เพราะการไม่มีเพื่อนอาจทำให้เราเป็นทุกข์ระดับหนึ่ง แต่การที่เรามีเพื่อนมากมาย
แต่กลับรู้สึกเหมือนไม่มีเพื่อนเลยนั้น ก็ทุกข์ยิ่งกว่า

เพราะในชีวิตเรา มีหลายอย่างที่เราทำเองไม่ได้ เราต้องการเพื่อนที่สนับสนุนช่วยเหลือเรา

เพราะในมุมมืดแห่งความเจ็บปวด เพื่อนคือผู้ประเล้าประโลม

เพราะเพื่อนเป็นผู้ที่รู้ใจและพยายามเข้าใจเราเสมอ

เพราะเราถูกสร้างมาให้มีเพื่อน เราต้องการเพื่อนที่ยอมรับในความอ่อนแอ
ของเราได้ด้วยและยังเห็นคุณค่าในตัวเรา

เพราะเพื่อนเป็นผู้ที่ทำให้เรามีความสุขและความชื่นชมลึกๆในใจ

เพราะเวลาที่เรามีทุกข์เดือดร้อน เพื่อนคือผู้ที่ทำให้เราผ่อนคลาย

เพราะเพื่อนคือความอบอุ่นในความหนาวเหน็บเป็นความวางใจได้ท่ามกลางพายุแห่งชีวิต

เพราะงานเลี้ยงไม่สนุกถ้าไม่มีคน งานเลี้ยงจะสนุกได้ต้องมีคน
และยิ่งมีคนที่เป็นเพื่อนสนิทรู้จักกันดีอยู่ด้วยยิ่งสนุกมากขึ้น

ความสำคัญของการมีเพื่อนไม่ได้อยู่ที่เรามีเพื่อนมาแล้วกี่คนในชีวิตนี้
แต่ความสำคัญอยู่ที่เรามีเพื่อนเหลืออยู่กี่คน ในยามวิกฤตของชีวิต

เพื่อนเป็นของขวัญล้ำค่าที่ไม่สามารถทดแทนด้วยสิ่งใดๆได้เลย

เพราะไม่มีใครอยู่ในโลกนี้ได้อย่างมีความสุขโดยไม่มีเป้าหมายที่รู้ว่ามีคุณค่าอย่างแท้จริง
และในการไปสู่เป้าหมายนั้นเราปรารถนาเพื่อนร่วมทางที่เสริมสร้างกำลังใจ ด้วยรักและหวังในสิ่งเดียวกัน

เพื่อนต้องทำหน้าที่เป็นแบบอย่างในทางที่ดีงามแก่กัน

มิตรภาพที่แท้ เป็นความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งไม่ฉาบฉวยคือใจที่ชุ่มชื่นเมื่อคิดถึง

การมีหลายคนรวมอยู่ในที่เดียวกันไม่ว่าจำนวนมากหรือน้อย ไม่ว่าห่างไกลหรือใกล้ชิด
ถ้าไม่มีความสัมพันธ์ที่ดี ก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกันอย่างแท้จริง