พิธีกรวดน้ำ

การกรวดน้ำ ครั้งแรกนั้น ตามพุทธประวัติกล่าวว่า
เมื่อพระเจ้าพิมพิสาร ( ราชาแห่งราชคฤห์ ) ได้ฟังธรรมจากพระผู้มีพระภาคเจ้า ณ สวนตาลหนุ่มแล้วรุ่งขึ้นพระองค์ได้ทรงถวายภัตาหารแค่พระสมณโคดมและพระสาวก 
และได้ถวายอุทยานสวนไม้ไผ่ ( เวฬุวัน ) ให้เป็นที่ประทับของพระพุทธเจ้า 
เมื่อพระพุทธเจ้าทรงรับด้วยอาการดุษฎี 
พระเจ้าพิมพิสารจึงทรงหลังน้ำจากพระเต้าลงบนพระหัตถ์พระพุทธเจ้า 
เพื่อถวายเวฬุวนารามให้เป็นวัดในพระพุทธศาสนาแห่งแรกของโลก 
แต่ก็ไม่ได้ทำการอุทิศส่วนกุศลให้กับญาติผู้ล่วงลับ 
ตกกลางคืนจึงมีเสียงเปรตร้องและในเขตพระราชนิเวศน์และปรากฎกายให้เห็นก็มี 
รุ่งขึ้นพระองค์ได้เสด็จไปเฝ้าพระพุทธเจ้าและทูลถามความทราบแล้ว 
จึงทรงบำเพ็ญถวายอาหารและจีวรแก่พระพุทธเจ้า และพระสงฆ์ในวันรุ่งขึ้นต่อมา 
จากนั้นทรงหลั่งน้ำทักษิโณทกและกล่าวว่า " อิทํ โน ญาตินํ โหตุ " 
แปลว่า " ขอผลบุญกุศลครั้งนี้ จงไปถึงญาติพี่น้องของข้าพเจ้าด้วยเถิด " 
และได้กลายเป็นบทกรวดน้ำที่คนไทยนิยมใช้อยู่ในปัจจุบัน 

หมายเหตุ : คำศัพท์เกี่ยวกับการกรวดน้ำในครั้งนั้น 
"อุททิโสทก" แปลว่ากรวดน้ำมอบถวาย ใช้กรณีเมื่อถวายของใหญ่โต ไม่สามารถยกประเคนใส่มือได้ 
เช่น ที่ดินและวัด (พระเจ้าพิมพิสารหลั่งน้ำจากน้ำพระเต้าลงพระหัตถ์ของพระพุทธองค์) 
"ทักษิโณทก" กรวดน้ำแผ่ส่วนกุศลแก่คนตาย 

<<

!!