Afstandelijk betrokken zijn geen oordeel vellen    Hoe gemakkelijk laten we ons verleiden om te oordelen. Hoe gemakkelijk denken we dat wij het beter hadden gekund dan de andere...(elk oordeel houdt een veroordeling  in zich) Luister naar de gesprekken van mensen. Op de bus of tram, bij de slager of de bakker. Gewoonlijk begint het met commentaar over het weer. Als het regent is het te nat, en als de zon schijnt is het te warm. (Wanneer is het goed weer? En is niet alle weer goed weer voor iets, of voor iemand?) Daarna gaat de kritiek verder over dingen die men gezien heeft op TV, of gehoord op de radio. En wat er allemaal in het dagblad staat... over de politiek, de dierenbescherming, de ouden van dagen, drugs... te veel om op te noemen. Het is een zulkdanige slechte gewoonte geworden, dat we niet langer beseffen hoe weinig positief ze is. Want, positief denken, daar hebben we toch ook al van gehoord? Wat we willen zeggen: oordelen is negatief. En elke negatieve gedachte, zeker elk negatief woord dat we uitspreken wordt in negatieve energie omgezet en bewaard in de universele energie, waar anderen, ons nog onbekende elementen, graag gebruik van maken om het onheil, dat we zelf stichten, verder uit te bouwen. Door onze eigen negatieve gedachten creëren we  de mogelijkheid om de wereld negatiever te maken.  Dit is een proces dat we moeten omkeren. En als je iets wil veranderen, moet je niet beginnen met de ander; maar elk met zichzelf. (De echt negatieve mensen gaan nu van onszelf zeggen dat wij, door dit te schrijven, zelf oordelen, en negatief zijn. En feitelijk hebben ze gelijk, moest het niet zijn dat wij die negatieve gedachte -bewust-vast-houden, niet toelaten opgenomen te worden in de universele Energie, en ze bovendien proberen om te zetten in positieve gedachten welke wij naar jullie zenden)  Dit is het proces wat we moeten leren door ons afstandelijk, doch betrokken op te stellen. Luisteren, kijken, observeren en vragen stellen. Eerst aan onszelf. En zolang tot we de vaste gewoonte hebben aangeleerd om alle negatieve gedachten of woorden -bij onszelf- om te zetten in positieve. Eens we zover zijn zullen we ook de juiste woorden, en het juiste moment vinden om andere mensen op een zachte en vriendelijke manier attent te maken op de positieve kant van hun gedachten. Een kort verhaal ter illustratie: twee oude mensen, ze zijn reeds 40 jaar samen en gelukkig, willen gaan scheiden. Alle vrienden, verwanten en buren uiten zware commentaar, vooral wanneer ze vernemen dat de oude man wil gaan trouwen met een jongere vrouw. Hij wordt uitgescholden voor de oude bok die nog wel een groen blaadje lust, en nog veel erger... Iedereen heeft zo zijn eigen reden om de oude man, en zijn oude vrouw die het blijkbaar gemakkelijk aanvaardt, met hun commentaar te bestoken. Slechts zij, de twee oudjes, kennen de waarheid. 40 jaar zijn ze kinderloos geweest. De oude vrouw haar schoot is droog geworden, maar de oude man heeft nog jonge lenden. En in die tijd was nakomelingen hebben erg belangrijk. Dus, en juist uit liefde voor haar man, had de oude vrouw hem er praktisch toe gedwongen om een scheiding aan te vragen, en moest hij beloven te zullen huwen met een meisje van 35, een weeskind dat alleen leefde en het niet zo makkelijk had. Met haar zou hij nakomelingen hebben. Hoe het verhaal verder loopt is voor ons niet van belang, wel dat we niet mogen oordelen, dat we niet voorbarig tot conclusies mogen komen. Ons inzicht is te beperkt daarvoor. En bovendien moeten wij ons niet moeien met wat een ander doet. Dat gevoel van verplichte christelijke liefdadigheid moeten we afleggen. Laten wij, -elk voor zichzelf- naar onze eigen gedachten en daden kijken, en proberen we naar beste vermogen te doen wat we kunnen. Dan wordt vanaf nu de wereld al een stukje beter. Eens we zelf een juiste positieve ingesteldheid zullen hebben ontwikkeld, zal het meeleven met anderen als vanzelf komen, en op de juiste manier. Niet opgelegd. Niet gedwongen. Het positieve weet immers dat alles goed is en de ander tijd nodig heeft om positief te worden, het niet onze taak is hem te dwingen, wij enkel een voorbeeld kunnen zijn. En zelfs, wanneer wij ervaren dat een ander, wat wij noemen -slecht of verkeerd- doet, zullen wij weten en inzien dat ook dat zogezegde kwaad toch nog altijd ergens goed voor is. Wij zullen gestopt zijn met oordelen, en hebben daardoor een dieper inzicht ontwikkeld in de werking van de universele Energie, die altijd positief is. 100%. En daaraan te mogen meewerken wordt onze vreugde. Eindelijk weten we dat we niet alleen staan, en dat niets van wat we denken of doen, omdat we het juist doen, nutteloos is. Integendeel. We dragen bij tot de voortdurende uitbreiding van de grote, positieve Universele Energie. Eindelijk worden we Mens. Wij wensen jullie vreugde, geluk en gezondheid