การแผ่เมตตา

แบ่งเป็น 2 อย่างคือ
    ๑.  การเจริญเมตตาจิต
    ๒. การเจริญเมตตาฌาน

การเจริญเมตตาจิต
เป็นวิธีเจริญเมตตาโดยที่ไม่ต้องทำสมาธิ เพียงแต่มองโลกในแง่ดี ระลึกอยู่ว่าทุกคนรักความสุขเกลียดความทุกข์ แล้วก็ตั้งความปรารถนาดีต่อสัตว์โลกทั้งหลาย ไม่คิดเบียดเบียนต่อกัน รักตนเองเช่นไรก็แผ่ความรักนั้นออกไปสู่สรรพสัตว์ จิตใจก็จะเป็นสุข มีแต่ความปรารถนาดี ไม่สะดุ้งกลัว ไม่กังวล จิตเป็นสมาธิได้เร็ว

การเจริญเมตตาฌาน
ผู้เจริญเมตตาฌาณต้องทำสมาธิ จนจิตเป็นหนึ่ง แล้วจึงแผ่กระแสจิตให้เกิดความรักความปรารถนาดีต่อตนเองก่อน แล้วจึงค่อย ๆ แผ่กระแสจิต ที่มีความรักความปรารถนาดีนั้นไปตลอดโลกโดยไม่มีประมาณ โดยการเลื่อนจิตที่เป็นหนึ่งนั้นให้ทะลุหน้าผากเข้ากับอากาศ อากาศไปถึงที่ใด กระแสจิตและความรักความปรารถนาดีนั้นก็ไปสู่ที่นั้น

เมื่อแผ่เมตตาฌานแล้ว ต้องรู้จักเรียกร้องพลังงานนั้นกลับคืนมาด้วย โดยการปั้นอากาศให้เป็นรูป หรือด้วยการทำความรู้สึกตัวอยู่ที่หน้า แล้วปล่อยกระแสจิตให้เต็มกาย เพื่อให้กายเกิดความเอิบอิ่มมีพลังงาน ถ้าไม่สามารถทำได้ ก็ควรใช้วิธีการปั้นอากาศให้เป็นรูป โดยการหายใจเข้าในอกให้ลึก ๆ แล้วประคองลมกำหนดจิตไว้ที่ใจให้นิ่ง พลังงานก็จะกลับคืนมาสู่กาย ทำให้อิ่มกายอิ่มใจ