
อำเภอบ้านผือ
จังหวัดอุดรธานี แล้วเลยไปยัง
อำเภอวาริชภูมิ
จังหวัดสกลนคร ได้พบและกราบมนัสการ
พระอาจารย์ใหญ่มั่น ภูริทตฺโต
ที่นั่นอีกครั้งหนึ่ง
การพบกับพระอาจารย์ใหญ่ในครั้งนี้
ไม่ปรากฏว่ามีการกราบเรียนถึงผลการปฏิบัติ
หรือมีข้อแนะนำจากพระอาจารย์ใหญ่เกี่ยวกับแนวทางปฏิบัติต่อไปอีกอันใด
หากแต่เน้นหนักในเรื่องสนทนาธรรมในเรื่องลึกๆ
และเป็นเรื่องเกี่ยวกับจิตล้วนๆ
อันยังผลให้เกิดความอาจหาญร่าเริงในธรรมปฏิบัติแต่อย่างเดียว
การสนทนาธรรมระหว่างพระอาจารย์ใหญ่
กับหลวงปู่ดูลย์ในช่วงนี้แต่ละครั้งจะใช้เวลานานๆ
บรรดาลูกศิษย์ลูกหาต่างเชื่อกันว่า
ช่วงนั้นหลวงปู่ดูลย์คงจะมีคุณธรรมสมควรแก่การสนทนาธรรมแล้วอย่างแน่นอน
หลวงปู่พักอยู่กับพระอาจารย์ใหญ่ระยะหนึ่ง
แล้วก็กราบลาออกเดินทางต่อไป
โดยมีเป้าหมายอยู่ที่จังหวัดสุรินทร์
ในระหว่างทางมีการแวะพักเพื่อบำเพ็ญภาวนา
และเผยแผ่ธรรมะแก่ผู้สนใจตามโอกาสอันควร