Dit is een verslag van de belevenissen van Ronald en mij (Werner) tijdens de 8-daagse reis naar Beijing van Kras Sterprodukties . Ronald en ik  zijn beiden individueel op pad gegaan en hebben kennis gemaakt in Beijing.

Tijdens het ophalen van onze chopstick vaardigheden in Chinees restaurant I Pin Ke in Tilburg kwamen onze herinneringen aan Beijing weer boven en kwamen we tot de conclusie dat deze toch wel uniek waren. Om deze niet te vergeten heb ik 6 maanden na dato besloten deze alsnog vast te leggen.

De reis begon op de avond van 4 mei met een vlucht van zo'n 9 uur.

Na het invullen van de "passenger health declaration"  en de paspoort controle zetten we eindelijk voet op Chinese bodem. Bij het verlaten van het vliegveld is eerste wat we  zien  een billboard met Arnold Schwartzenegger. Dat zet meteen de toon,  tijdens de rit naar de stad blijkt dat Beijing een moderne wereldstad is.

Na aankomst in het Rainbow hotel maken Ronald en ik kennis en drinken we ons eerste Chinese biertje. Al snel spreken we af om een wandeling door de omgeving te maken. Direct nadat we onze spullen op de kamer hebben gezet gaan we op pad. Als we de hoofdstraat verlaten ontdekken we als snel dat het hotel in een traditionele wijk ligt. De Chinezen op straat gapen ons verwonderd aan, maar of ze net zo verwonderd zijn als wij vraag ik me af (want wij lopen tenslotte zomaar opeens door de straten van Beijing). Al dwalend komen we bij een soort van poort waarachter een fabrieksterrein of commune ligt. Tijdens de wandeling zijn we toch enigszins gedesoriënteerd geraakt. Hoewel het hotel keurig op de plattegrond staat aangekruist moeten we met handen, voeten en de plattegrond toch de weg vragen. Gelukkig is het nog maar 200 meter naar het hotel.

's Avonds maken we kennis met het Chinese eten.  We waren wel enigszins verwonderd toen we de aquaria met nog levende ingrediënten (vissen, padden, schilpadden e.d.) zagen staan. Maar naar mijn mening is de Chinese keuken een van de onbetwiste hoogtepunten van de reis.

Voor het slapen gaan volgde nog een wandeling door een steeds smaller wordende straat waar een en al bedrijvigheid heerste. Er zijn winkeltjes, mensen zitten op straat, kookpotten staan te dampen en we worden weer uitgebreid bekeken.

Omdat mijn hele bioritme in de war is en ik niet meer kan slapen ben ik 's ochtends vroeg op gestaan. Ik ben getuige van een ontwakend en al bedrijvig Beijing. Ik wil gaan kijken naar de tai chi oefeningen in Taoranting park. Ik volg de stroom oude mannetjes en vrouwtjes en zo kom ik bij het park. Na een kaartje gekocht te hebben stap ik het park binnen waar het al erg druk is. Duizenden mensen zijn bezig met hun tai chi oefeningen. Sommigen doen het met een hele groep en anderen doen het individueel. Ook zie ik mannen met vogelkooitjes die ze in de bomen hangen. In groepjes luisteren ze naar het zingen van hun vogels.

Een lachende Chinees in een witte jas drukt me een folder in hand. Helaas lees ik geen letter Chinees maar volgens mij vindt hij het wel een goede grap. Als tegenprestatie wil ik hem op de foto zetten en dat vindt hij prima. Hij rent naar zijn collega's die achter een tafel zitten en met zijn drieen staan ze op om voor mij te poseren. Het verzoek om plaats te nemen voor een gezondheidstest sla ik maar beleefd af en ik loop door. Op een heuvel ligt een pagode en omdat het toch nog geen tijd is voor het ontbijt besluit ik daarheen te wandelen. Tussen de bomen hoor ik mensen roepen en schreeuwen. Het blijkt dat ook de stem wordt geoefend.  Omdat ik terug naar het hotel wil zoek ik de uitgang en verlaat het park. Ik kom echter als snel tot de ontdekking dat ik hier niet binnen gekomen ben. Mjin plattegrond ligt om mijn hotelkamer en ik zal dus te weg moeten vragen. Ik laat het kaartje van het hotel zien aan een man in uniform, hij begint te denken en al snel komen er nog twee mannen bij. Na onderling overleg komen ze tot de conclusie dat ik naar rechts moet. Ik loop zowat om heel het park heen en vraag me af of ik nog ver moet. Uiteindelijk kom ik uit op een kruising zo'n 100 meter van de ingang die ik had genomen en kan ik de weg terug naar het hotel vinden.

Enthousiast over wat ik allemaal heb gezien schuif ik aan bij het ontbijt. Even later komt Ronald ook ontbijten en ik vind het jammer dat hij niet mee is geweest. Maar ja,  je maakt iemand die je nog geen dag kent niet wakker om 6 uur 's ochtends.

Na het ontbijt staat de stadsrondrit op het programma. De eerste stop die we maken is de Liulichang, het zogenaamde antiek straatje. Na een hele rij winkeltjes met vazen, "antiek",  kalligrafie en dergelijke nemen we een kijkje op een overdekte markt waar vlees, groenten en levende have is uitgestald.  Weer buiten wil Ronald twee tomaten kopen. Al snel zijn hij en de verkoopster het eens over de prijs. Als het oude dametje verschillende tomaten op de weegschaal legt blijkt dat er onderhandeld is over twee kilo tomaten. Ronald probeert duidelijk te maken dat hij slechts twee tomaten wil en een misverstand dreigt. De dochter van de verkoopster heeft het snel door en legt haar uit wat er aan de hand is. En zo is iedereen blij, Ronald heeft twee tomaten en betaalt voor twee kilo.

Hierna staan de drum- en beltoren op het programma. Na de drumtoren beklommen te hebben wandelen we door de hutongs. Na een beetje door de straatjes gelopen te hebben gaan we een poortje door.  We lopen door een smal slingerend gangetje en kijken zo de huisjes binnen. Ik ben blij dat Ronald me meegesleept heeft want dit had ik niet willen missen, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik me toch niet helemaal op mijn gemak voelde. Ronald is vervolgens zo dapper om een openbaar toilet te bezoeken. Het leek een leeg toilet te zijn maar Ronalds bravoure verdwijnt snel als blijkt dat er al druk gebruik van wordt gemaakt.

Als laatste zet de bus ons af in de buurt van het zijdestraatje. Omdat onze magen beginnen te knorren zoeken eerst een restaurant en het lukt ons zowaar een maaltijd te bestellen. Na vervolgens toch weer enigszins verdwaald te zijn belanden we tenslotte in het zijdestraatje. Na kopen van onder andere "echte" Armani stropdassen zijn we met de taxi door het drukke verkeer terug naar het hotel gegaan.

De avond wordt gevuld met een acrobatiekvoorstelling.

Vandaag krijgen we al vroeg een wake-up call omdat ons een druk programma wacht en we voor het drukke verkeer op pad moeten zijn.

Na een stevige rit maken we een stop bij een  jadeslijperij. Vervolgens rijden we door naar de  Ming graven. We wandelen langs de weg der geesten met de grote beelden van dieren en mensen. Op de parkeerplaats waar de bus op ons wacht zie ik een Chinese bakfiets met in de bak een kindje. Omdat me dat wel een leuk plaatje lijkt maak ik de ouders in gebarentaal duidelijk dat ik een foto wil maken. Dat is helemaal geen probleem, het kind wordt uit de bak gehaald en moet in de houding staan en poseren. De uiteindelijke foto is dus iets anders dan gepland geworden. De volgende stop is het graf van een Ming Keizer en het bijbehorende complex.

Na de lunch rijden we verder naar de Chinese muur . Vanuit de bus is al te zien hoe deze zich over de bergen slingert.  Als we uitstappen bij de muur in Badaling besluiten we om het moeilijke gedeelte te beklimmen. Ondanks vermoeiende wandeling over steile stukken muur en smalle traptreden kunnen we toch genieten van een geweldig uitzicht.

's Avonds gaan we naar het  restaurant om de hoek van het hotel om pekingeend te eten. Een kok snijdt stukjes van de eend en rangschikt deze op een bord. De eendekop wordt in twee stukken gehakt en ook op het bord gelegd. Het is de bedoeling om de eend met stukjes lenteui, komkommer en sojasaus in een pannenkoekje te vouwen en zo op te eten. Bij de maaltijd krijgen we chrysanten wijn en erguotou (Chinese sterke drank met 56% alcohol) te drinken. Deze zijn er waarschijnlijk de oorzaak van dat we ook de eendekop  hebben leeg gepeuzeld. Aan het eind van de maaltijd wordt de soep opgediend. De soep is gemaakt van het eendenkarkas dat nog in de soep drijft.

's Ochtends staan de Confusius tempel en de lamatempel op het programma.

's Middags kunnen we gaan en staan waar we willen. Na weer heerlijk gegeten te hebben nemen we de metro. Na een kaartje gekocht te hebben komen we op het perron en moeten we een keuze maken uit spoor 1 en 2. Ook dat lukt en we rijden naar het Tiananmenplein. (Wel oppassen voor de vingers)

We wandelen over het Tiananmen plein (waar net een zandstorm waait) naar het noorden. Nu is het mijn beurt om kennis te maken met een openbaar toilet. Ik stap een toilet binnen waar net een Chinees zijn broek aan het losknopen is. Hij stopt en blijft naar me kijken tot ik klaar ben en weer vertrek. We lopen verder langs de verboden stad  naar Jingshan park. Vanaf de pagode op de heuvel hebben we een mooi uitzicht over de verbodenstad. Vervolgens gaan we naar het Beihai park.

Na door het park gewandeld te hebben bezoekt Ronald KFC en ga ik op een bankje zitten. Inmiddels heb ik geleerd dat Chinezen het helemaal niet erg vinden om gefotografeerd te worden maar nu ben ik aan de beurt. Op zo'n twee meter afstand van wordt een jongetje (met een typische broek met open billen) neergezet om met mij gefotografeerd te worden. Het jongetje kijkt verwonderd naar me en ik zeg ni hao. De ouders vinden dit wel erg leuk en het kind wordt opgepakt en naast me neergezet. Dit is een beetje te dichtbij naar de zin van het jongetje dat begint te huilen. Een extra vriendelijk ni hao helpt niks en vermoedelijk zit ik nu dus ergens in een Chinees fotoboek met een huilend kind naast me.

Een middag wandelen maakt hongerig en dus is het tijd om eens wens van Ronald in vervulling te laten gaan. We wandelen langs de noordkant van de verboden stad, door de moderne winkelstraat Wangfujing in de richting van het kruisje dat onze Chinese gids Jack op de kaart heeft gezet. Ons doel is Hong Kong Food City waar we slang gaan eten. We mogen een levende slang uitzoeken en we kiezen een smakelijk exemplaar. We mogen in de keuken kijken hoe vakkundig de kop wordt afgeknipt, het bloed wordt opgevangen en de galblaas wordt verwijderd. Als we terug naar tafel zijn gedirigeerd wachten we in spanning af. Eerst krijgen we glaasjes bloed en gal vermengd met alcohol. Daarna wordt de gebakken slang geserveerd en hoewel het spannend is de eerste hap te nemen smaakt deze prima. Tijdens de hele maaltijd worden we lachend in de gaten gehouden door het bedienend personeel dat in overvloed aanwezig is. Als laatste wordt het vel van de slang opgediend. Ik weet nog steeds niet of het rauw was, maar zo voelde het wel aan. Het was koud en voelde gek aan de mond. Na een hapje geprobeerd te hebben laten we het vel voor wat het is.

Het restaurant is gelegen aan de nachtmarkt en daar hebben we nog een toetje uitgezocht : gefrituurde schorpioen en een larven saté.

Na dit feestmaal nemen we een taxi naar het hotel. De rit is echter niet zonder oponthoud, de taxi wordt aangehouden door de politie omdat de verlichting niet in orde is. Dit komt voor ons neer op tien minuten stilstaan terwijl de meter doorloopt. Gelukkig levert het weer een verhaal op.

Vandaag is er weer een vol programma. Eerst staat het Tiananmen plein op het programma.  Op het plein wordt een groepsfoto gemaakt met op de achtergrond de Tiananmen poort met het  portret van Mao. Achter de poort ligt de verboden stad waar onze gids Mirjam ons vermaakt met sappige verhalen of het leven in de verboden stad.

Na de lunch wandelen we een beetje door het naast het restaurant gelegen park. Terwijl ik ongestoord rondloop zit Ronald op een bankje  waar hij een schimmige ontmoeting heeft met een man die graag een wandelingetje met hem wil maken. Navraag bevestigt inderdaad het vermoeden.

Vervolgens staat een bezoek aan een Cloisonne fabriek op het programma. Daarna bezoeken we de tempel van de hemel.

's Avonds ga ik naar een Chinese opera voorstelling. Ronald wil hier niet heen omdat het blijkbaar niet om aan te horen  zou zijn. Hij krijgt inderdaad gelijk. In mijn Westerse oren klinkt het voor geen meter. Maar ik heb zeker geen spijt dat ik ook dit aspect van de Chinese cultuur heb meegekregen.

Na de opera gebruiken we nog een late maaltijd in het restaurant tegenover het hotel. Tot mijn verbazing wordt de sterke drank van twee dagen geleden hier gebruikt om de glazen plaat op tafel de ontvetten. Inmiddels denken we al echte kampioenen te zijn in het eten met stokjes, maar de reacties van de serveersters doen ons toch twijfelen.

Vanochtend staat de laatste excursie op het programma, het zomerpaleis. Daar koopt Ronald een worstje en wil weten hoe dat in het Chinees heet. De verkoopsters willen daarna het Nederlandse woord weten. Het willen uitspreken van deze vreemde woorden zorgt voor veel hilariteit aan beide kanten.

Na het zomerpaleis hebben we gevraagd of we op de weg naar het hotel uitgezet kunnen worden in de buurt van de dierentuin waar we de panda's willen zien. Er volgt een wandeling in de hitte en het stof van de wegwerkzaamheden, maar we vinden de dierentuin. Voor we naar binnen gaan willen we eerst wat eten. We komen in een soort Chinees fastfood restaurant terecht waar we onze keuze zelf moeten aankruisen op een briefje met het menu. Omdat alles in het Chinees is zit er niks anders op dan langs de tafels te lopen om te kijken wat ons lekker lijkt. Met behulp van de overige klanten lukt het ons zo om onze bestelling aan te kruisen.

Op weg naar de dierentuin wordt er nog even gewinkeld in een warenhuis. Ik besluit om twee Cd's te kopen en neem deze mee naar wat mij de kassa lijkt. Daar wordt me duidelijk gemaakt dat ik daar niet kan betalen. Ik krijg een bonnetje in drievoud mee waarmee ik naar de echte kassa moet. Daar betaal ik, het bovenste briefje wordt eraf gescheurd en op de twee overgebleven bonnetjes wordt een stempel gezet. Hiermee ga ik terug naar de eerste balie, daar wordt weer een briefje verwijderd en weer een stempel gezet. Daarna krijg ik mijn CD's mee.

Eindelijk kunnen we dan naar de panda's gaan kijken. Na nog even door de rest van de dierentuin gewandeld te hebben nemen we de metro naar het Tiananmen plein. Bij McDonalds bestellen we met veel gebaren een ijsje nadat blijkt dat de milkshakes op zijn (of is ons gezegd dat de machine kapot is?). In een café nemen we nog een biertje en we winkelen nog wat. Uiteindelijk nemen we een taxi naar het hotel. De taxi scheurt met een rotgang om het Tiananmen plein en duikt vervolgens allerlei straatjes in. Dit wordt beloond met het goedkoopste taxiritje van deze reis.

's Avonds maken we kennis met nog een Chinees verschijnsel. Als we tijdens de avondwandeling  een heleboel mensen op een plein zien besluiten we een kijkje te nemen. Het blijkt dat ze aan het stijldansen zijn op muziek uit een zelf meegebrachte cassetterecorder.

Op deze laatste dag staan we weer vroeg op om weer naar het Taoranting park te gaan zodat ook Ronald zijn tai chi oefeningen kan doen :-)

De reis zit er al weer bijna op en we worden we naar het vliegveld gebracht waar we ons laatste Chinese geld uitgeven in de tax free shop. We hebben in een week erg veel gedaan, gezien en veel indrukken opgedaan. Maar Beijing heeft niet alleen indruk gemaakt op ons, wij hebben ook indruk gemaakt op Beijing. In het vliegtuig naar huis werd me gevraagd, waren jullie dat die gisteren in die taxi zo om het Tiananmen plein heen scheurden?