หมวดศีล

๑ . ศีล เป็นเยี่ยมในโลก 
สีลํ โลเก อนุตฺตรํ 

๒ . ศีลพึงรู้ได้เมื่ออยู่ร่วมกัน 
สํวาเสน สีลํ เวทิตพฺพํ 

๓ . ศีลยังประโยชน์ให้สำเร็จตราบเท่าชรา 
สีลํ ยาว ชรา สีลํ 

๔ . นักปราชญ์พึงรักษาศีล 
สีลํ รกฺเขยฺย เมธาวี 

๕ . เมื่อคอยระวังอยู่ เวรย่อมไม่ก่อขึ้น 
สญฺญมโต เวรํ น จียติ 

๖ . ความสำรวมในที่ทั้งปวง เป็นดี 
สาธุ สพฺพตฺถ สํวโร 

๗ . ท่านว่าศีล เป็นความดี 
สีลํ กิเรว กลฺยาณํ 

๘ . ผู้ไม่มีศีล ไม่มั่นคง ถึงจะเป็นอยู่ตั้งร้อยปี , ส่วนผู้มีศีล เพ่งพินิจ มีชีวิตอยู่วันเดียว
ประเสริฐกว่า 
โย จ วสฺสสตํ ชีเว ทุสฺสีโล อสมาหิโต เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย สีลวนฺตสฺส ฌายิโน 

๙ . เวทมนต์ ชาติกำเนิด พวกพ้อง นำสุขมาให้ในสัมปรายภพไม่ได้ , 
ส่วนศีลของตนที่บริสุทธิ์ดีแล้ว จึงนำสุขมาให้ในสัมปรายภพได้ 
น เวทา สมฺปรายาย น ชาติ นปิ พนฺธวา สกญฺจ สีลสํสุทฺธํ สมฺปรายสุขาวหํ 

๑๐ . เมื่อภิกษุมีมานะ ประมาทแล้ว มีความหวังในภายนอก , 
ศีล สมาธิ และ ปัญญา ย่อมไม่ถึงความบริบูรณ์ 
อุนฺนฬสฺส ปมตฺตสฺส พาหิราสสฺส ภิกฺขุโน สีลํ สมาธิ ปญฺญา จ ปาริปูรึ น คจฺฉ 

<<

!!