18/6
Het Nationaal Bodemonderzoek naar de terugwerkende kracht van FZ wordt onverdroten voortgezet. Alle echelons komen aan bod. Deze procedure is uitputtend, want de hoeveelheid grondwerk is van dien aard, dat zelfs de plantsoenendienst spablauw zou zien van de inspanning. Onderweg zijn er de gekste dingen, afgezien van muurbloemen en brandnetels. Bijvoorbeeld een gladde jus zonder klontjes, het L.S.O. speelt FZ als een bord Brinta zonder kippenvel. Meer een instant-aroma uit de spuitbus dan een handgemaakte plumpudding. Een serie pufjes is niet genoeg voor een lange adem. Een spanningsboog is geen serie schakelingen van een centrale kern naar een batterij van 1 ½ volt. Plusminus brengt geen Elektra of lonisation tot stand.

De achtergrond van Brown shoes don’t make it -een paar strijkers, een trompet, een (contra) basklarinet- is effectiever, interessanter en mooier dan Jane en Bob bij elkaar opgeteld. In de FZ-canon is het L.S.O. een losse flodder. Ook een scherpschutter doet aan Russische roulette. Toch is het L.S.O. onmisbaar voor de beeldvorming. Piksels dragen bij aan het contrast, en zonder contrast geen vlakverdeling. (I paint modern)

On stage bevat voldoende conserveermiddel en anti oxidant. Op de selectie kan gekat worden, maar vandaag zijn we poeslief. We blijven hopen op een vervolg.

Gail Zappa wil kalm aan doen, anders raakt de markt verstopt. Bruce Fowler is toch gek op fossielen? Waarom laat hij Gail Zappa niet in beton gieten? Dan kan hij daarna de kelder uitmesten. Stof in overvloed.

Dankzij Ivo van Hove nieuwe stoffelijke resten, wie had dat kunnen denken? Zijn eigen Festival staat tot aan de lippen in de schaamluis, getuige het advies van de geldkraan. In onze kring is het FZ-onderdeel spraakmakend, doch buiten de kring is FZ een vertegenwoordiger van stofzuigers.

Conceptual continuity is net zo makkelijk als het voortzetten van een opzet. Bovendien liep er voor The Honker van Hollywood al een Neus in St. Petersburg.