"Vriend, hoor je..." Communiqué van februari 1996
Communiqué van februari 1996
VRIEND,HOOR JE...
In 1987 nam Anne Tristan, in haar boek "Aan het
Front", volgende gedachtengang van een FN militant uit
de Noordwijk in Marseille op: "Kijk, vermoord je een
Arabier als Le Pen 0.5% haalt, dan is er onmiddelijk
een luide schreeuw van verontwaardiging, men behandelt
je als een racist. Komen we aan 15% dan schreeuwen de
mensen al minder. Dus moeten we voortdoen en je zal
zien, 30% en de mensen zullen niet meer schreeuwen".
De moorden in Marseille, Paris, Le Havre en de
resultaten van de laatste presidentiële en
gemeentelijke verkiezingen, klinken als een
bevestiging van die analyse. Tegenover deze opgang van
het FN en van haar geesteskinderen Morele Orde,
Nationalisme, Racisme etc.... hebben de verschillende
antwoorden die zijn gegeven, als ze al niet
gerecupereerd werden door de Staat zelf zoals de
politieke maneuvers van SOS Racisme, al snel hun
limieten aangetoond. Zij plaatsen zich in het kader
van de Democratie/het Spektakel. Heden ten dage komen
de anti-racistische organisaties erbij aan de Staat
een wet te vragen om het FN te verbieden. Vanuit de
vaststelling van deze impasse, hebben wij ons dus
georganiseerd om te antwoorden met acties binnen het
kader van het gewapende verzet.
Voor alles willen we heel duidelijk zijn. Met deze
tekst willen we onze vorm van strijd niet tot
voorbeeld stellen.Er zijn andere vormen waarin we ons
herkennen: het recht op onderdak, de strijd tegen de
wetten Pasqua etc. Onze acties zijn dus niet de enige
en totale vorm van oppositie. Zij zijn waardevol door
hun inhoud en hun doelstellingen, zij worden geboren
uit omstandigheden en uit de actualiteit. Zij werden
al dan niet opgeëist. Wij kennen de bezwaren tegen
onze acties: zij zijn spektakulair, "terroristisch",
recupereerbaar, zij laten de staat toe haar eigen
wetten te overtreden, haar macht te versterken, de
repressie te verscherpen. Maar zoals de geschiedenis
heeft aangetoond, heeft de staat ons voorwendsel niet
nodig om haar geweld dagdagelijks uit te oefenen via
haar snode wetten. Tenslotte willen we ons ook niet
laten erkennen als een organisatie van specialisten,
met zijn hiërarchie, zijn woordvoerders en zijn
symbool, gedaan met de "Beroepsrevolutionairen".
Met deze tekst willen we onze houding verduidelijken
en tegelijkertijd uitnodigen tot debat en tot
communicatie met alle personen, groepen, bewegingen,
tijdschriften die dagelijks strijden tegen het
fascisme, om zodoende onze analyses, onze ervaringen,
onze praktijken, onze successen en onze mislukkingen
te delen. Wij hebben niet de pretentie de zoveelste
verklarende theorie over de heropkomst van het
fascisme uit te broeden. Maar het is duidelijk dat een
antifascisme dat enkel de verdwijning van het Front
National als doel heeft een vergissing en een
mislukking zal zijn, als het niet in staat is de
oorzaken die haar hebben gecreëerd aan te pakken. Het
Front National is niet zomaar van de ene dag op de
andere dag tevoorschijn gekomen. Haar wortels reiken
tot in de miserie en de verwarring geschapen door de
mondialisering van het Kapitalisme - omgedoopt tot
Liberalisme - en de voortdurende herstrukturering van
het produktieapparaat.
In Frankrijk begon deze herstrukturering onder
Giscard d'Estaing met het einde van de
"verzorgingsstaat" en het begin van een neoliberaal
beleid waar de loontrekkers gedwongen werden om de
flexibiliteit en de mobiliteit te accepteren en niet
langer kunnen genieten van de sociale bescherming
"veroverd" sinds 1945. Vervolgens werd de
arbeidswetgeving, zo bewierookt door het systeem als
voorbeeld van een politiek van overleg, als totaal
verouderd beschouwd, terwijl hele regios werden
opgeofferd. Vanaf dan, om de risico's op sociale
explosies en een zachte overgang naar her
ultra-liberalisme te vergemakkelijken, heeft het
Kapitalisme de kaart van de sociaal-democratie
gespeeld. Zo konden we onder de Mitterand Heerschappij
meemaken hoe door de socialisten de lofbazuin werd
gestoken voor de Wetten van de Markt en voor het beeld
van de ondernemer, de self made man gesymboliseerd
door het krapuul Tapie. Terwijl het krokodilletranen
laat over de misbruiken van het systeem (het zwarte
geld) en een humanistisch taaltje gebruikt om de
"uitgeslotenen" van de modernisering te troosten,
bouwt de SP-Staat aan een samenleving met twee
snelheden. En dit voedt de recuperatie van alle
onvrede door rechtse nationaal-populistische thema's
in de mate dat de linkse Stalinistische variant
bankroet is. Heel snel gaat zelfs Mitterand het belang
van een sterker Front National begrijpen: rechts
verdelen enerzijds en het linkse electoraat opnieuw
verenigen. Dat zal dan de overgang van de politiek van
de Sterke Frank naar die van het Sterke Front worden!
Dit wordt eerder naïef dan cynisch toegegeven door
Pierre Bérégovoy wanneer die verklaart: "We hebben er
alle belang bij het Front National vooruit te helpen,
het maakt rechts onverkiesbaar. Hoe sterker het is,
hoe onverslaagbaarder we zullen zijn, het is de
historische kans van de socialisten". Hypokrisie en
cynisme aan de ene kant, xenofobie en racisme aan de
andere kant, deze ideologiën in spiegelbeeld zijn de
kaken van eenzelfde val.
Het kapitalisme kan niet langer het schrikbeeld
oproepen van het Kommunisme, dat in elkaar gestort is
in 1989 en alles bij elkaar genomen slechts een
variant was van het staatskapitalisme. Het moet een
nieuwe tegenstander in het leven roepen die niet
minder denkbeeldig is: dat van een protectionistische
beweging, niet minder kapitalistisch, die de reflexen
van angst en haat, de veiligheidsimpulsen en de
uitsluitingsijver aanwakkert.
In Frankrijk heeft de stemming over Maastricht die
verdoezeling van het echte debat gereveleerd: de
solidariteit van de uitgebuitenen, of de cynische
instandhouding van de gepriviligeerden van de westerse
wereld. Dat valse alternatief -
Kapitalisme/Nationalisme - bereidt ons in feite voor
op een meer en meer totalitaire maatschappij. De
technocratische elites zullen hun wetten opleggen aan
de rest van de wereld. Een groot deel daarvan, ook in
de geïndustrialiseerde landen, overlevend in
miserabele omstandigheden, zal uitgesloten en onder
dwang in de marge van het system gehouden worden. De
Markt laat het autoritaire beheer over aan de Staat.
Dat is waarom wij in de eerste plaats rechtstreeks
het Front National aanvallen, omdat het het instrument
is in het beheer van de crisis in het Zuiden van
Frankrijk. In Toulon, Marignane, Orange is het het
Front National dat regeert, in andere steden steunt
het het gevoerde beleid of buigt het het om. Tegenover
deze voorspelbare situatie moeten wij ons de middelen
verschaffen voor het verzet. Dit verzet moet bestaan
uit culturele, sociale, economische, maar ook uit
politieke aktiviteiten, het moet draagster zijn van
een politiek projekt. Alles moet nog gedaan worden om
bij te dragen aan de totstandkoming van een autonome
beweging die in staat is een diepe breuk met het
geheel van koopmanswaarden te provokeren. Wij hopen
met deze bijdrage een debat op gang te brengen voor de
oprichting van zo'n beweging vanuit de praktijken van
ons allen.
" Er is een zekere dosis tederheid nodig om de tocht
aan te vatten, met alles wat zich daartegen verzet.
Om te ontwaken met zoveel nacht er bovenop.
Er is een zekere dosis tederheid nodig om in die
duisternis een streepje licht te ontwaren, om van de
plicht en de schaamteloosheid een bevel te maken.
Er is een zekere dosis tederheid nodig om van daar
zovele hoerezonen die naar daar wandelen zich te laten
omdraaien.
Maar soms is een zekere dosis tederheid niet genoeg,
moet er een zekere dosis lood aan toegevoegd worden!"
Deze tekst werd ontleend van het EZLN (Mexikaanse
Zapatista Indianen van Chiapas), en we vinden ze zeer
dicht staan bij onze idee van de strijd.
Voor het Internationalisme. Tegen alle nationalismen
en alle Fundamentalismen. Solidariteit met hen die
hier en elders strijden.
* 14 Juli 1991: aanslag met molotov-cocktails tegen de
zetel van het FN in Marseille (niet opgeëist).
* 24 Oktober 1992: vernieling door explosieven van het
restaurant "La Truffe noire" op de vooravond van een
meeting van het Front National de la Jeunesse (niet
opgeëist).
* lste Mei 1994: vernietiging door explosieven van de
ingang van het Direction Départementale du Travail et
de l'Emploi (DDTE), opgeëist door "Des chômeurs en
pétard" ter ondersteuning van de strijd van de
arbeiders van de regionale bedrijven.
* 6 Juni 1994: vernieling door explosieven van de
zetel van het FN te Marseille, opgeëist door "Noyau
autonome d'action antifasciste - unité combattante
Marcel Korsec" (verzetsman gefusilleerd in Marseille
op 5 Juni 1944).
* 16 December 1994: aanslag met explosieven op het
consulaat van Italië, de dag van het bezoek van S.
Berlusconi aan Aix-en Provence voor de
Frans-Italiaanse top. Opgeëist in naam van de
"Brigades Internationales, section Guiseppe Pinelli".
* 3 April 1995: aanslag met explosieven op de villa
van Maurice Gros, afdelingssekretaris van het FN,
opgeëist door : "groupe FrancsTireursPartisans, unité
combattante Albéric D'Alessandri" (gefusilleerde
verzetsman), als antwoord op de moord op Ibrahim Ali
door de fascisten.
* 24 Februari 1996: vernieling door explosieven van
het lokaal van het FN van waaruit een jaar voordien de
moordenaars van Ibrahim Ali vertrokken waren,
opeising: groep "Francs Tireurs Partisans Missak
Manouchian".
02/96 Des Partisans
__________________________________________________