เพลงไทยสากลชุดที่ 3 Thai Midi 3
| ไทย 1 | ไทย 2 | ไทย 3 | ไทย 4 | ไทย 5 | ไทย 6 | ไทย 7 | ไทย 8 | ไทย 9 | ไทย 10 | ชื่อเพลงรวม | Home |
| สากล 1 | สากล 2 | สากล 3 | สากล 4 | สากล 5 | สากล 6 | สากล 7 | สากล 8 | สากล 9 | สากล 10 | ตามคำขอ | สารบาญหลัก |
ขณะนี้ท่านกำลังอยู่ที่ เพลงไทยสากลชุดที่ 3
ทดลองฟัง Try listening รักเอย อยากจำกลับลืม
ไปสารบาญชื่อเพลง Index
ปรับปรุงหลังสุดเมื่อ 14 พฤศจิกายน 1999
สารบาญรายชื่อเพลงไทยสากลชุดที่
3
กลับไปต้นแฟ้ม
| 81. แม่สาย | 91. วิมานสีชมพู | 101. เสียแรงรักใคร่ | 111. หลักไม้เลื้อย |
| 82. ยิ่งบ่อยยิ่งดี | 92. วิวาห์น้ำตา | 102. แสนแสบ | 112. หลานย่าโม |
| 83. ร้อยลิ้นใจชาย | 93. ศัตรูหัวใจ | 103. หนาวตัก | 113. หวงรัก |
| 84. รักข้ามขอบฟ้า | 94. สลักจิต | 104. หนาวลมที่เรณู | 114. หัวใจสลาย |
| 85. รักคุณเข้าแล้ว | 95. ส่วนเกิน | 105. หนี้มาร | 115. หาดผาแดง |
| 86. รักที่เลือกไม่ได้ | 96. สวรรค์มืด | 106. หนีรัก | 116. เหมือนตายจากกัน |
| 87. รำวงปีใหม่ | 97. สายทิพย์ | 107. หนึ่งน้องนางเดียว | 117. อย่าทรมานอีกเลย |
| 88. รื่นเริงเถลิงศก | 98. สิ้นสวาท | 108. หนึ่งในร้อย | 118. อย่ามารักฉันเลย |
| 89. แรงปรารถนา | 99. สุริยัน-จันทรา | 109. หนึ่งหญิงสองชาย | 119. อาลัยรัก |
| 90. วอลซ์นาวี | 100. เสน่หา | 110. หยาดเพชร | 120. เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง |
81. แม่สาย
คาราบาวฟากฟ้ายามเย็นเห็นแสงรำไร
อาทิตย์จะลับโลกไปพระจันทร์จะโผล่ขึ้นมา
หมู่มวลวิหคเหินลมอยู่กลางเวหา
จะหลับคืนสู่ชายคาชายป่าคือแหล่งพักพิง
แต่น้องนางไยไม่เห็นกลับมา
จากไปตั้งหลายปีกว่า ท้องนาบ้านเราเหงาจัง
ลมหนาวพัดโบกโยกเรือนจนคล้ายจะพัง
ผู้เฒ่าตายายลงนั่ง เหม่อลอยด้วยใจเลื่อนลอย
นกน้อยจากท้องนาราคาถูก เธอเป็นลูกที่ถูกพ่อแม่ขายไป
กตัญญูบิดามารดาปานใด
แม่สายจากเมืองเชียงฮาย ต้องไปสู่สังคมทราม
เมื่อรู้สึกตัวว่าสายเกินไป หมื่นพันที่เธอผ่านชาย
หัวใจเธอจึงเย็นชา สังคมกระหน่ำซ้ำสองเธอต้องติดยา
ไม่คิดหวนคืนบ้านนาปรารถนาเพียงยาเมา
ผู้เฒ่าล้มป่วยคนช่วยไปบอก
เธอจึงจากเมืองบางกอก หวังไปให้ทันเวลา
เอายาไปฝากเอาหมากเอาพลูเสื้อผ้า
แม่สายที่เธอจากมา เหมือนวาจาว่าสายเกินไป
นกน้อยกลับมาแค่ทันพระสวด
ใครเล่าเจ็บปวด รวดร้าวเท่าสาวเมืองเหนือ
สังคมเมืองไทยใครฟังเขาคงไม่เชื่อ
ขายกินหมดแล้วเอื้องเหนือ ให้กับชายที่อู้บ่จ้าง
82. ยิ่งบ่อยยิ่งดี
อรวี สัจจานนท์ถ้าจะดูละครเรื่องเดียวซ้ำซ้ำ เรื่องเดิมประจำซ้ำซ้ำกันไป
เรื่องที่เรารู้แล้วก็ดูซ้ำใหม่ สุดท้ายเราคงระอา
ถ้าจะไปไหนไหนถ้าไปซ้ำซ้ำ ที่เดียวประจำซ้ำซ้ำเวลา
ก็คงมีซักครั้งที่เราต้องลา ก็เบื่อขึ้นมาน่าเห็นใจ
ดูแลหัวใจของเราให้ดี ทำวันวันนี้ไม่ให้น่าหน่าย
กลัวซ้ำไปซ้ำมาก็ต้องหาสิ่งใหม่เรื่อยไป
ต้องถนอมจิตใจอะไรต้องให้ดูดี
แต่บอกว่ารัก รัก รัก รักฉันบ่อยบ่อย
บอกซักร้อยซักล้านก็ดี
จะบอกกันซ้ำ ซ้ำ ซ้ำเท่าไรไม่กร่อย
บอกยิ่งบ่อยยิ่งดี
ถ้าบอกว่า รัก รัก รัก รัก ฉันบ่อยบ่อย
บอกซักร้อยซักล้านก็ดี
จะบอกกันซ้ำ ซ้ำ ซ้ำเท่าไรไม่กร่อย
บอกยิ่งบ่อยยิ่งดี
ดูแลหัวใจของเราให้ดี ทำวันวันนี้ไม่ให้น่าหน่าย
กลัวซ้ำไปซ้ำมาก็ต้องหาสิ่งใหม่เรื่อยไป
ต้องถนอมจิตใจอะไรต้องให้ดูดี
บอกยิ่งบ่อยยิ่งดี
83. ร้อยลิ้นใจชาย
จินตนา สุขสถิตย์ก่อนเคยสุขสันต์ ทุกวันเคยชื่นรื่นรมย์
กลับมาระทม ภิรมย์แต่ความช้ำใจ
ปากคุณว่ารักรักมั่น ซื่อตรงต่อฉันเรื่อยไป
ฉันเองตายใจถึงได้ถลำ ปากคุณเสกสรรค์
ถ้อยคำจำนรรจ์จับจินต์
หากใครได้ยิน ก็คงจะหลงเชื่อคำ
ปากคุณช่างหวานชื่นจิต
แต่เจอด้วยพิษระกำ
ฉันหลงเชื่อคำ ช้ำใจหนักหนา
เจ็บในหัวใจ หาใดเทียมเท่า
เจ็บจนใจร้าวเจียนบ้า
ฆ่าฉันด้วยเล่ห์ ด้วยลิ้นมายา
สมปรารถนาก็คาย
หลอกลวงให้หลงพวงรักคุณ เรื่อยมา
กลับแรมร้างรา เพราะใจเสน่หาละลาย
ก่อนเคยพร่ำรักภักดี แต่มาบัดนี้แหนงหน่าย
ขอจำจนตาย ผู้ชายเช่นคุณ
84. รักข้ามขอบฟ้า
ศรีไศล สุชาติวุฒิขอบฟ้าเหนืออาณาใดกั้น
ใช่รักจะดั้นยากกว่านกโบยบิน
รักข้ามแผ่นน้ำรักข้ามแผ่นดิน
เมื่อความรักดิ้นฟ้ายังสิ้นความกว้างไกล
ขอบฟ้าทิ้งโค้งมาคลุมครอบ
อ้าแขนรายรอบโอบโลกไว้ภายใน
เหมือนอ้อมกอดรักแม้ได้โอบใคร
ชาติภาษาไม่สำคัญเท่าใจตรงกัน
รักข้ามขอบฟ้ารักคือสื่อภาษาสวรรค์
อาจมีใจคนละดวงต่างเก็บอยู่คนละทรวง
ไม่ห่วงถ้ามีสัมพันธ์
ขอบฟ้าแม้จะคนละฟาก
ห่างไกลกันมากแต่ก็ฟ้าเดียวกัน
รักข้ามขอบฟ้าข้ามมาผูกพัน
ผูกใจรักมั่นสองดวงให้เป็นดวงเดียว
85. รักคุณเข้าแล้ว
สุเทพ วงศ์กำแหงรักคุณเข้าแล้วเป็นไรรักจนคลั่งไคล้จริงจัง
คุณรักใครหรือยังฉันใด
หวั่นใจว่าคงไม่แคล้วเลยรักเข้าแล้วจนได้
บอกแล้วไม่วันไหนต้องเผลอใจเข้าสักวัน
รักคุณเข้าแล้วเต็มทรวงแล้วคุณอย่าหวงสัมพันธ์
เราคิดมารักกันดีไหม
ก็ทีผมยังรักคุณก็คุณรักบ้างเป็นไร
ของรักกันได้อย่าคิดอะไรเลยคุณ
86. รักที่เลือกไม่ได้
ศรีไศล สุชาติวุฒิฉันเกิดมาแล้วก็เหมือนกับคนทั้งหล้า
มีปรารถนาและมีหัวใจ
ฉันก็เหมือนหญิงทั่วไป
หมายมอบกายและดวงใจให้คนที่ฉันใฝ่ปอง
ฉันไม่ได้รักผู้ชายคนนี้สักหน่อย
แม้แต่สักน้อยไม่เคยเหลียวมอง
ฉันต้องให้เขาเคียงครอง
ทั้งที่ไม่รักไม่ปอง
เหมือนอยู่กรงทองแต่นองน้ำตา
โอ้รักที่เลือกไม่ได้
เจ็บปวดดวงใจแสนทรมาน
ด้วยมีรักที่ได้ไม่ปรารถนา
รักที่ศรัทธามิได้ดังใจ
หวังแต่เธอนั้นที่ฉันใฝ่ฝันเคียงคู่
ได้โปรดจงรู้ฉันตรมหัวใจ
เขาอาจพรากฉันเพียงกาย
มิอาจพรากรักไปได้
แม้ชีพสลายจะรักแต่เธอ
87. รำวงปีใหม่
สุนทราภรณ์(สร้อย)ไชโย ไชโย ไชโย
มาร่วมไชโยต้อนรับปีใหม่
ส่งปีเก่าแล้วเราเริงใจ
ถึงวันปีใหม่เราต้องไชโย
(พ้นไปแล้วปีเก่า)
ยิ้มให้เช้าปีใหม่
(หน้าแฉล้มแจ่มใสใจมุ่งมั่นไว้)
(ร้างไกลความเศร้าตรม)
ต่างตักบาตรทำบุญ
เพิ่มความอุ่นบาปบุญ
(ด้วยบุญกุศลทุกคนจึงเปรมปรีด์)
ด้วยบุญกุศลทุกคนจึงเปรมปรีด์
(สร้อย)
พบกันวันนี้ปีใหม่
(ยิ้มสดใสเต็มที่)
ต่างร่วมจิตไมตรี
ปีใหม่เช่นนี้ล้วนมีความชื่นชม
(ไม่มีขุ่นเคืองใคร)
(ต่างก็ใฝ่เริงรมณ์)
มุ่งความสุขสมนิยมอวยพรกัน
(มุ่งความสุขสมนิยมอวยพรกัน)
(สร้อย)
(ขออายุยืนยั่ง)
สมที่หวังปองมั่น
(ให้ผุดผ่องเฉิดฉันท์)
(มีแต่สุขสันต์ทุกวันตลอดไป)
ไม่มีโรคมาพาน
พี่จงผ่านโพยภัย
(อยู่ในมิ่งใจสมในฤทัยปอง)
มุ่งในสิ่งใดสมในฤทัยปอง
(สร้อย)
88. รื่นเริงเถลิงศก
สุนทราภรณ์(ญ)วันนี้วันดีปีใหม่
ท้องฟ้าแจ่มใสพาใจสุขสันต์
ยิ้มให้กันในวันปีใหม่
โกรธเคืองเรื่องใดจงอภัยให้กัน
(ช)หมดสิ้นกันทีปีเก่า
เรื่องทุกข์เรื่องเศร้าอย่าเขลาคิดมัน
ตั้งต้นชีวิตกันใหม่ให้มันสดใสสุขไปทั่วกัน
(ชญ)เอ้า เฮ เฮ เฮ
เฮ้เห่เฮเฮ้ สุขไปทั่วกัน
(ญ)รื่นเริงเถลิงศกใหม่
(ช)ชะ รื่นเริงเถลิงศกใหม่
(ญ)รวมจิตร่วมใจทำบุญร่วมกัน
ทำบุญกันตามประเพณี
กุศลราศรีมาเจอเฉิดฉันท์
พี่น้องร่วมชาติเดียวกัน
(ช)พี่น้องร่วมชาติเดียวกัน
(ญ)ขอให้สุขสันต์ทั่วกันเอย
เอ๋ยนอยทิงนองนอยน้อยหน่อยนอยน้อย
หน่อยทิงนองนอย
89. แรงปรารถนา
สมยศ ทัศนพันธ์รักเดียวคือน้องพี่ครองดวงใจ
มาช้านานปานใด เธอย่อมรู้ดี
จะเอ่ยวาจาไม่กล้าพาที
รู้ก็รู้แก่ใจได้ดี ว่าพี่รักเธอหนักหนา
รักเดียวคือน้องพี่ครองใจคอย
เฝ้าหวังไปลอยลอย ไม่สร่างมิซา
ต้องมีสักวันที่จะเมตตา
แม้จะแข็งแกร่งดังศิลา
แรงปรารถนาคงพาอ่อนใจ
พี่ทำความดีไว้มีมากล้น
อีกร่างกายมิใช่วิกล
ไม่อับจนทุกสิ่งสดใส
หากไม่รักแล้วรักเมื่อไร
หรือมีรักใหม่ ในใจพูดมา
รักเดียวคือน้องพี่ครองอารมณ์
จะหวังเรียงเคียงชมจนได้วิวาห์
จะอยู่อย่างนี้หากสิ้นเมตตา
พี่จะคอยเฝ้าหวังตั้งตา
จนกว่าจะรู้ว่ารักจากเธอ
90. วอลซ์นาวี
จินตนา สุขสถิตย์ทะเลนั้นเป็นเหมือนถิ่นของเรา
จะขอเฝ้าตราบจนชีวิตเราสิ้น
ยามคลื่นซัดกระเซ็น
เช้าเย็นสำเนียงเคยยิน
เลือดไหลรินเพื่อพงศ์เกียรติของนาวี
ธงที่ถูกสายลมโบยสะบัดยังพัดพลิ้ว
ทิวท้องถิ่นทะเลมิยอมให้ใครย่ำยี
เรือแม้จะต้องจมเพื่อปกป้องเสรี
เราขอสละชีพพลีพร้อมกันทุกคน
ทะเลนั้นเป็นเหมือนถิ่นของเรา
จะขอเฝ้าตราบจนชีวิตเราสิ้น
ยามคลื่นซัดกระเซ็นเช้าเย็นสำเนียงเคยยิน
เลือดไหลรินเพื่อพงศ์ เกียรติของนาวี
ธงที่ถูกสายลมโบยสะบัดยังพัดพลิ้ว
ทิวท้องถิ่นทะเลมิยอมให้ใครย่ำยี
เรือแม้จะต้องจมเพื่อปกป้องเสรี
เราขอสละชีพพลีพร้อมกันทุกคน
91. วิมานสีชมพู
รวงทอง ทองลั่นทมวิมานนี้สีชมพู สีแห่งรักงามหรู
ซึ้งอยู่ในความฝัน
วางรากศิลารักสลักด้วยดวงชีวัน
จารึกไว้ร่วมกันไม่มีวันเสื่อมคลาย
ชื่นใดเล่าเหนือกว่าใจเราเนาว์รักมิวาย
ขอพลีใจและกายรักเดียวไม่เคลื่อนคลาย
มลายกลายสีชมพู
วิมานนี้ฉันปลื้มฤดีเพราะมีเธอคู่
ถึงเข็ญใจไม่คลายชมพูเสรีรักอยู่ ชื่นชูใจ
92. วิวาห์น้ำตา
สมยศ ทัศนพันธ์หยดหนึ่งน้ำสังข์ ที่ไหลหลั่งมา
มันเคล้าด้วยน้ำตา ของข้าที่ไหลร่วงริน
แทนน้ำถ้อย มาร้อยให้พรจนสิ้น
เพื่อฝากรอยถวิล ถึงถิ่นเคยรักเคยชื่น
หยดหนึ่งน้ำสังข์ เพียงข้าหลั่งนอง
ยามเจ้าก้มโน้มรอง ยังหลบตาหมองสะอื้น
โลมเจ้าสุข แต่รักข้าทุกข์เต็มตื้น
ไปคู่ครองคนอื่น ปล่อยข้าฝืนระทม
ขอสาปแล้วเอย
ไม่ลืมเลย ครั้งหนึ่งที่เคยช้ำตรม
เหลือเพียงแต่น้ำตาพรม
จะมอบไว้ให้ชม เป็นมิ่งขวัญอำลา
หยดหนึ่งน้ำสังข์ ยังไหลหลั่งเตือน
ยามข้าพรากรักเลือน
จึงเปรียบได้เหมือนน้ำตา
เรือนหอที่ มานะสร้างไว้คอยท่า
ต้องกับพังทันตา เหลือที่จะคว้ามาชม
93. ศัตรูหัวใจ
นิตยา บุญสูงเนินมีรักทั้งทีก็มีศัตรูหัวใจ
มีรักทำไมเมื่อใจต้องทรมาน
ฉันปัญญาชนใช่เป็นแต่เช่นคนพาล
เมื่อความรักมันต้องการ
จะประหารใครช่างมัน
โลกลวงหรือคนหลอกคนให้เดินหลงทาง
โลกหรือคนสร้างให้เกิดแก่ดวงชีวัน
แล้วใครบัญชารักมาให้เกิดกับฉัน
แล้วใครกันทำลายฉันให้ยับเยิน
ในโลกคนลวงใจฉันถูกลวงจากความรัก
ในโลกความรักฉันถูกหักใจเหลือเกิน
สิ่งที่เหลือคือความจริงให้ฉันเผชิญ
คือความยับเยินคือความยับเยินแก่ใจฉัน
มีรักทั้งทีต้องมีศัตรูหัวใจ
มีรักทำไมเมื่อใจไม่จริงใจกัน
รักกันทำไมผลาญใจแทบสิ้นชีวัน
ทำไมฉันจึงต้องมีศัตรูหัวใจ
94. สลักจิต
ฉลอง สิมะเสถียรสลักจิต(ฮัม)ยอดชีวิต(ฮัม)
ยอดชีวิตหลงรักสลักทรวง
แสนรักแสนห่วงแสนหวง
สุดาดวงรักสลักสุดหักใจ
สลักจิต(ฮัม)ยอดชีวี(ฮัม)
โอ้ชาตินี้สูญรักหรืออย่างไร
ฟ้าสิ้นดินล่มไม่ขอไกล
สลักจิตจ๋าขอฝากใจไว้
จากอาเดียว
95. ส่วนเกิน
ดาวใจ ไพจิตรมองดาวเดือนที่ลอยล้นเกลื่อนนภา
ลมโบกพลิ้วโปรยมาใจผวาลอยเลื่อน
ระทมระทวยระทึกฤทัยไร้เพื่อน
ใจนึกอยากเป็นเดือน
มีดาวล้อมเกลื่อนรอบกาย
มองดูตัวเราแสนจะว่างเปล่าเดียวดาย
น่าอายขวยเขิน
ป่านนี้เขานอนชิดเนื้อนวลชวนเชิญ
แต่เราส่วนเกินเขาคงเมินให้คอย
มนต์อันใดมัดใจเราให้ใฝ่หา
ใจก็รู้ดีว่านี่แหละหนาปมด้อย
คนมีภรรยาเขาหรือจะมาได้บ่อย
เราก็เฝ้าแต่คอยดวงใจละห้อยคอยหา
อาดูรเดียวดายเขาคงจะหน่ายไม่มา
หรือว่าทำเมิน
เมื่อยามนิทราหอมภรรยาคุณเพลิน
ปล่อยให้ส่วนเกินหอมหมอนเพลินแทนคุณ
96. สวรรค์มืด
สุเทพ วงศ์กำแหงฟ้ามืดสวรรค์มัว นึกเกรงน่ากลัว
อกรัวใจสั่น
ดั่งตะวันสูญสิ้น สวรรค์รำไรยามไร้จันทรา
มืดฟ้ามัวดิน
น้ำตาหลั่งรินกล้ำกลืน เหลือเพียงหัวใจ
รักอันสดใส อยู่ไหนกันเล่า
ช่วยปลอบเรายิ้มชื่น
สวรรค์จะมัวสลัวเพียงใด ไม่หายคลายคืน
รักคงยั่งยืนมิคลาย
เปรียบรักคนจน เหมือนวิมานตระการพ้น
สร้างอยู่บนทราย
ตราบฟ้าดินมลาย แต่รักไม่หาย
ไม่คลายโรยรา
รักกันซื่อตรง แล้วคงสักวัน
สวรรค์สว่าง
ช่วยส่องทางรักข้า คอยหาดวงใจ
ดังไร้ตะวันคอยแสงจันทรา
ขอจงเมตตาสวรรค์มืด
แสงดาวสวยพราวดูเด่น
เล็งเห็นเหมือนตาของเธอ
เฝ้าเพ้อหัวใจละเมอรำพัน
แสงเดือนเหมือนเตือนใจเศร้า
โอ้เรารักร้าวดวงใจ
คอยไปถึงตัวแสนไกลรักมั่น
จากเธอไปแล้วใจหาย
ดวงใจยังคิดถึงสายสัมพันธ์
รักมั่นมิวายคลายจาง
ขอเดือนช่วยเตือนใจมั่น
ใฝ่ฝันถึงเธอทุกวัน
มองจันทร์นึกความสัมพันธ์ครั้งก่อน
98. สิ้นสวาท
เพ็ญโพยม เรืองโรจน์เฝ้าแต่คอยรอรักอยู่
หมายชื่นชูรักคู่ใจ
กลับไม่สมดังฝันใฝ่นับวันร้างไกล
เขาใยด่วนตัดรอน
แอบไปมีคนรักใหม่
แท้ดวงใจไร้แน่นอน
ไม่นานนักรักคลายคลอนนับวันผันจร
มิเคยย้อนกลับคืน
ปวดร้าวเพียงใด
ช้ำใจสู้จำกล้ำกลืน
ไปรักคนอื่นดีแล้วอย่าคืนมาเลย
สิ้นสวาทกันเสียที
รักไม่มีเหมือนดั่งเคย
อย่ากลับหวนชวนชื่นเชย
ฉันกลัวแล้วเอยเพราะเคยช้ำอกตรม
99. สุริยัน-จันทรา
สุเทพ วงศ์กำแหงถึงกลางวันสุริยันแจ่มประจักษ์
ไม่เห็นหน้านงลักษณ์ยิ่งมืดใหญ่
ถึงราตรีมีจันทร์อันอำไพ
ไม่เห็นโฉมประโลมใจยิ่งมืดมน
อ้าดวงสุรีย์ศรีของพี่เอย
ขอจงเผยหน้าต่างนางอีกหน
ขอเชิญจันทร์แจ่ม กระจ่างกลางสกล
เยี่ยมให้พี่ยลเยือกอุรา
100. เสน่หา
สุเทพวงศ์กำแหงความรักเอย เจ้าลอยลมมาหรือไร
มาดลจิตมาดลใจเสน่หา
รักนี้จริงจากใจหรือเปล่า หรือเย้าเราให้เฝ้าร่ำหา
หรือแกล้งเพียงแต่แลตา ยั่วอุราให้หลงลำพอง
ฮัม..........
สงสารใจฉันบ้างวานอย่าสร้าง
รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง
รักแรกช้ำน้ำตานอง
ถ้าเป็นสองฉันคงต้องขาดใจตาย
101. เสียแรงรักใคร่
สุนทราภรณ์เสียแรงรักใคร่เสียแรงปักใจจริง
หวังได้พักพิงกลับทิ้งกันไป
เสียแรงฉันซื่อและถือจริงใจ
เหินห่างเลิกร้างแรมไกล
สิ่งที่ฝากไว้แรมรา
เสียแรงหมายมั่นเสียแรงฝากกันนาน
เสียถ้อยสาบานเสกสรรวาจา
เสียแรงเป็นคู่ชื่นชู้กันมา
เธอสิไม่เห็นนำพาหรือใฝ่ไปหาคู่ใหม่
ช้ำนักรักเอ๋ยเคยพร่ำ
เสียถ้อยเสียคำที่เคยให้ ถูกเธอผลักไส
ตัดบัวสิเหลือเยื่อใยตัดใจไม่เหลือเลย
เสียแรงสมสู่เสียแรงชื่นชูชม
เสียสิ้นภิรมย์สู่สมเราเคย
เสียแรงเป็นคู่ร่วมชู้ชูเชย
เสียสิ้นความรักราเลย
ช้ำจริงอกเอ๋ยตัวเรา
102. แสนแสบ
ชรินทร์ นันทนาครอกพี่กลัดหนองพี่หมองดั่งคลองแสนแสบ
เจ็บจำดังหนามยอกแปลบแปลบ
แสบแสนจะทน
โอ้ว่ากังหันทุกวันมันพัดสะบัดวน
อยากจะรู้จิตคนจะหมุนกี่หนต่อวัน
ย่างเดือนสิบสอง ฟากคลองเจิ่งนองน้ำหลั่ง
อยู่ไกลกันคนละฝั่งฝั่ง
ยังร้องสั่งกัน
สิ้นเดือนสิบสอง น้ำนองแห้งคลองขอดพลัน
สิ้นความรักจากกัน เหมือนกังหันเปลี่ยนทางลม
แสนแสบแสบแสนเปรียบแม้นชื่อคลอง
นี่คือโลงทองของเรียมขวัญ เขาฝากชีพจม
แต่คลองยังช้ำเหลือไว้แต่น้ำขุ่นตม
พี่จึงช้ำจึงช้ำขื่นขมขม ตรมเสียกว่าคลอง
เจ้าจากพี่มาเจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง
เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่งฝั่ง
ลืมทั้งทุ่งทอง
จวบจนบัดนี้มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง
ชื่อว่าแสนแสบคลอง
เหมือนคนหมองต้องแสบแสน
103. หนาวตัก
นันทิดา แก้วบัวสายทะเลงามยามดึกดื่น
ฮัมเหมือนคลื่นหลับ
แสงเดือนจับเจิดนภาเวหาหาว
นั่งเรือน้อยเคลื่อนคล้อยใต้แสงดาว
พร่างน้ำพราวผ่องเพชรเกล็ดนที
ดูซิดูใครสอนให้นอนหนุนตัก
ซุกซนนักไม่กลัวน้องจะหมองศรี
หนาวตักหนักจิตดรรชนี
หากนาวีอรุโณทัยไม่กลับคืน
104. หนาวลมที่เรณู
โอภาส ทศพรเรณูนครถิ่นนี้ช่างมีมนต์ขลัง
ได้พบนวลนางดั่งเหมือนต้องมนต์แน่นิ่ง
น้องนุ่งซิ่นไหมไว้ผมมวยสวยเพริดพริ้ง
พี่รักเจ้าแล้วแท้จริง
สาวเวียงพิงค์แห่งแดนอิสาน
เราเคยสัมพันธ์
พรอดรักเมื่อคราวหน้าหนาว
คืนฟ้าสกาวเหน็บหนาวน้ำค้างหรือนั่น
เพราะได้เคียงน้อง
ถึงต้องหนาวตายไม่หวาดหวั่น
รุ่งรางต้องร้างไกลกัน
สุดหวั่นไหวก่อนลา
ผ้าผวยร้อยผืนไม่ชื่นเหมือนน้องอยู่ใกล้
ดูดอุร้อยไหไม่คลายหนาวได้หรอกหนา
ห่างน้องพี่ต้องหนาวหนักอุรา
คอยนับวันเวลาจะกลับมาอบไอรักเก่า
เย็นลมเหมันต์ผ่านพ้นยิ่งพาสะท้อน
โธ่น้องบังอรก่อนนั้นเคยคลอเคียงเจ้า
ครั้งเที่ยวชมงานพระธาตุพนม
ยามหน้าหนาวพี่ยังไม่ลืมนงเยาว์
โอ้แม่สาวเรณู
105. หนี้มาร
ชรินทร์ นันทนาครแว่วเพลงมารหัวใจมาครั้งใดฤทัยยิ่งเศร้า
บาดใจเพราะรอยแผลเก่า
เปรียบเหมือนดังเงาคอยหลอนเราติดตัว
เสียดแทงดังหนามคมรอยแผลตรมนับไปไม่ทั่ว
ด้วยเราหลงรักเมามัว
หลอกหลอนจิตตัวกลัวแล้วหมู่พาล
สาปแล้วเสียงเพลงเหมือนแช่ง
เพราะเขาถูกแย่งจากมือมาร
ก้างนั้นขวางอุรามานาน
แต่ฉันซมซานยิ่งกว่าใคร
ชาติเดียวกลัวแล้วเอย
ไม่ขอเชยชิดชมรักใหม่
หากบุญฉันทำครั้งใด
อุทิศให้ไปเพื่อใช้หนี้มาร
106. หนีรัก
สวลี ผกาพันธ์ตะเกียกตะกาย หนีรักไม่พ้นเสียที
ทั้ง ๆ ที่เข็ดรักเหลือหลาย
สู้หลีกลี้หนีพ้นเพียงกาย
แต่ใจไม่วาย จะคิดจะใฝ่
หนักจิตกระโจน พลัดลาหวังรักนิจจา
ล้ำลึกกว่าห้วงเหวไหนๆ
ตอกห้วงรักแล้วยังหายใจ
ตายก็ไม่ตายทรมานทรมาน
ถ้ารักสมรักสมปรารถนาแห่งใจ
รักไม่เปลี่ยนไป รักไปชั่วกาล
ถ้ารักไม่หนี คงไม่หนีรักซมซาน
คงรักกันนา ตราบวันวอดวาย
เบื่อโลกเต็มทน เพราะรักไม่พ้นรักราญ
ถึงตั้งหน้า มุ่งหนีรักร้าย
อยากหลีกหนีทั้งใจทั้งกาย
อยากให้โลกทลาย ตาย ๆ เสียที
107. หนึ่งน้องนางเดียว
สุนทราภรณ์ยลพักตร์ชวนพิศน่าเชยชิดชม
แม้ได้สมดั่งใจนึกปองพี่คอยประคอง
เฝ้าแต่จะปองแนบนาง
หวังเคียงครองแต่เพียงน้องนวล
รักชื่นชวนยั่วยวนพะวง
ความรักคงไม่จืดชืดจาง
รักแล้วไม่ร้าง น้องนางนั้นเป็นคู่ใจ
รักแต่น้องนั้นแน่แท้ มิได้แปรไปจากใจ
สุดจะผลักหักฤทัย
ขอฝากดวงใจมอบไว้เพียงนางเดียว
ใจรักแต่น้องเฝ้าปองภิรมย์
ขอชิดชมด้วยใจแน่นเหนียว
รักแท้แน่เชียว รักเดียวไม่ขอห่างไกล
108. หนึ่งในร้อย
สวลี ผกาพันธ์พราวแพรวอันดวงแก้วแวววาว
สดสีงามหลายหลากมากนามนิยม
นิลกาฬมุกดาบุษราคัมคม
น่าชมว่างามเหมาะสมดี
เพชรน้ำหนึ่งงามซึ้งจึงเป็นยอดมณี
ผ่องแผ้วสดสีเพชรดีมีหนึ่งในร้อยดวง
ความดีคนเรานี่ดีใด
ดีน้ำใจที่ให้แก่คนทั้งปวง
อภัยรู้แต่ให้ไปไม่หวง
เจ็บทรวงหน่วงใจให้รู้ทัน
รู้กลืนกล้ำเลิศล้ำความเป็นยอดคน
ชื่นชอบตอบผลร้อยคนมีหนึ่งเท่านั้นเอย
109. หนึ่งหญิงสองชาย
ดาวใจไพจิตรหนึ่งหญิงสองชาย
ไม่หมายไม่คิดจะเป็นไปได้
คงเคราะห์แหละกรรมนำรักเป็นไป
เจอผู้ชายคนใหม่ทั้งที่เก่าก็ยังรัก
จะทำฉันใด
ยากไซร้ปัญหาหัวใจแสนหนัก
คนนั้นก็ดีคนนี้ก็รักยากเหลือที่จะหัก
คนไหนจากใจของเรา
หากแม้นตัดใจเลือกใครคนหนึ่ง
ทิ้งคนหนึ่งก็คงต้องเศร้า
เคราะห์กรรมทำบาปกับเขา
อกหักเพราะมือเราขยี้แหลกราญ
หนึ่งหญิงสองชาย
อาจคล้ายวันทองสองใจสามานย์
สวรรค์ท่านรู้ใครหรือบันดาล
ใจแท้ไม่ต้องการ
สองชายสิหมายหญิงเดียว
หากแม้นตัดใจเลือกใครคนหนึ่ง
ทิ้งคนหนึ่งก็คงต้องเศร้า
เคราะห์กรรมทำบาปกับเขา
อกหักเพราะมือเราขยี้แหลกราญ
หนึ่งหญิงสองชาย
อาจคล้ายวันทองสองใจสามานย์
สวรรค์ท่านรู้ใครหรือบันดาล
ใจแท้ไม่ต้องการ
สองชายสิหมายหญิงเดียว
110. หยาดเพ็ชร
ชรินทร์ นันทนาครเปรียบเธอเพชรงามน้ำหนึ่ง
หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า
หยาดเพชรเกล็ดแก้วแววฟ้า
ร่วงมาจากฟ้าหรือไร
หยาดมาแล้วอย่าช้ำโศก
ปล่อยคนทั้งโลกร้องไห้
หยาดเพชรเกล็ดแก้วผ่องใส
นั้นอยู่ไกลเกินผูกพัน
แม้ยามเพชรหยาดจากฟ้า
ร่วงลงมาฟ้าคงไหวหวั่น
ดวงดาวก็พลอยเศร้าโศกศัลย์
มิอาจกลั้นน้ำตาอาลัย
เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว
เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่
หยาดเพชรหยาดละอองผ่องใส
แม้นอยู่ในความมืดมน
111. หลักไม้เลื้อย
จิตติมา เจือใจเพราะเธอเหมือนหลักไม้ตั้งตรงนั่น
ไม้เลื้อยอย่างฉันได้พันอาศัย
ขาดเธอเหมือนขาดหลักชีวิตไป
ก้าวเดินทางใดขาดความมั่นใจแน่นอน
เพราะเธอเหมือนสร้อยพระห้อยคอนั่น
คุ้มครองป้องกันภูตภัยหลอกหลอน
ขาดเธอหัวอกหวั่นไหวสั่นคลอน
แม้ยามจะนอนประสาทยังหลอนตัวเอง
กลับมาหาฉันเถิดนะคนดี
มาปลอบชีวีฉันให้หายวังเวง
ฉันเหมือนพิณขึ้นสายรอเธอบรรเลง
ดีดเป็นเพลงฟังชื่นฉ่ำอุรา
ขอวอนเดือนเด่นและดาวลอยลิบ
ช่วยเตือนกระซิบให้เธอกลับมา
อยู่ชิดเคียงข้างดั่งคำสัญญา
คิดถึงเจียนบ้าปิ่มว่าจะขาดใจ
ฮัม
112. หลานย่าโม
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใสข้อยเป็นหลานย่าโม
อยู่เมืองโคราชสุโข ไม่ใหญ่โตแต่ก็พอตัว
พี่มาจากกรุงอย่าทำมั่วซั่ว
จะรักกันต้องวางตัวให้ดีก่อนหนา
อย่ามองกันง่ายไป
คนเมืองโคราชหัวใจ รักใครต้องจริงดังว่า
ไม่จริงอย่ามาเว้าเสียเวลา
โปรดไปให้ไกลดีกว่าอย่าทำโมโห
ถ้าจริงจริงจังจริงใจแน่นอน
ต้องไปสาบานเสียก่อนต่อหน้าย่าโม
ให้ย่ารู้หลานสาวนั้นมีแฟนโก้
มีรักจริงใจไม่โอ่แต่โชว์ความดี
ย่าช่วยเป็นพยาน
ให้รักจริงใจของหลาน
ชื่นบานชั่วนาตาปี
ถ้าเขาหลอกลวงหลานช้ำฤดี
ย่าจงอย่าไว้ชีวีสาปส่งไปเลย
113. หวงรัก
ม.ร.ว.ถนัดศรี สวัสดิวัตน์ของของใครของใครก็ห่วง
ของใครใครก็ต้องหวง
ห่วงใยรักใคร่ถนอม
ใครจะชิงของใครใครยอม
ถึงจนอดออมไม่ยอมขายให้ใคร
รักของใครของใครก็ห่วง
ของใครใครก็ต้องหวง
ห่วงคนรักดั่งดวงใจ
ใครจะยอมยกไปให้ใคร
รักใครก็ใครต่างหวงไว้ครอบครอง
เธอเป็นของรักของหวงที่ห่วงอาลัย
เป็นดวงใจฉันจึงห่วงใยใฝ่ปอง
กายและใจของเราต่างเป็นเจ้าของ
หากไม่ครอบครอง
เดี๋ยวของรักต้องหลุดลอยไป
รักจริงถึงห่วง
ไม่ใช่หลอกลวงรักจริงถึงห่วงดวงใจ
จะเป็นจะตายก็ไม่ยอมให้ใคร
แม้ใครชิงแย่งไปฉันยอมตายเอย
114. หัวใจสลาย
เดอะฮอทเปปเปอร์ซิงเกอร์ดังแก้วบางเขาทุบทิ้งแตก
ใจฉันแหลกเพราะน้ำมือเธอ
ปวดช้ำคร่ำครวญพร่ำเพ้อ
เคยไหมเธอจะเหลือบเหลียวมา
คำทุกคำล้วนซ้ำหยามเหยียด
คำรังเกียจนั้นเหลือระอา
เทอดทูนเธอดั่งเจ้าชีวา
ไยถึงฆ่าฉันลง
คงเป็นสุขอุราที่สมดังใจ
ลวงคนให้คลั่งไคล้เหมือนนกเพลินกรง
เธอช่างฆาตกรรมได้แสนบรรจง
เกินดวงจิตพะวงไหวทัน
ดั่งเหมือนถูกทับไว้ใต้โลก
น้ำตาตกทุกค่ำคืนวัน
สุดโทษใครให้คนขบขัน
ใจฉันมันง่ายเอง
คลื่นซัดครืนครืนซ่าที่ผาแดง
ภูผาแห่งนิยายสวาทอาถรรพณ์
หาดสวยงามนามผาแดง
ลมพัดแรงรื่นทั้งวันทั้งคืนที่นั่นเหมือนเวียงวัง
ชายทะเลริมเขื่อนหาดผาแดง
ใจฉันสั่นเร้าแรงโลดด้วยความหวัง
ทิวทัศน์งาม
ยามเผลอชมเพลินภิรมย์ภาพสีชัง
เสียงคลื่นซัดฝั่งดังเสียงพิณ
โอ้หาดสวรรค์ชื่นตา
ใครได้มาซึ้งใจอยู่อาจิณ
เย็นสายลมพรมพลิ้วมา
ดังพัดพาโลมไล้ชีวิน
ความเศร้าก็สิ้นสูญไปพลัน
หาดผาแดงนี้คือสถานพักใจ
งามวิไลเหมือนดั่งถิ่นแดนสวรรค์
เพียงครั้งแรกที่ฉันมายังฝันหาทุกคืนวัน
เพราะว่าที่นั่นเหมือนวิมาน
116. เหมือนตายจากกัน
สุเทพ วงศ์กำแหงงวยงงยิ่งนัก
ใจเราต่างก็รัก รักกันสุดชีวา
รอวันสุขสดใส เหมือนไฟคุคอยเวลา
มีแววจะลุกไม่ช้าไม่นาน
พลันไฟสิ้นเชื้อ ความหวังดับไม่เหลือ
เชื้อลามหมดทันควัน
ยากจะจุดให้ลุกลุกโพลง เหมือนใจต้องการ
เขี่ยก้อนรักพบเพียงเถ้าถ่านวอดวาย
ไม่ผิดธุลีที่หมดความหมาย
เมื่อลมพัดมาพัดพากระจาย
ไม่ผิดมีดคม ฟันฉับลงไป
บนสายใยแห่งความหวัง
เส้นสุดท้าย
เธอตายเสียแล้ว ตายไปจากวี่แวว
แคล้วไปจากชีวี
ตายไปจากความหวัง ทั้งลมหายใจยังมี
สุภาพสตรีสุดแสนดีของฉัน
117. อย่าทรมานอีกเลย
สวลี ผกาพันธ์จะทรมานกันไปถึงไหน
ร้ายจริงคนอะไรพล่าใจเขาได้
สร้างรอยช้ำแสลงเสียดแทงดวงใจ
กลัดยอกทรวงในจนร้าวชีวี
จะทรมานกันไปถึงไหน
โถยอมทนปวดใจไม่พอหรือนี่
ช่างไม่เห็นอกใจช่างไม่ใยดี
ก่อเยื่อไมตรีอย่างไร้น้ำใจ
ถือความเป็นชายรักใครรักได้ไม่แปลก
ดวงใจดวงนี้กำลังจะแหลกลงไป
มันไม่เหมือนเหล็กที่แหลกแล้วรวมกันได้
ใจคนสลายคล้ายตายไปครึ่งชีวัน
จะทรมานกันไปถึงไหน
รักมีแต่กร่อนใจให้ชีวิตสั้น
เมื่อหมดรักหมดหวงอย่ามาลวงกัน
อย่าทรมานต่อไปอีกเลย
118. อย่ามารักฉันเลย
ดาวใจ ไพจิตรอย่ามารักฉันเลย ฉันยังไม่เคยรู้ได้
ในสายตาของคุณดูช่างวุ่นวาย
รักฉันหรือไร มองได้มองดี
อย่ามารักฉันเลย เห็นฉันหน้าเชยหรือนี่
ความรักของผู้ชายไม่น่าไยดี
รักฉันแล้วซิถึงเปรียบมาลีริมทาง
อย่ามารักฉันเลยถ้าคิดจะเชยชมเล่น
ขอสักประเด็นอย่ารักเล่นซ่อนเร้นอำพราง
รักฉันต้องจริงใจแล้วฉันจะให้ทุกอย่าง
แต่ต้องวิวาห์กับฉันจริงจังจะได้ไหม
อย่ามารักฉันเลย หวังจะเชยชมชิดใกล้
พอสมใจก็ลากลัวน้ำตาตกใน
ฉันรักจริงไม่ได้อย่ามารักฉันเลย
อย่ามารักฉันเลย
อย่ามารักฉันเลย
119. อาลัยรัก
ชรินทร์ นันทนาครฉันรักเธอรักเธอด้วยความไหวหวั่น
ว่าสักวันฉันคงถูกทอดทิ้ง
มินานเท่าไรแล้วเธอก็ไป
จากฉันจริงจริง
เธอทอดทิ้งให้อาลัย
อยู่กับความรัก
แม้มีปีกโผบินได้เหมือนนก
อกจะต้องธนูเจ็บปวดนัก
ฉันจะบินมาตายตรงหน้าตัก
ให้ยอดรักเช็ดเลือดและน้ำตา
120. เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง
รุ่งฤดี แพ่งผ่องใสเอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง
ให้มันไหลลง ไหลลง ไหลลง ไหลลงทะเล
เบื่อความรักจากคนร้อยเล่ห์
เล่ห์ลวงลึกกว่าทะเล
สุดคาดคะเนสุดนับคณา
เอาความทุกข์ยากฝากธาราใส
ให้มันไหลไปไหลไปไหลไปมิให้หวนมา
ช่วยกลบฝังความหลังของข้า
บทเรียนรักด้วยน้ำตา
แม่โขงเจ้าขาช่วยกลบช่วยกลืน
แม้ความเจ็บปวดเหมือนกรวดทราย
ถมทิ้งลงไปแม่โขงทั้งสายคงกลายเขินตื้น
ถ้าความเจ็บช้ำเป็นน้ำก็คงท่วมพื้น
รสชาติบาดแผลขมขื่น
แม่โขงช่วยกลืนให้ไกลแสนไกล
เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง
ให้มันไหลลงไหลลงไหลลงไหลลงลับไป
โอ้แม่โขงที่โค้งคดไกลเปรียบยังมิเท่าน้ำใจ
คดเคี้ยวเชี่ยวไหลกว่าลำโขงเอย