Γιατί Τι ‘ναι Θάνατος; Δύσκολος ο ορισμός του, πασιφανείς οι επιρροές του. Συνήθως, στα μικρά μας χρόνια: Τον ακούμε! Τον φοβόμαστε! Αλλά λίγο μας επηρεάζει. Αργότερα, γινόμαστε «ισχυροί» τον αντέχουμε τον περιπαίζουμε στις συζητήσεις! Μας δημιουργεί πλείστα ερωτήματα Μετά, όταν αρχίσουμε και νοιώθουμε τις αδυναμίες μας, μας τρομάζει. Αυτούς που φεύγουν, εκείνους που μας παίρνει, τους λυπόμαστε, στην άγνοιά μας, μας λείπουν! Τότε, μετά την μιά και την επόμενη και την άλλη, κάνουμε σκέψεις αλλοπρόσαλλες λέμε, ότι μάλλον, δεν είναι Αυτός που νομίζαμε! Εκείνη τη στιγμή πλάθεται η «σοφία» μας, όπλο στην απόγνωση! Αλήθεια, γινόμαστε σοφοί; ή ξεφεύγουμε από την πραγματικότητα και δίνουμε μιά του Χάρου, όπως λέμε οι Κρητικοί; Αυτή τη περίοδο, αφού μου πήρε φιλτάτους και αγαπητοτάτους, μιας και σιγοσκάπτει και γι άλλη, χαμένος στην απόγνωση όντας σε πελάγη ανικανότητας ζητώ αποκούμπι ελπίδας αναζητώ παρηγοριά, θα προτιμούσα γνώση! Πόσο προτιμότερη η αβεβαιότητα της σιγουριάς του χαμού; Πόσο απάνθρωπη η αίσθηση του αποχωρισμού; Πόσο ανήμπορος μπρος στα φυσικά στοιχεία; Πόσο δυνατότερη της φύσης κάθε παραξενιά; Από που και προς τα πού ο δρόμος μας; Υπάρχει πριν; Θάχουμε μετά; Είναι πραγματικότητα αυτό που «νομίζουμε» ότι διαβιούμε; Ποιός ο σκοπός μας και γιατί; |