Mihaliyos

Askere aldılar Mihaliyos' u bir gün.

Güzeldi, yiğitti, çalımla gitti,

Maris ve Panayotis' le birlikte.

"Hizaya gel" i bile öğrenemedi.

Mırıldanıp durdu hep: " Onbaşım,

"köyüme döneyim ne olur bırakın beni..."

Ertesi yıl, bir hastanede,

konuşmadan göğe bakıyordu...

Dikmişti sulanan gözlerini yukarı,

sıla özlemiyle, sessizce,

yalvarıyor gibi söylüyordu:

"Evime döneyim ne olur bırakın beni..."

Mihaliyos öldü bir gün.

Askerler soydular onu,

bir çukura koydular

Maris ve Panayotis'le birlikte.

Toprak attılar üstüne,

ama ayaklarını dışarda bıraktılar:

Boyu pek uzundu fukaranın!

Kostas KARYOTAKIS