| Πώς να Δημιουργήσεις ένα Αλήτη Η συνταγή είναι πολύ ευκολότερη από ότι θα περίμενε κάποιος. Αν κάποιος είναι στην οδό της αλητείας είναι δυσκολότερο να στραφεί προς την αρετή. Όταν όμως κάποιος, ειδικά νέος, είναι στον δρόμο της αρετής και πλαισιώνεται και από ικανότητες πνευματικές, σωματικές και ψυχικές, εάν το θελήσει ο περίγυρός του, κοινωνία και οικογενειακό περιβάλλον, είναι δύσκολο, αλλά κατορθωτό να μεταλλαχθεί το άτομο σε ληστρικό και ανήθικο με ελάχιστα προσόντα να τείνουν προς την αρετή. Έτσι, έχοντας ένα νέο άτομο το οποίο έχει δυνατότητες και κλήση προς κάποια επιστήμη ή έχει τα προσόντα προς κάποιο επάγγελμα, τι μπορούμε να κάνουμε για να το καταστρέψουμε, για να το κάνουμε υποχείριο των δυναστών της κοινωνίας; Είναι απλό. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα νέο άτομο με κλήση στις θετικές επιστήμες. Σε κάποια ηλικία αντιλαμβάνεται ο κηδεμών του ότι έχει πληθώρα δυνατοτήτων, το άτομο αυτό είναι κατά πολύ ευφυέστερο των υπολοίπων που γνωρίζει. Οπότε τι πρέπει να κάνει ο κηδεμών ώστε το άτομο να γίνει πολίτης με εξέχουσα θέση σε συγκεκριμένο τομέα; Εφόσον η κοινωνία δεν φροντίζει και προωθεί τέτοια άτομα, αλλά φροντίζουν οι δυνάστες την αέναη κυριαρχία των, καταρρακώνουν όποιο άτομο δύναται να ορθώσει ανάστημα σε όποιο τομέα δεν έχουν επιλέξει οι δυνάστες να επιτρέπουν στους υπηκόους των να αναπτύσσονται. Εάν λοιπόν υπάρχει αίσθημα ευθύνης, γνώση, δύναμη προστασίας των γόνων των κηδεμόνων, τότε, φυσικά, οι κηδεμόνες θα φροντίσουν μέσα και έξω από το σύστημα να φροντίσουν και βοηθήσουν την ορθή ανάπτυξη του νέου ατόμου. Ο δρόμος της αρετής σκληρός και απαιτεί αγώνες, θυσίες και προγραμματισμό, ώστε να έχει αίσιο τέλος. Σε περίπτωση που ο κηδεμών αγνοεί ή δεν ενδιαφέρεται είναι απλά τα πράγματα, όπως έχει αποδείξει η ιστορία των λαών . Ο κηδεμών κύρια βοηθά στην σωματική ανάπτυξη του νέου για νάχει αποκούμπι στα γερατειά του. Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων προωθεί τα νέα άτομα προς αυτά που έχουν δημιουργήσει. Έτσι έχουμε τις τάξεις. Για παράδειγμα, στην Ινδία είναι ακόμη εμφανής και πρόσφατη η ύπαρξη των τάξεων. Έχουν δε, τέσσερις τάξεις . Μια παρόμοια διάταξη πρότεινε και ο Πλάτων, στην Πολιτεία του, με την διαφορά ότι οι τάξεις ήσαν διαφορετικές και επίσης, δεν εκληρονομούντο από τους γονείς αλλά η κοινωνία διέκρινε τις δυνατότητες κάθε ατόμου, τους έδιδε ίσες ευκαιρίες και ανελάμβαναν τις κατάλληλες θέσεις, σε όλους τους τομείς. Παραπέρα, επειδή ο Πλάτων αναφερόταν σε Έλληνες έδιδε ιδιαίτερη σημασία στις πνευματικές δυνάμεις και την ψυχική τους αθανασία. Στην εποχή μας όμως την φαύλη και απρογραμμάτιστη για την κοινωνική πρόοδο, διακρίνουμε την δημιουργία τέτοιων τάξεων, μεταλλαγμένων κάπως, και με τις εξής κατηγορίες: v Δυνάστες, οι οποίοι ελέγχουν οικονομία, πολιτική, εξουσίες. v Μεσαία τάξη, νέο δημιούργημα, από κηδεμόνες που φρόντιζαν να αναπτυχθούν οι τότε νέοι με αρχές, δύναμη και ζήλο προς την κορυφή. Φυσικά αγωνίζονται συνεχώς, συνειδητά και απολαμβάνουν ελάχιστα. v Κατώτερη τάξη, κάτι ανάλογο με τους δούλους της αρχαίας Ρώμης, αγρότες του Μεσαίωνα, εργάτες της βιομηχανικής επανάστασης. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν εγκλωβιστεί στην αδυναμία τους και διαφεύγουν εικονικά προς πράξεις φαύλου κύκλου. Πράττουν με σκοπό να «αποδείξουν» στον εαυτό τους ότι είναι ελεύθεροι. Αποτέλεσμα των ξεσπασμάτων τους είναι η περισσότερη βύθισή τους στην ανικανότητα και αδυναμία. Έτσι λοιπόν λίγο πριν την δεύτερη διεξαγωγή των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα, περί τα 50 - 65 χρόνια μετά την έναρξη του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, 60 χρόνια μετά την εποποιία της Βορείου Ηπείρου και τη μάχη της Κρήτης, οι νεοέλληνες κηδεμόνες, σύμφωνοι με τον καθολικό νου των δυναστών, προετοιμάζουν τα νέα άτομα για να πληρώσουν τις θέσεις της κατώτερης τάξης. Παράλληλα, επέβαλλαν και την εισαγωγή στην χώρα και άλλων ώστε να υπάρχει και ανταγωνισμός μέσα στην κατώτερη τάξη, ώστε να νομίζουν ότι δεν είναι ο τελευταίος τροχός. Οι ξένοι εργαζόμενοι αποτελούν περί το 20%, αν όχι περισσότερο, του εργατικού δυναμικού. Πλείστοι εξ αυτών δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα, μόρφωση αλλά και, δυστυχώς, κοινωνική παιδεία, οπότε και με αυτές τις συνθήκες συντρέχουσες, η κατώτερη τάξη των ιθαγενών αισθάνεται ανώτερη από κάποια άλλη και οι δυνάστες επιρρίπτουν όλα τα στραβά και άνομα είτε στους εισαγόμενους κατώτερης τάξης εργάτες, ή στην μεσαία τάξη, ώστε να μείνουν ανεμπόδιστοι στην συνέχιση της κυριαρχίας των. Και τι κάνουν οι υπήκοοι της μεσαίας τάξης; Και ποιοι είναι αυτοί; Το ποιοι αποτελούν την τάξη αυτή είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε, καθότι άπαντες υποστηρίζουν ότι είναι μέλη της. Οι της κατώτερης, ώστε να δείξουν την ανωτερότητά τους. Οι δυνάστες δε για να αποκρύψουν την ισχύ τους και να ευμενήσουν το λαό και την κατώτερη τάξη ώστε να παραμένουν ήσυχοι και να τους ανέχονται. Επίσης, οι δυνάστες έχουν και άλλο σύστημα σε ισχύ. Λέγουν δηλαδή ότι υπάρχει δημοκρατία. Και έχω θεία της οποίας το όνομα είναι Δημοκρατία. Άρα κατ’ όνομα υπάρχει η Δημοκρατία. Στην ουσία όμως; Ας δούμε τι γίνεται στη χώρα που βεβηλώνει το όνομα: Ελλάς. Η ίδια κλίκα προβαίνει στις εξής ενέργειες: v Δημιουργεί και εγκρίνει το Σύνταγμα, και μάλιστα ανά τακτά χρονικά διαστήματα – 10 με 15 χρόνια. Οπότε επιβάλλει την δυναστεία της. v Ελέγχει την Νομοθετική εξουσία. Δημιουργεί και εγκρίνει τους νόμους. v Είναι η Εκτελεστική εξουσία. Δημιουργεί κυβέρνηση πλήρως ελεγχόμενοι από τους ίδιους. Παρόμοια επιβάλλεται η δυναστεία της σε όλα τα στρώματα των ενόπλων δυνάμεων, της ασφάλειας, κλπ. v Ελέγχει άμεσα και επιβάλλει την δικαστική εξουσία. Τοιουτοτρόπως δεν υπάρχουν οι απαραίτητες και υποσχόμενες τρεις εξουσίες για την ορθή διακυβέρνηση ενός κράτους. Αντ’ αυτού όμως, όπως και άλλοι δυνάστες έπραξαν , μεταθέτουν την γνώμη και γνώση του λαού προς αλλού. Έτσι, για μερικό χρόνο τώρα, έχουμε «δράση» του κοινού. Συσπειρώνονται γύρω από κάποια ομάδα επαγγελματιών και προσπαθούν να δείξουν την ελευθεριότητά τους είτε επιβάλλοντες ή εκλιπαρώντες για δικαιώματα. Γινόμαστε λοιπόν μάρτυρες μιας ακόμη παραπλάνησης του λαού, ο οποίος μέχρι εκεί φτάνει. Δεν βλέπει το δάσος αλλά κάποιο κλαδί του δένδρου. Και οι δυνάστες γνωρίζουν πολύ καλά το έργο τους και συνεχίζουν να το εφαρμόζουν. Και το μέλος της κατώτερης τάξης, στην προσπάθειά του να φανεί μεσαίος, προχωρεί σε πράξεις που τον βυθίζουν ακόμη βαθύτερα. Ταυτόχρονα, στην ανατροφή των τέκνων του κάνει σφάλματα εγκληματικά, αλλά μάλλον ποτέ δεν θα τα νοιώσει ούτε ο ίδιος ούτε το νέο άτομο, το οποίο αφού ενηλικιωθεί θάχει τον τρόπο αντίδρασης (δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω την λέξη σκέψη, διότι δεν θα σκέπτεται) που του επιβάλλεται. Έτσι λοιπόν, ακόμη και Έλλην να γεννηθεί κάποιο άτομο, σύντομα οι ίδιοι οι γονείς του τον αφελληνίζουν και τον προωθούν με σιγουριά προς την κατώτερη τάξη, στην οποία έχει επιβληθεί η ανοησία. Ενδέχεται δε εάν κάποιο άτομο γλιτώσει και προχωρήσει προς την μεσαία τάξη, αλλά έχει δυνάμεις για παραπάνω να εξαλειφθεί, είτε από τους δυνάστες, ή και από τους ίδιους τους γονείς και κηδεμόνες του. Και προς αποφυγή τέτοιου γεγονότος φροντίζουν οι δυνάστες να παραπλανούν και αποπλανούν την κατώτερη και μεσαία τάξη, ειδικά από τον καιρό που βρίσκονται σε νηπιακή και νεαρή ηλικία. Είναι δείγμα καταφανές το πρόγραμμα παιδείας. Όχι μόνον έχουμε το χειρότερο σύστημα παιδείας στην ομοσπονδία που ανήκουμε, αλλά και συνεχώς και αδιαλείπτως φροντίζουν να χαμηλώνουν το πνευματικό και γνωστικό επίπεδο όλων, ειδικά δε των νέων. Από τα σχολειά ως την τηλεόραση, τους δρόμους και τα συνθήματα τα νειάτα οδηγούνται εκ του ασφαλούς προς την δουλεία και την εκγύμνωση. Πέρα όμως από τις άμεσες πράξεις των δυναστών, έχουμε και τις συνεχείς δράσεις των κηδεμόνων οι οποίοι προσπαθούν και εξαλείφουν κάθε ζωντανό εγκεφαλικό κύτταρο. Ενώ το νεαρό άτομο έχει δυνάμεις και δυνατότητες λειτουργίας του εγκεφάλου, το εξωθούν σε χρήση των όποιων δυνατοτήτων του προς υπηρεσία των δυναστών. Ας αναφέρω ένα παράδειγμα: Το νεαρό άτομο έχει κλήση προς τις θετικές επιστήμες. Αντιλαμβάνεται τα μαθηματικά. Ερευνά την φύση. Ερωτά περί των άστρων. Αποδεικνύει ικανότητες κατά πολύ περισσότερες των συνομηλίκων και της οικογένειας. Οπότε σύσσωμοι και σύντρομοι οι κηδεμόνες φροντίζουν να παρασύρουν το νεαρό άτομο προς ην αλητεία. Και το επιτυγχάνουν. Έχουν την δύναμη και εξουσία επί του νεαρού ατόμου, αφού μάλιστα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των δυναστών. Και πως το καταφέρνουν; Καλώς, το νεαρό άτομο έχει κλήση προς τις θετικές επιστήμες. Άρα μαθηματικά, στατιστική και υπολογισμούς, προσεγγίσεις, κλπ. Οπότε, αντί να προωθηθεί προς Γεωμετρία και Άλγεβρα, αντί να προετοιμάσει το μέλλον του προς εκεί που έχει κλήση, το οδηγούν οι κηδεμόνες προς την αλητεία. Τι εννοώ αλητεία; Να όταν κλέβεις τι είναι; Όταν η κοινωνία είναι ληστρική και συ υπάκουό της μέλος τι είσαι; Οπότε αν η κοινωνία δέχεται κάτι κακό και συ κάνεις αυτό το κακό, δεν είσαι και συ ανήθικος; Οπότε όταν η κοινωνία σου επιτρέπει να αγωνιστείς όχι με άμιλλα αλλά με μίσος για να πάρεις το βιός και τους κόπους του συνανθρώπου σου, τι είναι; Οπότε αν η κοινωνία σου επιτρέπει να παίζεις στοιχήματα, να κλέβεις, να παίρνεις από τον συνάνθρωπό σου, επειδή δεν μπορεί να προστατεύσει την περιουσία του, το σπίτι του, τα αγαθά του, και συ σαν ισχυρότερος, έστω και για μια στιγμή, εκμεταλλεύεσαι την νομιμοποιημένη ανηθικότητα αυτή δεν είσαι αλήτης; Δεν είσαι μοιχός; Δεν είσαι κλέφτης; Δεν είσαι δολοφόνος; Δηλαδή μόνο οι δυνάστες έχουν το προνόμιο της σκέψης και κρίσης και συ εκμεταλλεύεσαι τις ανηθικότητες των δυναστών και δράττεις από τους συνανθρώπους σου και ταυτόχρονα αισθάνεσαι δίκαιος και ηθικός; Και όταν χάσεις από τέτοιες πράξεις, έχεις το δικαίωμα να τα ρίξεις στους συνανθρώπους σου; Γιατί να μη προσπαθήσεις να αποσοβήσεις το κίνδυνο, την ανηθικότητα και την ανομία, αλλά βρίσκεις δικαιολογίες για τις ανηθικότητές σου; Άρα τον κάνουμε τον αλήτη καθημερινά. Τον δημιουργούμε και είτε δεν το αισθανόμαστε, ή και καμαρώνουμε με την δικαιολογία ότι είμαστε νόμιμοι, παρά το ότι οι νομοθέτες είναι και ανήθικοι και δολοφόνοι των παιδιών μας, διότι αυτό που δημιουργούμε, με επιβολή των δυναστών, δεν είναι αυτό που γεννήθηκε, δεν είναι αυτό που η φύση παράγει, αλλά ένα εξάμβλωμα που με την αρωγή μας παράγουν οι δυνάστες οι οποίοι έτσι εξουσιάζουν. Τι πρέπει να κάνουμε; Επανάσταση, όχι απλά να πάρουμε τα όπλα, αυτό είναι εύκολο. Τόκαναν τόσοι και τόσοι. Αρκετοί μάλιστα και πέτυχαν. Πρέπει να κάνουμε ολική επανάσταση. Από το νου στην λογική, στις συνήθειες και στην ηθική μας. Να βάλουμε σκοπό συνειδητά. Ο δρόμος της αρετής δύσκολος, αλλά κάπου σε βγάζει. Ο δρόμος της μωρίας ανύπαρκτος, δίχως όρια και χωρίς σκοπό, δεν έχει τέλος. Μιας και μεις μολυνθήκαμε από δυνάστες και κηδεμόνες, ας αφήσουμε τη νέα γενιά να βρει το δρόμο της, μη την καταδικάζουμε ες αεί. |