"Zolang de storm woedt..." brief van Yves Peirat Brief van Yves Peirat " Zolang de storm woedt, zal ik weten waar ik op hoop" Bashung Vooreerst groet ik al degenen die hier vandaag aanwezig zijn: de bekende en onbekende vrienden. Ik zou van deze gelegenheid gebruik willen maken om een vraag te stellen die me veel belangrijker lijkt dan die van mijn vrijlating: Hoelang nog gaat deze wereld voortgaan zich te onderwerpen aan die logika die haar verwoest, onder het mom haar ten goede te komen? Die logika die alles verandert in koopwaar, alles onderwerpt aan monetaire kwantifikatie, en het leven, de mensheid en de planeet niet anders wil beschouwen dan als grondstof voor de produktie van geld. Die logika die al wat niet het financiële profijt dient als evident verwaarloosbaar en verachtelijk beschouwt, is de oorzaak van het onverstand dat de geesten vervuilt nog voor het de zee, de aarde, de lucht en alle menselijke relaties vervuilt. Zij dringt door alle barrières, als zij ze al niet dynamiteert. Zij heeft de verzorgingsstaat afgebroken die ze had geïnstalleerd om de proletarische revolte te kalmeren en die ze te kostelijk vond nadat die revolte was overwonnen. Zij heeft alle mogelijke lokale oppositie vernietigd door heel de planeet aan haar te onderwerpen en te gaan waar zij wil, terwijl zij de armen verhindert te gaan waar zij willen. Zij dringt zich steeds meer en overal op. Haar denkwijze overspoelt de wereld meer dan welke oliegolf ook en onderwerpt al diegenen die denken haar te kunnen veranderen door haar te respekteren. Er kan geen samenleving slechts een beetje onderworpen aan die logika zijn, een samenleving waar ze slechts beperkte schade aanricht. Er is geen redelijk Kapitalisme. Er is geen menselijk Kapitalisme. En geen enkele kracht (zelfs geen "echte linkse" staat) kan hopen haar te dwingen dat te worden. Men moet haar ondergaan of haar afschaffen. Een menselijke samenleving is niet in overeenstemming te brengen met de barberij van het geld. Een samenleving willen opbouwen waar men zich niet tevreden stelt met het leggen van belachelijke pleisters op de door de voorbijrazende stormen der hebzucht verwoeste levens en werelden, maar waar men de voorwaarden heeft gekreëerd opdat die stormen zich niet meer voordoen, is minder utopisch dan het zogezegde "realisme" van diegenen die dromen van een beteugeld Kapitalisme. Maar dat vraagt meer durf en energie. Is het niet beter dat risiko te nemen en die energie te spenderen voor zo'n radikale verandering dan ze te spenderen aan de pogingen de schade te herstellen veroorzaakt door de geldwoede, met het risiko dat alles zich herhaalt en nog erger wordt? Hoeveel oliegolven, Tsjernobyls, Seveso's, Furiani's, asbest, gekke koeien, besmet bloed, "ontvettingen", "flexibiliteit", "schoonheidsfoutjes", "humanitaire oorlogen"? Hoelang nog gaan de smeerlappen doorgaan met de wereld aan hun laars te lappen? Dat is een vraag die we ernstig moeten nemen! Wat mezelf betreft, ik heb niet langer de vrijheid om het vuur aan de lont te steken maar ik houd mijn geweten zuiver. Er zijn nog anderen die zich met rede verlustigen in het wezenlijke dat mijn hoop voedt: een Betere Wereld en niet de beste der werelden. Aan allen, mijn Rode en Zwarte groeten. Yves Peirat, Les Beaumettes, 24 Mei 2000