โอ้ โพธิ์พฤกษ์เย็น คุณะเด่นเกษมสรรพ์ บัดนี้ พระดับขันธ์ ดุจะ โพธิหักลาญ

๑๑๓. ไม่มีก็ลำบาก มีมากก็ยุ่ง

บรรดาผู้ที่ไปเยี่ยมหลวงปู่เป็นจำนวนมากนั้น ไม่มีผู้ใดไปมือเปล่า ต่างนำภัตตาหารและของขบฉันอื่นๆ ไปด้วย ตลอดถึงเครื่องสักการะ เช่น ดอกไม้ ธูปเทียน เป็นต้น 

โดยเฉพาะอาหารที่ต้องฉันประจำวัน ในเวลาที่จำกัด พอมีมากเกินไปก็เกิดปัญหาเรื่องภาชนะ ทั้งพระที่ฉันก็มีน้อยรูป ทั้งปัญหาในการรักษาความสะอาดก็ติดตามมา ดังนั้น จึงต้องนำของกินของใช้ไปแจกจ่ายทำบุญต่อตามห้องคนไข้อนาถา หลายต่อหลายครั้ง 

ต่อมา เมื่ออาการของหลวงปู่ค่อยหายวันหายคืน ทุกคนก็ค่อยสบายใจในความปลอดภัยของหลวงปู่ในครั้งนี้ 

แต่หมอก็ยังไม่อนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาล ต้องอยู่รักษาต่อไปอีก 

ผู้คนที่ไปเยี่ยมก็มีมากขึ้นทุกที บรรดาท่านที่ไปเยี่ยมหลวงปู่นั้น ไม่สามารถคณนาได้ว่ามีท่านผู้ใดบ้าง แต่สำหรับพระเถระผู้ใหญ่นั้น มีดังนี้ 

สมเด็จพระญาณสังวร วัดบวรนิเวศวิหาร

สมเด็จพระธีรญาณมุนี วัดจักรวรรดิราชาธิวาส

พระธรรมวโรดม วัดปทุมคงคาราม

พระธรรมบัณฑิต วัดสัมพันธวงศาวาส

พระพรหมมุนี วัดนรนาถสุนทริการาม

พระเทพโสภณ วัดไทยลอสแอนเจลีส สหรัฐอเมริกา

พระอาจารย์หนู สุจิตฺโต วัดดอยแม่ปั๋ง เชียงใหม่

พระอาจารย์ยันตระ พระธรรมจาริกทั่วไป

หลวงปู่สาม อกิญฺจโน วัดป่าไตรวิเวก สุรินทร์

พระอาจารย์สุวัจน์ สุวโจ วัดถ้ำศรีแก้ว สกลนคร 

ภิกษุสามเณรและชีวัดสังฆทาน นนทบุรี ไปเยี่ยมเป็นกลุ่มๆ 

นอกจากนี้ มีพระเถระและภิกษุสามเณรอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งมิอาจระบุได้หมดที่ไปนมัสการเยี่ยม แล้วยังไปช่วยผลัดเปลี่ยนรักษาพยาบาลหลวงปู่ตลอดระยะเวลาที่อยู่ในโรงพยาบาลอีกด้วย โดยเฉพาะแพทย์หญิง หม่อมเจ้าพันธุ์วโรภาส เศวตรุณ ทรงเป็นแขกพิเศษที่เสด็จมาเยี่ยมกราบหลวงปู่ และสนทนาเสมอๆ พร้อมกับคณะแพทย์และพยาบาล จุฬาลงกรณ์

หน้าต่อไป