๑ . ผู้เกลียดธรรมเป็นผู้เสื่อม
ธมฺมเทสฺสี ปราภโว
๒ . อ่อนไปก็ถูกเขาหมิ่นแข็งไปก็มีภัยเวร
ปริภูโต มุทุ โหติ อติติกฺโข จ เวรวา
๓ . คนไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก
นตฺถิ โลเก อนินฺทิโต
๔ . ผู้มีความรู้ในทางชั่ว เป็นผู้เสื่อม
ทุวิชาโน ปราภโว
๕ . ผู้มีความรู้ในทางที่ดี เป็นผู้เจริญ
สุวิชาโน ภวํ โหติ
๖ . พวกโจรเป็นเสนียดของโลก
โจรา โลกสฺมิมพฺพุทา
๗ . ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ
ธมฺมกาโม ภวํ โหติ
๘ . ผู้เคารพผู้อื่น ย่อมมีผู้เคารพตนเอง
ครุ โหติ สคารโว
๙ . ควรทำแต่ความเจริญ อย่าเบียดเบียนผู้อื่น
ผาตึ กยิรา อวิเหฐยํ ปรํ
๑๐ . ความซื่อสัตย์นั่นแล ดีกว่ารสทั้งหลาย
สจฺจํ หเว สาธุตรํ รสานํ
|