Mia cara madre,
sta pe' trasí Natale,
e a stá luntano cchiù
mme sape amaro....
Comme vurría allummá
duje o tre biangale...
comme vurría sentí
nu zampugnaro!...
A 'e ninne mieje facitele 'o
presebbio
e a tavula mettite 'o piatto
mio...
facite, quann'è 'a
sera d''a Vigilia
comme si 'mmiez'a vuje stesse
pur'io...
E nce ne costa lacreme st'America
a nuje Napulitane!...
Pe' nuje ca ce chiagnimmo
'o cielo 'e Napule,
comm'è amaro stu ppane!
Mia cara madre,
che só, che só
'e denare?
Pe' chi se chiagne 'a Patria,
nun só niente!
Mo tengo quacche dollaro,
e mme pare
ca nun só' stato maje
tanto pezzente!
Mme sonno tutt''e nnotte 'a
casa mia
e d''e ccriature meje ne sento
'a voce...
ma a vuje ve sonno comm'a
na "Maria"...
cu 'e spade 'mpietto, 'nnanz'ô
figlio 'ncroce!
E nce ne costa lacreme st'America
a nuje Napulitane!...
Pe' nuje ca ce chiagnimmo
'o cielo 'e Napule,
comm'è amaro stu ppane!
Mm'avite scritto
ch'Assuntulella chiamma
chi ll'ha lassata e sta luntana
ancora...
Che v'aggi''a dí? Si
'e figlie vònno 'a mamma,
facítela turná
chella "signora".
Io no, nun torno...mme ne resto
fore
e resto a faticá pe'
tuttuquante.
I', ch'aggio perzo patria,
casa e onore,
i só carne 'e maciello:
Só emigrante!
E nce ne costa lacreme st'America
a nuje Napulitane!...
Pe' nuje ca ce chiagnimmo
'o cielo 'e Napule,
comm'è amaro stu ppane!