ย่างเข้า วันที่ ๒๙
ตุลาคม ๒๕๒๖
ซึ่งเป็นวันเริ่มงานพิธีฉลองอายุหลวงปู่เป็นวันแรก
หลวงปู่มีอาการกระสับกระส่ายเล็กน้อย
และปวดทางเท้าซ้ายขึ้นมาจนถึงบั้นเอว
พร้อมทั้งมีอาการไข้ขึ้นเล็กน้อย
ชีพจรมีอาการเต้นผิดปกติจนถึงเวลา
๖ โมงเช้า
อาการเปลี่ยนไปมาแบบทรงๆ
ทรุดๆ
เมื่อเห็นอาการของหลวงปู่เป็นเช่นนี้
ท่านพระครูนันทปัญญาภรณ์จึงได้โทรศัพท์ทางไกลเข้ากรุงเทพฯ
กราบเรียนอาการท่านเจ้าประคุณ
สมเด็จพระญาณสังวร ให้ทรงทราบ
ทางด้าน อาจารย์พวงทอง
ได้โทรศัพท์ไปบอก คุณหมอชูฉัตร
กำภู
ที่ทางพระราชสำนักมอบหมายให้ดูแลหลวงปู่
และเป็นผู้นำหลวงปู่เดินทางกลับจากโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์มาพักที่วัด
เมื่อครั้งไปรับการรักษาเมื่อคราวก่อน
คุณหมอชูฉัตร
แนะนำให้รีบนำหลวงปู่เข้าไปรักษาอาการที่กรุงเทพฯ
แต่ยังไม่เป็นที่ตกลงกันว่าจะเอาอย่างไรกันแน่
๐๖.๓๐ น.
หลวงปู่ยังออกจากห้องได้
นั่งฉันภัตตาหารข้างนอกตามปกติ
เสร็จแล้วนั่งพักประมาณ
๑๐ นาที
แล้วเข้าไปพักผ่อนในห้อง
๐๗.๒๐ น.
หมอมาตรวจอาการอีก
วัดความดันดูยังอยู่ในระดับปกติ
หมอได้ฉีดยานอนหลับถวายเพื่อให้หลวงปู่ได้พักผ่อนมากๆ
ในการฉีดยาแต่ละครั้งหลวงปู่มักจะห้ามไว้ไม่ให้ฉีด
แต่ส่วนใหญ่หมอจำเป็นต้องฝืนฉีดให้
หมอได้ถวายน้ำเกลือเข้าเส้น
แต่หลวงปู่ไม่ยอมรับ
ท่านสั่งให้เอาสายออก
ท่านบอกว่าขออยู่เฉยๆ
ดีกว่า
ขณะนั้นเห็นว่าเป็นจังหวะดี
ท่านพระครูนันทปัญญาภรณ์จึงได้กราบเรียนหลวงปู่ว่า
"จะนำหลวงปู่ไปรักษาที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ
อีก"
ท่านรีบตอบปฏิเสธ "ไม่ต้องเอาไปหรอก"
และห้ามต่อไปว่า "ห้ามไม่ให้พาไป"
ถามท่านว่า "ทำไมหลวงปู่จึงไม่ไป"
หลวงปู่ว่า "ถึงไปก็ไม่หาย"
"ครั้งก่อนหลวงปู่หนักกว่านี้ยังหายได้
ครั้งนี้ไม่หนักเหมือนแต่ก่อนต้องหายแน่ๆ"
ท่านพระครูชี้แจง
หลวงปู่ว่า "นั่นมันครั้งก่อน
นี่มันไม่ใช่ครั้งก่อน"
ท่านพระครูนันท์ฯ
ยอมรับว่าครั้งนี้มีความลังเลใจอย่างยิ่ง
ตรงกันข้ามกับครั้งก่อนที่สามารถตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด
