Intervieuw met Yves Peirat
1-Eis jij de reeks van aanslagen ondertekend door de
FTP op?
Eerst en vooral, ik ben wel degelijk de auteur van de
reeks van acties tegen de lokalen van het FN. Ik heb
ze opgeëist in twee teksten die werden verspreid naar
de belangrijkste lokale en regionale persorganen. De
eerste had als titel "Vriend, luister" en de tweede
"Wat wij willen".
2 -Hoe is de groep FTP geboren? Ging het om een in het
"verzet" gaan?
Wat betreft de FTP is er strikt genomen geen sprake
van een groep.Ik ben het enige en enkele lid van de
FTP. William heeft me slechts geholpen in het kader
van één actie en dit in de naam van onze oude
vriendschap. Wat mijn broer betreft, hij heeft niets
te zien met mijn politieke activiteiten, niet van ver
en niet van dichtbij. Mijn beslissing om in het
"actieve verzet" te gaan volgt uit verschillende
factoren.
Vooreerst de politieke situatie, die vanaf 1988
aantoont dat het FN geen epifenomeen van het Franse
politieke leven zal zijn. Het resultaat van de
presidentsverkiezingen met vier en een half millioen
kiezers is er als bewijs. Van een proteststem in het
begin, gaat men stap voor stap over naar een
ideologische stem. Het Zuiden en in het bijzonder
Marseille zijn bij die regio's die het meest zijn
getroffen. In het begin van de jaren '90 zien we de
totstandkoming van een geplande strategie om de macht
te grijpen (zie de 51 maatregelen van Mégret). Deze
gaan samen met overdachte provocaties bedoeld om zowel
de reacties van de instituties te testen als die van
de samenleving: detail in de geschiedenis,
ongelijkheid van de rassen, verwijzing naar het "reële
land" gesteld tegenover het "cosmopolitisme". Dit
alles leidt tot steeds grotere gewelddadige
aktiviteiten die verschillende keren dodelijk zullen
blijken (Marseille, Parijs, LeHavre, etc. etc.)
De antwoorden die er komen, ook al zijn ze zeer
belangrijk geweest, hebben niets tegengehouden,
slachtoffers van zowel politieke recuperaties, vooral
ten tijde van verkiezingen, als van de lepenisering
van de geesten, die alle lagen van de samenleving
aantast, tot de Staat zelf (de tolerantiedrempel van
Mitterand, het lawaai en de geurtjes van Chirac),
zonder voorbij te gaan aan haar basisinstellingen
(Politie, Justitie, Leger): denken we aan de betoging
van maart '97 in Marseille. Deze strategie loopt uit
op de overname van 4 gemeenteraden, zelfs 5 als we
Nice meerekenen waar het een oud FN is die
burgermeester is geworden, en op de steeds groter
wordende vraag in de rangen van rechts om een
alliantie met het FN aan te gaan, aangezien deze
incontournable was geworden voor een terugkeer naar de
macht.
3 -Waarom dat acroniem en welke band is er met de FTP
?
De keuze voor het acroniem FTP heeft verschillende
redenen. De 1ste is dat de moord op Ibrahim Ali
plaatsvond 50 jaar na de executie van Missak
Manouchian en zijn kameraden van Affiche Rouge.
Vijftig jaar later, dezelfde ideeën, hetzelfde
discours, dezelfde praktijken, dezelfde slachtoffers.
De immigrant beschuldigd van al het kwade in de
samenleving werd afgeschilderd als een misdadiger, een
indringer. Op de affiche van de Duitse propaganda kon
men hetzelfde terugvinden: "het Leger der Misdaad". De
mannen en vrouwen van de FTP-MOI waren afkomstig van
de 4 hoeken van de wereld: Pool, Hongaar, Italiaan,
Spanjaard, Armeniër, en zelfs Braziliaan in Marseille.
Hun strijd en hun ideaal oversteeg elke notie van ras,
van religie, en van nationaliteit, zij gingen zelfs
voorbij de anti-fascistische strijd in hun streven de
wereld te veranderen. Het zijn waarden die mij steeds
geleid hebben. Het was voor mij ook een manier om hun
strijd in herinnering te brengen en hen eer te
bewijzen. Ik hoop dat ik door deze ondertekening over
te nemen de diepe zin van hun engagement en van hun
geschiedenis niet heb bezoedeld.
4 -Het gebruik van die explosievemiddelen, was dat het
goede middel om te vechten tegen het FN? Kan men
dezelfde wapens hanteren? Sommigen, in de
anti-fascistische beweging, verwerpen die methodes die
tegen de zin van het algemeen gevecht ingaan.
Indertijd militeerde ik op de geheel klassieke
manier. Ik plakte affiches, verdeelde pamfletten,
betoogde, schreef artikelen, nam deel aan colloquia.
Dat heeft de opgang van het FN niet tegengehouden. De
moord op lbrahim Ali heeft op geen enkele manier de
inplanting van het FN in Marseille en in de regio
teruggedrongen of verzwakt. De verkiezing in Vitrolles
was niets anders dan een bevestiging, en betekende
tegelijkertijd voor mij het mislukken van een
klassieke strijdvorm.
Temeer daar het FN in haar verklaringen meer en meer
dreigde de strategie van de spanning in de straten te
gebruiken , aldus hopend te verkrijgen wat de
verkiezingen haar niet wilden geven. (Toespraak van in
'95, toespraak van Le Pen de 1ste Mei '97)
Concreet kwam dit neer op steeds meer systematisch
gewelddadige betogingen. (Gardanne, Montceau-les-mines
etc.). Het rapport van de parlementaire
onderzoekscommissie over de ordedienst van het FN had
aangetoond dat deze anti-racistische en
anti-fascistische militanten ficheerde, hun post
onderschepte, et dat er in haar midden een speciale
eenheid bestond bestaande uit ex-militairen, min of
meer huurlingen, en leden van bewakingsfirma's gekend
om hun vele gewelddadige acties.Men kon hen aan het
werk zien in Vitrolles en elders (zie de zaak van het
anti-stakingscommando tijdens de staking van de
camionneurs).
Door symbolische acties heb ik de publieke opinie
willen waarschuwen. Ik heb deze strijdvorm nooit als
voorbeeld willen stellen, het ging om een persoonlijke
keuze, en als dusdanig is zij kritiseerbaar.
5 -Wat verwacht je van het steuncomité dat gevormd
wordt buiten?
Wat het steuncomité betreft wil ik de politieke
organisaties, verenigingen, personaliteiten,
militanten, vriend(inn)en, en onbekenden danken die er
deel van uitmaken.
Het is evident dat ik niet vraag om mijn
actiemethodes goed te keuren, maar dat het door zijn
werk de betekenis van mijn strijd kenbaar maakt, als
zijnde een politieke strijd. De opeisingsteksten
kunnen dit getuigen, zoals ook de zin van mijn acties.
Il zou ook willen dat deze zaak toelaat het bilan te
maken van 15 jaren anti-fascistische strijd. Dat men
de analyse maakt van de mislukkingen en successen, zo
dat men niet meer dezelfde fouten maakt en daarentegen
die praktijken en acties ontwikkelt die succes hebben
gehad.
Het voorbeeld van Oostenrijk, de razzia's in
Andaloesië, de anti-immigratiemaatregelen doorgevoerd
in heel Europa, bewijzen dat de reflectie en het
gevecht moeten verdergezet worden.
6 -Heb je vandaag, met name na de implosie van het FN,
spijt van je acties of neem je er nog steeds de
verantwoordelijkheid voor op? Wat roept de situatie in
oostenrijk bij je op?
Zoals Piaf kan ik zeggen "non, je ne regrette rien".
Ik sta achter al mijn acties. Het ging om symbolische
acties die moeten gezien worden in een specifieke
context. Ik heb alleen gebouwen aangevallen, en er
steeds op gelet dat er geen slachtoffers zouden
vallen.
Na de implosie van het FN heb ik beslist dit soort
acties stop te zetten. Het feit dat er tussen mijn
arrestatie en de laatste actie 1 jaar verloopt zonder
enige activiteit van de FTP bewijst dit.
Wat Oostenrijk betreft, dezelfde oorzaken produceren
dezelfde effecten. Het verschil lijkt me te zijn dat
Haider veel intelligenter is dan Le Pen of Mégret. Hij
weet de nationalistische sentimenten van de
Oostenrijkers te bespelen en op langere termijn hat
feit dat " de Europese Unie zal met ons aan de tafel
moeten zitten, zoniet zal er in Europa geen enkele
beslissing worden genomen. Zonder ons is niets
mogelijk."(Jorg Haider).
Op het vlak van de mobilisatie, die is belangrijk,
vooral in Oostenrijk zelf en des te beter. Maar ik had
graag gezien dat ze even beslist en indrukwekkend was
wat betreft Tsjetsjenië. Daar zien we nog het
dubbelzinnige discours van degenen die ons regeren. In
tsjetsjenië zijn er slachtpartijen, folteringen,
"zuiveringskampen", maar dat weerhoudt Hubert Védrine,
de minister van buitenlandse zaken, er niet van Poetin
te omschrijven als een "patriot" en Tony Blair om hem
te gaan bezoeken. Het is waar dat de economische
voordelen die de westerse democratiën hopen te
verkrijgen bij de komst van een sterke man aan de
macht in Rusland, belangrijker zijn dat die waarop ze
kunnen rekenen bij goede relaties met Oostenrijk.
7 -Wat verwacht je van jouw proces?
Wat het proces betreft verwacht ik dat het me toelaat
mij te verklaren, zowel de inhoud als de vorm te
beoordelen. Dat het mijn activiteiten plaatst in de
politieke context die Marseille en omgeving hebben
gekend.
Als men mij moet beoordelen, dan moet men ook de
ideeën beoordelen die ik heb bestreden, dat die
verantwoordelijk zijn voor de dood van een jongere van
18 jaar wiens enige fout het was zwart te zijn en van
vreemde oorsprong. Diegenen die intellectueel de
moordenaars bewapend hebben, zijn nog steeds vrij en
blijven hun vertoog van de haat verspreiden.
Ik hoop dat mijn proces niet het einde van een
mobilisatie zal betekenen, maar dat het integendeel de
anti-fascistische dynamiek opnieuw zal aanzwengelen,
erover wakend dat het moet gezien worden in een
algemener kader, één van verzet en van een alternatief
voor de economische globalisering en voor de
commercialisering van onze levens.
(interview gepubliceerd in het dagblad "La
Marseillaise", 10 April 2000)