REPORT 3 ตำนานสามเทวภัณฑ์

สามเทวภัณฑ์ (SANSHU NO JINGI) โดย Konru

แฟน ๆ เกม KOF คงรู้กันดีว่า ในเนื้อเรื่องของเกม ถ้านำคุซานางิ  เคียว, ยางามิ  อิโอริ, คางุระ  จิซึรุ มาจับกลุ่มเข้าทีมแล้ว จะกลายเป็น "ทีมสามเทวภัณฑ์" ซึ่งจะมีฉากจบแบบพิเศษให้    คุณทราบหรือไม่ว่า "สามเทวภัณฑ์" นั้นหมายถึงอะไรบ้าง

ตั้งแต่โบราณกาลมา  ญี่ปุ่นมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์  3 ชิ้นที่ยึดถือเป็นสัญลักษณ์แห่งความถูกต้องแห่งพระราชอำนาจของพระจักรพรรดิ และยังเป็นสัญลักษณ์ของเทพเจ้า  เรียกว่า  "สามเทวภัณฑ์" อันได้แก่  มณีทรงหยดน้ำยะซากะนิ  กระจกยาตะ  และดาบคุซะนางิ   ซึ่งทั้งหมดมีที่มาจากตำนานโคจิกิ  อันเป็นหนังสือที่เก่าแก่ที่สุดของ ญี่ปุ่น  ดังนี้  

มณียะซากะนิ (YASAKANI NO MAGATAMA) และกระจกยาตะ (YATA NO KAGAMI)

 
   ลักษณะของมณีแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นที่เรียกว่ามางะทามะนั้น  เป็นมณีรูปทรงโค้งคล้ายหยดน้ำหรือเหมือนเครื่องหมายจุลภาค ( , ) ทำด้วยหยก หินโมรา หรือหินมีค่าชนิดอื่น ๆ    เริ่มมีในสมัยยาโยย (ประมาณ 300 ปีก่อน ค.ศ - ค.ศ 300)

  คำ [ยะซากะนิ] สามารถแยกได้เป็น [ยะ] , [ซากะ] และ [นิ]    คำว่า [ยะ] เป็นภาษาโบราณหมายถึง 'จำนวนนับไม่ถ้วน' , [ซากะ] แปลตามตัวอักษร
หมายถึงหน่วยวัดความยาว "ชะคุ" ซึ่ง 1 ชะคุเทียบได้ประมาณ 30.03 เซ็นติเมตร  [นิ] แปลว่า 'มณี'   เมื่อทั้งสามคำมารวมกันก็จะหมายถึง มณีชิ้นใหญ่ที่ร้อยด้วยกันเป็นสายยาว  มักใช้เป็นเครื่องประดับคอ ทำด้วยหินมีค่า ทอง หรือ ดินเหนียว

ส่วนกระจกยาตะนั้น  กระจกโบราณทำด้วยทองเหลือง นิเกิล เหล็กหรือโลหะอื่น ๆ  บนผิวหน้าเป็นตะกั่วฉาบปรอท  ถือเป็นของมีค่ามาก เพราะเป็นที่เคารพนับถือในฐานะสัญลักษณ์แห่งเทวีอามาเทราสุ   คำว่า [ยาตะ] มาจากภาษาญี่ปุ่นโบราณ [ยะ-อาตะ] ซึ่ง [ยะ] ก็แปลว่า 'จำนวนนับไม่ถ้วน'  ส่วนคำ [อาตะ] เป็นหน่วยวัดความยาวโบราณ เทียบได้เท่ากับ "คืบ"  เมื่อรวมกันสองคำจะมีความหมายเชิงนัยว่า "ใหญ่โต"

 สำหรับที่มานั้น ต้องกล่าวถึงตั้งแต่เริ่มต้นของตำนานโคจิกิ  คือ เทพอิซานางิและเทวีอิซานามิผู้สร้างเกาะญี่ปุ่น ได้ให้กำเนิดเทพมากมาย แต่มีเพียง 3 องค์ที่มีอำนาจเหนือเทพองค์อื่น ๆ คือ  เทวีอามาเทราสุ เป็นเทวีแห่งดวงอาทิตย์   เทพซึคุโยมิ เป็นเทพแห่งดวงจันทร์  และเทพซุซาโนโอะ เป็นเทพแห่งท้องทะเล  เมื่อเทวีอิซานามิได้สิ้นชีวิตลงจากการให้กำเนิดเทพแห่งไฟ  เทพซุซาโนโอะก็ได้แต่เศร้าโศกจนไม่เป็นอันปกครองท้องทะเล เกิดเภทภัยและความเดือดร้อนมากมาย  เทพอิซานางิจึงพิโรธในความอ่อนแอและขับไล่เทพซุซาโนโอะออกจากเมืองที่ปกครองอยู่  เทพซุซาโนโอะคิดไปอำลาพระภคินี ณ สวรรค์ทากะมางะฮาระ

แต่ด้วยความอัปลักษณ์และพละกำลังมหาศาลทำให้เป็นที่ตื่นกลัวจนสวรรค์อันเงียบสงบก็กลับวุ่นวาย  เทวีอามาเทราสุคิดว่าเทพซุซาโนโอะมา เพื่อแย่งชิงอำนาจจึงหลบซ่อนตัวอยู่ในถ้ำที่เรียกว่า  ถ้ำหินแห่งสรวงสวรรค์ (อาเมะโนะอิวาโตะ)  โลกจึงไร้ซึ่งแสงอาทิตย์เกิดความเดือดร้อนไปทั่ว ดังนั้นแล้วเทพทั้งหลายจึงมารวมตัวกัน  และวางแผนหาทางให้เทวีอามาเทราสุออกจากถ้ำ  โดยใช้มณียะซากะนิซึ่งร้อยเป็นสาย พร้อมด้วยกระจกยาตะร้อยอยู่ตรงกลาง แขวนไว้ที่กิ่งบนของต้นซากะคิ  ให้กระจกนั้นอยู่ตรงกิ่งกลาง แล้วยกต้นไม้มาตั้งไว้หน้าถ้ำที่พระนางซ่อนตัวอยู่  จากนั้นก็จัดให้มีการร้องรำเป็นที่สนุกสนานจนพระนางรู้สึกแปลกใจ  จึงแง้มประตูหินออกมาเล็กน้อย  เทพที่คอยอยู่หน้าถ้ำ รอจังหวะหันกระจกส่องไปยังร่างอันส่องประกายงดงามของพระนาง จนพระนางเข้าใจผิด  คิดว่ามีเทพองค์ใหม่ถือกำเนิดขึ้น จึงผลักประตูหินออกเพื่อดูหน้าให้ชัด ๆ  พอดีเทพแห่งพละกำลังก็รีบดึงข้อมือพระนางออกจากถ้ำอย่างรวดเร็ว

ส่วนเทพ องค์อื่น ๆ ก็ช่วยกันปิดประตูหินและขึงเชือกไว้ที่ปากถ้ำ เมื่อเทวีอามาเทราสุออกมาจากถ้ำหิน โลกที่มืดมิดมานานก็สว่างไสวดังเดิม  เทพทั้งหลายมีความเห็นว่า  เทพซุซาโนโอะเป็นต้นเหตุของความวุ่นวายครั้งนี้  จึงจับตัดผมและเล็บแล้วขับไล่พระองค์ลงจากสวรรค์ให้ไปยังโลกมนุษย์  ส่วนมณียะซากะนิและกระจกยาตะนั้น เหล่าเทพก็ได้ถวายให้แก่เทวีอามาเทราสุในเวลาต่อมา

ดาบคุซะนางิ (KUSANAGI NO TSURUGI) หรือ
ดาบอาเมะโนะมุราคุโมะ(AMENOMURAKUMO NO TSURUGI)

อันคำว่าดาบหรือทสึรุงินั้น หมายถึงดาบที่มี 2 คมหรือกระบี่แบบจีน เรียกได้อีกอย่างว่า ตะจิ   ส่วนที่เรียกกันว่าดาบญี่ปุ่นนั้น เป็นดาบรูปโค้ง มีคมด้านเดียว เรียกว่า คะตะนะ   ข้อแตกต่างระหว่าง ตะจิ และ คาตะนะ คือ ตะจิ เป็นดาบยาวและมักมีที่ร้อยสายสะพายตรงฝักดาบ  นอกจากนี้เวลาสะพาย  คมดาบจะหันลงด้านล่าง ต่างจากคาตะนะซึ่งจะหันขึ้นด้านบน

ที่มาของดาบคุซะนางินั้นคือหลังจากเทพซุซาโนโอะถูกขับไล่ออกจากสวรรค์ทากะมางะฮาระมายังโลกมนุษย์แล้วพระองค์ได้เดินทางผ่านสถานที่
ต่าง ๆ  อย่างไร้จุดหมายจนกระทั่งมาถึงฮิคาวะ (ปัจจุบันคือแม่น้ำฮิอิ จังหวัดชิมาเนะ) ในแคว้นอิซุโมะ  เทพซุซาโนโอะเดินมาตามริมฝั่งแม่น้ำ 
แลเห็นตะเกียบลอยมาตามน้ำจึงเดินทวนแม่น้ำขึ้นไปหวังจะหาที่พักแรมก็ได้พบกับบ้านใหญ่โตงดงาม เมื่อพระองค์เปิดประตูเข้าไปก็เห็นหญิงงาม
กับพ่อแม่ที่แก่ชรากำลัง นั่งร้องไห้อยู่ภายในบ้าน  จึงเข้าไปสอบถามได้ความว่า ทุก ๆ ปีจะมีสัตว์ประหลาดชื่อ ยามาตะ โนะ โอโรจิ
มาก่อความเดือดร้อนทั้งชีวิตและทรัพย์สินของชาวบ้าน  คนทรงบอกว่ามีวิธีที่ทำให้โอโรจิไม่มาก่อความวุ่นวายอีก คือ ในปีนี้จะต้องส่งเจ้าหญิงคุชินาดะ
ซึ่งเป็นลูกสาวเป็นเหยื่อสังเวยแก่โอโรจิ  ทั้งสามจึงเศร้าโศกเสียใจ

เทพซุซาโนโอะนึกชอบเจ้าหญิงจึงอาสาปราบยามาตะ โนะ โอโรจิ   ซึ่งกล่าวกันว่ามีรูปร่างเป็นงูใหญ่มีตาสีแดงเหมือนผลโฮโอซุคิ (ผลไม้คล้ายผลเชอรี่แต่กินไม่ได้)  มีหนี่งร่างแต่มีแปดหัวและแปดหาง  บนลำตัวมีตะไคร่ ต้นสน ต้นซีดาร์และอื่น ๆ ขึ้นอยู่เต็ม  มีความยาวแทบจะโอบล้อมภูเขาและหุบเขาได้ 8 ลูก เริ่มแรกเทพซุซาโนโอะใช้อำนาจแปลงตัวเจ้าหญิงคุชินาดะให้กลายเป็นหวีเล็ก ๆ เสียบไว้กับผมของตน  แล้วสั่งให้พ่อแม่ของเจ้าหญิงกลั่นเหล้าแรง ๆ ไว้ พร้อมกับทำรั้วยาวที่มีช่อง 8 ช่อง และให้ตั้งภาชนะใส่เหล้าไว้หน้าช่องที่รั้วนั้นจนครบ  เมื่อโอโรจิปรากฎตัวและได้กลิ่นเหล้าก็มุ่งไปยังรั้ว แล้วสอดหัวทั้งแปดเข้าไปดื่มเหล้าที่แต่ละช่อง  สุดท้ายก็เมามายจนค่อย ๆ ฟุบหลับไปทีละหัวจนครบทั้งแปดหัว   หลังจากนั้นเทพซุซาโนโอะก็ใช้ดาบฟันหัวทั้งแปดของโอโรจิได้อย่างง่ายดาย

แต่แม้ว่าหัวทั้งแปดนั้นขาดไปแล้วก็ตาม  หางทั้งแปดก็ยังขยับได้อยู่  เทพซุซาโนโอะจึงฟันหางโอโรจิทีละหาง จนเมื่อถึงหางสุดท้ายก็ฟันไม่เข้า และรู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่ภายในจึงแหวะหางออกดู ก็พบดาบงดงามเล่มหนี่ง ให้ชื่อว่า ดาบอาเมะโนะมุราคุโมะ ซึ่งภายหลังก็นำไปถวายแก่เทวีอามาเทราสุ

เมื่อฆ่าโอโรจิได้แล้ว  เทพซุซาโนโอะก็อภิเศกกับเจ้าหญิงคุชินาดะและกลายเป็นบรรพบุรุษของเหล่าเทพในอิซุโมะในเวลาต่อมา
ดาบอาเมะโนะมุราคุโมะนี้ ได้ชื่อมาเพราะสถานที่ที่ยามาตะ โนะ โอโรจิปรากฎตัว จะมีหมอกปกคลุมอยู่เสมอ (มุราคุโมะ=หมอกหนา)  ต่อมาได้ชื่อว่าดาบคุซะนางิ  เมื่อเจ้าชายยามาโตะทาเครุใช้ดาบนี้ปราบหญ้าเป็นทาง เพื่อหลบหนีจากวงล้อมเพลิงของศัตรู   (คุซะนางิ=ปราบหญ้า,ดายหญ้า)  เป็นชื่อที่นิยมเรียกกันมากกว่าชื่อแรก

 ตำนานโคจิกิและนิฮอนโชคิกล่าวว่า  เทวีอามาเทราสุ ผู้ปกครองสูงสุดแห่งสวรรค์ทากะมางะฮาระได้มอบ  มณียะซากะนิ กระจกยาตะ และดาบคุซะนางิ แก่เจ้าชายนินิงิซึ่งจะเสด็จจากสรวงสวรรค์ลงไปปกครองยามาโตะ (ญี่ปุ่น)  เรียกกันว่า  "การจุติแห่งพระราชนัดดา (หลาน)"  เทวภัณฑ์ทั้งสามชิ้นนี้ถูกส่งมอบแก่พระจักรพรรดิต่อ ๆ กันมา  จนถึงรัชสมัยของจักรพรรดิองค์ที่ 10 คือ จักรพรรดิซุยนิน  มีการทำดาบและกระจกจำลองให้เป็นของพระจักรพรรดิ  ส่วนของจริงให้นำไปบูชาที่บริเวณริมฝั่งแม่น้ำอิซุซุในแคว้นอิเสะ  (ปัจจุบันคือ ศาลเจ้าอิเสะในเทศบาลนครอิเสะ จังหวัดมิเอะ)  ต่อมาดาบจริงก็ถูกย้ายไปบูชาที่ศาลเจ้าเน็ทสึดะที่แคว้นโอวาริ ซึ่งปัจจุบันอยู่ในเขตอัทสึตะ เทศบาลนครนาโงยะ   จังหวัดไอจิ  สำหรับมณีของจริงนั้น  ถูกเก็บรักษาไว้ในพระราชวังหลวง เคียงคู่กับดาบและกระจกจำลอง

ในปีบุนจิที่หนี่ง  (ค.ศ. 1185)  ดาบจำลองได้หายสาบสูญไป  กล่าวกันว่าได้จมลงก้นทะเลพร้อมกับจักรพรรดิอันโทคุ เมื่อพระองค์ทรงปลงพระชนม์ที่อ่าวดันโนะอุระ (ปัจจุบันคือตำบลโตโยอุระ จังหวัดยามางุจิ) ซึ่งเป็นสมรภูมิสงครามทางทะเลครั้งสุดท้ายของศึกเก็นเป ระหว่างตระกูลไทระและมินาโมโตะ  และได้มีการทำดาบจำลองอันที่สองขึ้นในเวลาต่อมา

ปัจจุบัน  กระจกจำลองซึ่งถูกไฟไหม้มาถึง 3 ครั้ง ถูกนำไปตั้งไว้ที่  "สถานแห่งความเกรงขาม" (KA SHIKODOKORO) ซึ่งเป็นหนึ่งในศาลเจ้าหลวง  ส่วนมณีของจริงกับดาบจำลองอันที่สองได้ตั้งไว้ที่ห้องพิเศษ ของวัง เรียกว่า "ห้องแห่งพระมณีและพระแสงดาบ" (KENJI NO MA)   นอกจากนี้ยังยึดถือกันว่า การเสด็จขึ้นครองราชย์ของพระจักรพรรดิองค์ใหม่จะสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อทรงเข้าร่วมพระราชพิธีสืบทอดพระมณีและ
พระแสงดาบจำลอง เรียกว่า "KENJI TOGYO NO GI" ซึ่งเป็นพระราชพิธีแบบชินโตที่สำคัญที่สุดในพระราชพิธีราชาภิเศก

ใน KOF  ตระกูลคุซานางิ เป็นผู้รักษาดาบคุซานางิ  ตระกูลยางามิ เป็นผู้รักษามณียาซากะนิ  และตระกูลคางุระ เป็นผู้รักษากระจกยาตะ  ส่วนที่ว่ากลุ่มโอโรจิทั้งแปดซึ่งได้แก่ ริวจิ ยามาซากิ, เกนิซ ,ไวซ์, มาชัว, คริส, เชลมี่, ยาชิโร่ และรวมถึงเลโอน่าด้วย นั้นรับบทเป็นศัตรูของทั้งสาม