เรื่องที่สาม
เป็นเหตุการณ์ที่เกิดกับ หลวงปู่สาม
อกิญฺจโน วัดป่าไตรวิเวก
ซึ่งอยู่ห่างจากตัวเมืองไปทางทิศใต้
๑๓ กิโลเมตร
เรื่องนี้มีอยู่ว่า
มีพระจากจังหวัดร้อยเอ็ดมาบวช
และพำนักอยู่ที่วัดหลวงปู่สาม
พระองค์นี้เป็นลูกคนที่มีฐานะดี
เลื่อมใสในพระศาสนา
จึงมาบวชในระหว่างเข้าพรรษา
พอมาถึงช่วงกลางพรรษา
โรคเก่าก็กำเริบ
คือพระองค์นี้เคยเป็นบ้าหรือโรคประสาทมาก่อนที่จะบวชเป็นพระ
พระองค์นั้นมีการกระทำคล้ายคนบ้าอาละวาด
กระโดดเข้าไปกอดปล้ำหลวงปู่สามอย่างแน่นเหนียว
ปล้ำกอดหลวงปู่อยู่เป็นเวลานานร่วม
๑ ชั่วโมง
ไม่มีใครสามารถแกะออกได้
หลวงปู่สามอยู่ในสถานการณ์ลำบาก
ตื่นตระหนกตกใจกันไปทั้งวัด
โดยปกติ ในตอนเช้ามืด
หลวงปู่ท่านจะอยู่แต่ภายในกุฏิ
ไม่เคยคิดที่จะออกไปเยี่ยมคนนั้นคนนี้
หรือเดินไปดูอะไรนอกกุฏิ
เป็นปฏิปทาอย่างหนึ่งที่ท่านไม่เคยคิดออกนอกเท่าไร
ก็ไม่เคยคิดว่าจะไปเยี่ยมใคร
เช้าวันนั้น
ไม่รู้เป็นอย่างไร
ท่านให้เด็กไปเรียก ผู้ใหญ่สรศักดิ์
กองสุข
ซึ่งบ้านอยู่ใกล้ๆ วัด
ให้เอารถไปส่งหลวงปู่ที่วัดของหลวงปู่สาม
พอท่านไปถึง
เห็นพระองค์นั้นกำลังกอดปล้ำหลวงปู่สามอยู่
ใครไปช่วยก็ไม่ยอมปล่อย
หลวงปู่เข้าไปถึงวัดพอดี
มีคนร้องว่า หลวงปู่ดูลย์มาแล้ว
! หลวงปู่ดูลย์มาแล้ว !
พระองค์นั้นตกใจปล่อยหลวงปู่สาม
แล้ววิ่งไปหลบซ่อนตัวสั่นอยู่ข้างๆ
กุฏิ หลวงปู่สามก็สะบักสะบอมพอสมควร
แต่ไม่ถึงกับอาพาธ
ลูกศิษย์ลูกหาทุกคนอยู่ในอาการตกใจ
หลวงปู่เรียกพระองค์นั้นมาถามว่า
ทำไม? เป็นอย่างไร?
ท่านไม่ได้ดุด่าว่า
ทำไมจึงต้องไปทำอย่างนั้น
ถามเพียงว่า ทำไม
และเป็นอย่างไร?
พระองค์นั้นก็กราบเรียนหลวงปู่ว่า
ขณะที่กำลังปฏิบัติสมาธิภาวนาอยู่นั้น
ก็เกิดนิมิตเห็นเป็นสวรรค์วิมานต่างๆ
จึงตั้งใจจะพาหลวงปู่สามเหาะขึ้นไปดูของสวยงามเหล่านั้น
ไม่ได้มีความประสงค์จะทำร้ายท่านแต่ประการใด
ทุกคนก็เข้าใจและหลวงปู่ก็ช่วยแก้ไขเหตุการณ์นั้น
โดยไม่ได้ตำหนิพระองค์นั้นแต่อย่างใด
ที่อาตมาเห็นว่าอัศจรรย์
ก็เหตุว่าหลวงปู่ไม่เคยไปไหนในตอนเช้ามืด
ทำไมท่านจึงรู้ว่ามีภัยพิบัติเกิดขึ้นกับหลวงปู่สาม
ได้ถามหลวงปู่ว่า
หลวงปู่รู้หรือว่าหลวงปู่สามจะเป็นอะไร
จึงได้เดินทางไป
หลวงปู่ก็ไม่ได้ตอบรับ
ท่านบอกเพียงว่า "คิดๆ
ไปก็อยากไป
เยี่ยมเยียนดูบ้าง"
ท่านก็พูดแค่นี้
พวกเราก็ไม่กล้าซักถามอะไรท่านมากนัก
