Ik ben dus Piet, 32 jaar en werk als sales-promotor voor de Dagbladunie. Verder ben ik getrouwd met Petra en heb een dochter van bijna 2, Sanne. We wonen na enige verhuizingen nu in Alkmaar. (Piet is overigens iemand van rond de 1.90 meter met kort donker haar en lijkt uiterlijk nog het meest op de slimme speurder uit een of andere film of stripboek - PL).

Vergeleken met jou niet; ik ben begonnen met Sheik Yerbouti, maar echt fan werd ik pas ten tijde van Tinseltown Rebellion en You Are What You Is. En dat loopt zo'n beetje parallel met het begin van Black Page. Het was dus vrij laat, maar wat je noemt een hevige kennismaking.

Er zijn inderdaad meer mensen die mooie popmuziek maken, of mooie klassieke muziek, of geinige pop-opera's, of noem maar op. Maar er zijn er slechts enkelen die dat allemaal doen en er is er maar één die alles op zo'n hoog niveau doet: Frank Zappa. Daar komt bij dat hij alles in onnavolgbare stijl doet.

(Na lang denken) Ik heb eigenlijk alleen dingen die ik minder goed vind. Net als veel mensen (poll-inzenders) vind ik de '74 (Roxy/One Size) en '88 periode het best, ik hou echter absoluut niet van het werk met Flo & Eddie en ook Zappa's klassiek werk vind ik niet echt geweldig. Ik vind het een moeilijke vraag, ik vul ook nooit de Poll in... Dat 70 mensen dat wel lukt snap ik niet, maar ik moet er meteen bij zeggen dat ik er wel heel erg blij mee ben dat ze het doen.

Ja, ik ben erg weg van Michael Nyman en verder moet ik helaas bekennen onderweg veel naar Radio 3 te luisteren. Een vrij brede smaak dus.

Voornamelijk uit onvrede met het toen bestaande blad 'Cucamonga'. In eerste instantie zou ik gaan samenwerken met de maker ervan, maar het blad had een slechte naam, die ik eerst weg zou moeten werken, en het was gewoon beter om opnieuw te beginnen.

Er was blijkbaar niemand anders. Nu moet ik ook zeggen dat e.e.a. wel in een stroomversnelling geraakt is omdat ik hoorde dat er in het zuiden van het land iemand rondliep met dezelfde plannen. Achteraf hoorde ik dat hij alleen nog maar aan het bekijken of er belangstelling bestond voor een blad.

In eerste instantie waren er ook meer mensen bij betrokken: Nick Roovers, Jos Schoone en ons createam Karin & Koos. Wij zijn één avond bij elkaar geweest en hebben die avond alles doorgesproken, namen als 'Hot Barfs!' verzonnen; in feite is in een uur of twee en in een heel leuke sfeer de grondslag gelegd voor alle volgende edities.

Omdat 'ie vergeet te stoppen. Het wordt van je verwacht; er sluipt een soort logica in. Mensen verwachten gewoon dat je het doet. Het is net als leven, het gaat gewoon door en voor je het weet ben je alweer met een nieuw nummer bezig. Maar belangrijker is dat het nog steeds leuk is. En dat heeft veel te maken met het feit dat ik het blad voornamelijk alleen maak, er geen 'team' is. Je ziet het bij andere bladen, er komen meningsverschillen, dat breekt op en dat gaat ten koste van een blad. Uiteindelijk moet er toch iemand een beslissing nemen en dat doe ik dan maar.

Twee maanden kopij verzamelen, drie weken uitzoeken en typen en een of twee weken gespannen wachten tot het blad van de drukker komt. Het blad wordt namelijk op losse A4-tjes gemaakt. Dat stuur ik met hoesjes en foto's naar de drukker. Daar wordt alles gemonteerd, komen de foto's in het juiste formaat erbij, wordt de cover opgemaakt, enz. Pas na die week zie ik het blad voor het eerst compleet, dus dat is echt een spannend weekje.

Het materiaal komt uit Amerika, van Zappa-fans, uit tijdschriften, van de platenmaatschappij en van mensen die info, foto's en teksten toesturen. Er komt relatief weinig informatie van Barking Pumpkin of van de Hot-Line; daar vertellen ze niet altijd wat ze zelf al weten. Via onofficiële kanalen heb ik vaak nog eerder nieuws. Zo heb ik nu (15 mei - dag van het interview - PL) al een cassette van de Yellow Shark, terwijl de precieze releasedatum nog steeds niet bekend is gemaakt.

In feite wel. Ik heb één keer een stuk geweigerd, omdat het niets met Zappa te maken had en ook niet leuk of interessant voor de lezers zou zijn.

Er is wel eens kritiek op stijl- en taalfouten. Dat vind ik jammer, want het gaat in eerste instantie om de informatie. Hoe goed je het ook probeert te doen, iedereen maakt wel eens fouten en dan vind ik het onzin dat iemand zeurt over d's en dt's.

Dat iedereen een eigen mening heeft vind ik verder alleen maar perfect. Zo'n mening plaats ik ook graag en soms lok ik het wel eens uit, zoals bijvoorbeeld met m'n recensie van Playground Psychotics. Nou, de reacties daarop zijn inderdaad gekomen.

Iedereen leest alles! En wel om dezelfde reden dat Zappafans ook alle cd/lp's kopen, ook al vindt hij of zij er niets aan. En dat vind ik gewoon jammer.

Het wordt steeds minder interessant; er komen meer herhalingen en ook neemt het commentaar op bootlegs toe. De enkele bootleg die uitkomt wordt voor de volledigheid vermeld, maar de fan zit er volgens mij niet meer op te wachten. Kijk maar naar Beat the Boots, dat is een mislukt projekt. Box 2 loopt niet of nauwelijks, het meest interessante ervan is eigenlijk het scrapbook. En zoals het er nu naar uit ziet zal er ook geen derde box meer komen.

Tja, die toekomst, ik zie het, gezien Zappa's gezondheid, somber in, er is gewoon te weinig tijd, denk ik. En wat deze muziekstijl betreft, het is een noodzakelijk kwaad. Ik heb al gezegd dat ik er niet van hou en ik heb er ook weinig verstand van. Dat is me wel eens kwalijk genomen, maar nu kan ik gelukkig op een groepje mensen rekenen die er wel zinnig over kan schrijven.

Nauwelijks. Eigenlijk alleen het uiterlijk is veranderd; vanaf nummer 35 maken we gebruik van een nieuw lettertype en vanaf het nummer ervoor van een andere drukker, waardoor het blad in zijn geheel mooier en beter afgewerkt is.

Wat betreft de medewerkers. In eerste instantie deden Karen & Koos de lay-out en het plakwerk. Toen zij ermee ophielden ben ik dat ook zelf gaan doen en nu gebeurt een groot deel in de drukkerij. Behalve een kleine, vaste kern schrijvers wisselen de medewerkers regelmatig.

Nee, ook hier is een vaste kern. Er vallen altijd, meestal om onduidelijke redenen, leden af, maar gelukkig komen er meer nieuwe bij dan er afvallen. Verder gaat met de leeftijd van het blad die van de leden ook omhoog. De gemiddelde leeftijd is nu - geloof ik - 32; tijdens een vorige Poll heb ik dat eens genoemd, daar kun je dus nu 1 of 2 jaar bij optellen. Er zijn nu ongeveer 330 leden, waarvan de jongste, voor zover ik weet, 18 of 19 is en de oudste 48. Ja, er zijn ook vrouwen lid, maar die zijn op de vingers van één hand te tellen.

Nu we het over leden hebben, dat is overigens, samen met de correspondentie, nog iets wat bij mijn werk voor Black Page hoort: de (leden)administratie. Het is niet zoveel werk, maar het moet gedaan worden en ik moet er echt voor gaan zitten. Maar in twee, drie uur kun je, als je niet gestoord wordt, heel wat werk verzetten.

Nee, ik krijg er niets voor, ja af en toe eens een cd van een platenmaatschappij, maar verder is het 'liefdewerk'. Het geld van de leden gaat naar een speciale rekening voor de fanclub. Het saldo moet steeds toereikend zijn voor de Black Page en als het saldo hoog wordt kan er eens iets extra's gedaan worden, zoals bijvoorbeeld de Photo-Special of de Captain Beefheart Special. De specials kosten extra geld, vaak net zoveel als een normale editie van Black Page. Dat geld moet toch van de abonnees komen, want voor speciale dingen zijn er onvoldoende kopers.

Er zijn twee hoogtepunten: de tot nu toe enige door Black Page georganiseerde Zappadag in 1985 en de ontmoeting met Frank Zappa zelf tijdens diens persconferentie in 1988. Zappa nu eens niet ver weg op een podium, maar 'live' op gespreksafstand achter een bureautje.

Het absolute dieptepunt was de Captain Beefheart Special. Die was ronduit slecht gedrukt en er was toen geen geld om het over te laten doen. Dezelfde drukker presteerde het ook nog eens om van een normale editie van Black Page een paar cm tekst van elke pagina te laten vallen. Je snapt wel dat ik toen een andere gezocht heb. En nu ben ik inmiddels met de 3e bezig...

Ach, we zien elkaar als collega's, er is een bladenruil en dat is het. Er is geen overleg of nader contact. Ik blijf het leuk vinden 'heet' nieuws als eerste te melden.

Black Page is gewoon het beste blad. Er staat het meest in en en het ziet er gewoon het best uit.

Zolang er nog vermeldenswaardige dingen gebeuren en dat is op dit moment een periode die te overzien is, vrees ik. Civilization en Lost Episodes komen nog uit en daarna is het zo'n beetje op. (nogmaals: het interview vond half mei plaats) Ik vraag me af of er gezien Zappa's gezondheid nog veel echt nieuw werk te verwachten is. Plannen zijn er genoeg, maar de uitvoeringen ervan zijn grote vraagtekens.

Nee, of ja, toch wel. Het lijkt me tijd om mijn vrouw Petra via deze weg maar eens hartelijk te bedanken voor haar 'support'. Zij heeft het perfect in de vingers om mij tijdig op te poren of juist af te remmen. Vaak ziet ze mij met een telefoonhoorn aan mijn oor of achter mijn typmachine. Ongemerkt boor ik haar toch veel van mijn vrije tijd door haar neus. Maar: geen onvertogen woord van haar kant.