เมื่อเขาบอกเป็นนัยๆ...ว่าฉันลาก่อน

เวลาอยู่กับเธอเขาเหม่อลอยตลอดเวลา (เปลี่ยนโฉม เตรียมเปลี่ยนใจจะบอกยังไงดี)
เขาเงียบเชียบ ไม่พูดไม่จา ไม่หยอกล้อ ไม่ขอความรัก
ยิ้มอย่างเซ็งๆ ยิ้มจำเป็นมาให้ (หากหลบไม่ทัน)
เป็นตัวสำรอง เป็นตัวเลือกสุดท้ายที่เขาชวนไปไหนด้วย หรือไม่ เขาก็ฉายเดี่ยวเลย
ลืม...ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ ลืมนัด ลืมเบอร์โทรศัพท์ ลืมวันเกิด (ไปจำของคนอื่นแทนแล้ว)
หายหัวเงียบจ้อย ไม่ส่งข่าว หลบลี้หนีหน้า (เหม็นขี้หน้าเธอขึ้นมาเฉยๆ )
อารมณ์เสียบ่อย ฉุนเฉียว บูดบึ้ง หน้าตึง ไร้ชีวิตชีวา
ธุระเยอะตลอดเวลา ยุ่งทั้งวัน ไม่มีเวลาพาไปไหน
เริ่มทวงบุญคุณ ข้าวแดงแกงร้อนที่เคยพาไปกินเมื่อครั้งยังหวานฉ่ำ (หนอย)
เดิน นั่ง ห่างกันเป็นวา หาเรื่องทะเลาะ
คำว่าครับ ฮะ ค่ะ จ๊ะๆ จ๋าๆ หายไป กลายเป็น เออ วะ เว้ย เดี๊ยะ
ไม่เอ่ยถึงเธอให้เพื่อนฟัง ไม่มีเรื่องเมามันของเพื่อนมาเล่าให้เธอฟังอีกเหมือนกัน

หากเธอทำดีที่สุดแล้วเขายังไป ทำใจซะเถอะนะ ถือซะว่ารักกับพวกบัวใต้น้ำ ดีกับเขาเท่าไหร่ เขาก็ไม่สามารถเห็นค่าความดีของเราปล่อยเค้าไปน้องรัก...ปล่อยเค้าไป