Association Area : lonesome hardcore

Οι Association Area κυκλοφόρησαν έαν απο τα πιο ενδιαφέροντα album φέτος. Επιθετικό, πειραματικό emocore με jazz ανησυχίες. Ο ηγέτης τους και μορφή του underground Kevin-Stewart Panko μας χάρισε μια περικτικότατη συνέντευξη μέσω e-mail. Καλό κουράγιο...

- Μια μικρή βιογραφία του group θα ήταν χρήσιμη γι αρχή ...

- Αρχίσαμε 5 χρόνια πρίν σαν ένα instrumental group με δύο μπασίστες , κιθάρα και drums. Παίζαμα έτσι για περίπου ένα χρόνο.Κατά ένα περίεργο τρόπο o Matthew, ο τραγουδιστής μας, ήταν στις δύο συναυλίες που παίζαμε σαν instrumental group.Έτσι μας πλησίασε για να μπεί κι αυτός στο group.Έιμασταν 5 μελείς για κανα-δύο χρόνια, στην διάρκεια των οποίων ηχογραφήσαμε ένα 7'' το "Tundra" ,ένα miniCD το "Stop Motion Has been" και ένα διπλό live CD, το οποίο περιέχει μέσα κι άλλες τρείς μπάντες και είναι πολύ δυσεύρετο σήμερα.Την παραμονή της πρώτης μας αμερικάνικης περιοδείας ένας απο τους 2 μπασίστες μας έφυγε, επειδή είχε σοβαρά προσωπικά προβλήματα, τα οποία δεν τον αφηναν να είναι με το συγκρότημα και έτσι συνεχίσαμε χωρίς αυτόν μέχρι και σήμερα, με την σύνθεση: Matthew Daley (vocals), Kevin Stewart-Panko(guitar),Graig Young (bass),Chris Gramlich (drums). Σκεφτήκαμε να προσθέσουμε μια δεύτερη κιθά-ρα, αλλά τελικά δεν το κάναμε. Το όνομα Association Area είναι κάτι που μου ήρθε στο μυαλό τις μέρες που ακόμη σπούδαζα ψυχολογία. Αναφέρεται στα ανεξερεύνητα μέρη του ανθρώπινου εγκεφάλου, που είναι υπεύ-θυνα για την επεξεργασία, σύνδεση και σύνθεση μεταξύ των εξερευνημένων μερών. Οι Association Areas είναι αυτές που μας απιτρέπουν να κάνουμε πράγματα όπως να περπατάμε και να μασάμε τσίχλα ταυτόχρονα.

- Υπάρχουν μερικά jazzy breaks τραγούδια σας. Αυτά προέρχονται από τις μουσικές επιρροές ή αποτελούν μέρος της γενικότερης παράνοιας, που είναι η μουσική σας;

- Προέρχονται από διάφορα σήμεια. Πρώτα απ'όλα θα έλεγα ότι η jazz και η fusion είναι μεγάλες επιρροές μας. Μάλιστα, καθώς γράφω αυτό το κείμενο, ακούω το Free Jazz του Ornett Coleman, αλλά νομίζω ότι θα ξεγελούσαμε τους εαυτούς μας, αν πιστεύαμε ότι θα μπορούσαμε να παίξουμε πραγματικά jazz. Έτσι, τα μέρη αυτά είναι ένας τρόπος να εκφάζουμε τις επιρροές μας, χωρίς να γινόμαστε ρεζίλι! Ακόμη,το κάνουμε σαν μια προσπάθεια να ξεφύγουμε από το συνηθισμένο fast riff-heavy riff-mosh part κτλ. Η αντίθεση αποτελεί ένα μεγάλο μέρος των συνθέσεών μας και το να ενώνουμε μέρη, τα οποία φυσιολογικά δεν θα ταίριαζαν μαζί ή που είναι αναπάντεχα, είναι κάτι για το οποίο είμαστε περήφανοι.

- Επισης η μουσική σας είναι πολύ τεχνική. Σπουδάζετε μουσική ή αυτό προέρχεται από το συνεχόμενο παίξιμο και τζαμάρισμα ;

- Το αστείο είναι οτι σαν συγκρότημα δεν εξασκούμαστε τόσο πολύ όσο θα νόμιζε κανείς. Εξασκούμαστε 2 φορές την εβδομάδα το πολύ, για 2 ώρες και τον περισσότερο απο αυτο τον χρόνο τον σπαταλάμε με το να καθόμαστε και να περιμένουμε κάποιον από εμάς να καταλάβει γιατί ο εξοπλισμός του δεν δουλεύει! Δεν νομίζω ότι κανένας μας είναι απίστευτος μουσικός, ιδιαίτερα σε σύγκριση με κάποια απο τα σύγκροτηματα που μας παρομοιάζει ο τύπος. Αυτο που εννοώ είναι οτι αν και είμαστε ικανοί παίκτες, αλλά δεν νομίζς ότι κανείς από μας να κερδίσει κάποια απο τα best of δημοψηφίσματα των μουσικών περιοδικών. Η τεχνική που έχουμε αποκτήσει οφείλεται στο γεγονός οτι δημιουργούμε μουσική με έναν ανορθόδοξο τρόπο και στο οτι στη μουσική τίποτα δεν είναι ιερό. Συνήθως μας παίρνει 3 μήνες να ολοκληρώσουμε ένα κομμάτι, επειδή συνεχώς γράφουμε, ξαναγράφουμε και βγάζουμε το Χριστό από τα κομμάτια για βδομάδες ...

- Στη Βόρειο Αμερική και τον Καναδά μοιάζει να έχει δημιούργηθεί μια σκηνή με συγκροτήματα σαν τους dillinger escape plan, candaria,bloodlet, keelhaul κτλ. Νιώθετε μέρος αυτής της σκηνής; Γιατί πιστεύεις οτι οι μπάντες από Β. Αμερική και Καναδά παίζουν έτσι;

- Για την ακρίβεια, υπάρχουν και οι canvas από την Αγγλία, αλλά καταλαβαίνω τι εννοείς... Όντως, πάιζει ως ένα βαθμό ρόλο η γεωγραφία. Όπως οι Ευρωπαίοι και οι σκανδιναβοί έχουν την τάση να παίζουν power metal και gothic female fronted metal, οι βορειοαμερικανοί έχουν ένα περισσότερο hardcore, thrash, punk, cross-over παρελθόν. Κι αυτό φαίνεται γιατί μπορείς να καταλάβεις την διαφορά μεταξύ μιας ευρωπαικής μπάντας που παίζει noisecore ή metalcore από μια αμερικάνικη. Ωστόσο πιστεύω οτι όσο ο κόσμος γίνεται μια παγκόσμια κοινό-τητα, με το internet κτλ. αυτή η ιδιαιτερότητα θα χαθεί. Μπορεί να το δείς ήδη αυτό σε μπάντες όπως οι Knut και Ananda της noisecore σκηνής και σε κάποιες σαν τους Ιced Εarth στο metal. Θα υπάρχουν σίγουρα διαφορετικά ηχοχρώματα ανάλογα με την περιοχή και τις προσωπικές εμπειρίες, αλλά η ιδέα οτι ένας συγκεκριμένος ήχος θα είναι το σήμα κατατεθέν μιας συγκεκριμένης περιοχής καταρρέει.

- Ακούγοντας το album σας σε μερικά σημεία μου θυμίσατε τις πιο έντονες στιγμές των Fugazi. Είναι μαι απο τις κύριες επιρροές σας; Ποιά άλλα συγκροτήματα σας έχουν επηρεάσει;

- Fugazi ; δεν είμαι σίγουρος αν κάποιος στην μπάντα γουστάρει τους fugazi αλλά εγώ δεν ήμουν ποτέ μεγάλος τους fan. Έχω ακούσει μόνο το "in on the killtaker", αλλά δεν ξετρελάθηκα...Αλλά ακούω συχνά να μας παρομοιάζουν με τους Fugazi τώρα τελευταία, οπότε ίσως θα έπρεπε να τους ξανατσεκάρω. Το κουφό με την μπάντα είναι οτι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες επιρροές. Υπάρχουν λίγες μπάντες που αρέσουν πραγματικά σε όλους : Mr. Bungle, the Dillinger Escape Plan, Neurosis, Cave In είναι αυτές που μου έρχονται στο μυαλό τώρα. Προσωπικά, η λίστα με τα αγαπημένα μου συγκροτήματα αλλάζει κάθε μέρα, οπότε αυτό δεν βοηθάει στο να αποκτήσεις μια σαφή εικόνα, αλλά βοηθάει πολύ στο γράψιμο της μουσικής,Για παράδειγμα μια μέρα μπορεί να είμαι σε φάση jazz, οπότε να γράψω κατί jazzy και να το προσθέσω στο κομμάτι που ετοιμάζουμε εκείνη την περίοδο.Μια άλλη φορά μπορεί να ακούω πολύ emo-core.Ποιός ξέρει;Αυτές τις μέρες όμως είμαι περισσότερο επηρεασμένος απο αυτά που συμβαίνουν γυρω μου κοινωνικά παρά μουσικά. Δεν ξέρω αν αυτο απαντά στην ερωτησή σου...

- Κρίνοντας απο το album οι συναυλίες σας πρέπει να είναι πραγματικά θυελλώδεις. Έχετε παίξει έξω απο τον Καναδά; Ποιά ήταν η αντίδραση;

- Οι συναυλίες μας μπορούν να είναι αρκετά τρελές,αφού για τον Matthew και μένα είναι μια φοβερή εξωτερί-κευση συναισθημάτων. Δεν ξέρω ποιά είναι τα κίνητρα των άλλων παιδιών για να παιζουν live. Περιοδεύσαμε την ανατολική πλευρά του Καναδά και των ΗΠΑ τον προ-ηγούμενο Μάιο και όλες τις ΗΠΑ μόνοι μας. Η αντίδραση του κοινού είναι συνήθως η ίδια όπου κι αν πάμε. Συνήθως οι θεατές απλά στέκονται προσπαθώντας να καταλάβουν τί στο καλό κάνουμε... Ζωντανά είμαστε ένα διαφορετικό συγκρότημα απ'ότι στο δίσκο. Προφανώς δεν μπορούμε να αναπαράγουμε τα σημεία με τις διπλές και τριπλές κιθάρες,οπότε αυτό το αντισταθμίζω με πολύ αυτοσχεδιαστικό θόρυβο και chromatic αυτοσχεδιαστικό θόρυβο και chromatic runs. Μερικές φορές ο Matt τραγουδάει όπως στον δίσκο, άλλες όχι. Είναι όλα πολύ απρόβλεπτα που κάνει την διαδικασία πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά μάλλον τσαντίζει αυτούς που έχουν έρθει για να ακούσουν μια παρεμφερή ερμηνεία των κομματιών του δίσκου. Ακόμη έχουμε strobe lights και δυνατές λάμπες αλογόνου το οποίο επίσης τσαντίζει τους θεατές, ιδιαίτερα αν έχουν ευαίσθητη ίριδα..Το κυρίως πρόβλημα είναι οτι επειδή δεν έχουμε έναν εύκολα κατηγοριοποιήσιμο ήχο καταλήγουμε να παίζουμε με συγκροτήματα που έχουν λίγα κοινά με μας, οπότε το κοινό δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα. Συνήθως περισσότερο απο το μισό κοινό φεύγει, το οποίο είναι καλύτερο απο τις ιστορίες που έχω διαβάσει για τα πρώτα σόου του Ornette Coleman στις νοτιες πολιτείες στα 50's ,όπου στην κυριολεξία δεχόταν επιθέσεις από το εξαγριωμένο πλήθος... Τέλωσπάντων, παρ'όλα αυτά προσπαθώ να περναώ καλά στο δρόμο.

- Φαίνεται να υπάρχει ένα καλό feedback από το mainstream τύπο για σας (4Κ στο Kerrang!). Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τους στίχους σας στο "oppasable thumbs as a burden". Πώς νιώθετε γι'αυτό;

- Τι λένε οι στίχοι μας; Ποτέ δεν κάθησα να διαβάσω τους στίχους των τραγουδιών μας και δεν ξέρω σε τι αναφέρονται. Δεν έχω ποτέ συζητήσει για αυτούς με τον Matt γιατί είναι κάτι προσωπικό γι'αυτόν. Απλά με ενδιαφέρει πως θα ταιριάξουν με τη μουσική και αυτό είναι αρκετό , όσο δεν τραγουδάει Nazi/white Power ύμνους! Είναι cool και εντυπωσιακό το ότι ο mainstream τύπος έχει αντιληφθεί οτι κάνουμε κάτι έξω από τα συνηθισμένα και δεν μας έχει σταυρώσει γι'αυτο, πράγμα που συμβαίνει συχνά με τις περισσότερες metal/hardcore μπάντες. Όμως όσο καλά λόγια και να μας λένε δεν πρόκειται να αλλάξει ο τρόπος και τα κίνητρα για τα οποία γράφω και παίζω μουσική. Η αναγνώριση είναι καλό να υπάρχει και ειλικρινά περίμενα πολύ χειρότερα σχόλια αλλά όλα αυτά μπαίνουν απο το ένα αυτί και βγαίνουν απο το άλλο γιατί ότι κάνω το κάνω για μένα.

- Από πού προέρχεται όλη αυτή η οργή και η ενέργεια στη μουσική σας; Τί είναι αυτό που στην καθημερινή ζωη σας τη δίνει;

- Η ενέργεια στη μουσική μας προέρχεται απο μια μεγάλη ποικιλία πηγών, αλλά περισσότερο απο τα προσωπικά μας γούστα και τη συναισθηματική έκρηξη. Όσο κι αν μου αρέσει η jazz δεν αφήνει πολύ χώρο για συναισθηματική έκφραση. Ακόμη είναι και θέμα προσωπικότητας. Τα ζητήματα της μπάντας είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να οδηγήσω 15 ώρες για ένα σόου, να φόρτωσω το βαν ενώ όλοι οι άλλοι κωλοβαράνε ή να παίζω ένω υποφέρω από τενοντίτιδα. Όσο για το απο που προέρχεται η οργή και ο θυμός,αυτό είναι τόσο ακαθόριστο όσο και οι μουσικές μου επιρροές. Υπάρχουν φορές που δεν μπορώ να περιγράψω πόσο μου τη δίνει ο καιρός ή οτιδήποτε από τη δουλειά, το σπίτι, τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας,το μποτιλιάρισμα, το να ζω κάτω από το όριο της φτώχειας για 7 χρόνια.

- Στο "quality body parts" τονίζετε "there is nothing new in these days…". Τί κάνεις για να αποφύγεις την πλήξη,εκτός από το να παίζεις μουσική;

- Προσωπικά, διαβάζω ο,τι πέσει στα χέρια μου. μπορεί να πάω στο γιατρό και να διαβάσω ότι να'ναι, όσο περιμένω. Διαβάζω τα πάντα απο πορνοπεριοδικά μέχρι εγχειρίδια ιατρικής, έτσι για τη φάση... Ακόμη, μ'αρέσει να γράφω για τη μουσική σε διάφορα περιοδικά, να κάνω δισκότσαρκες με τις ώρες και να βλέπω αθλητικά. Σαν καναδός λατρεύω το χόκεϋ,αλλά προσπαθώ να τσεκάρω εναλλακτικά σπορ όπως το κρίκετ και το αυστραλέζικο ποδόσφαιρο.

- Ξέρω οτι γράφεις για το περιοδικό Terrorizer (το οποίο θεωρώ το καλύτερο για extreme μουσικές απολαύσεις...). Αυτό έχει βοηθήσει με κάποιο τρόπο το συγκρότημα; Ως μουσικοκριτικός πρέπει να ακούς πολλά album. Ποιά σου άρεσαν περισσότερο τελευταία;

- Υπάρχει μια μακρά σχέση μεταξύ εμένα και του Terrorizer που μας βοήθησε να κλείσουμε το συμβόλαιο με την Lunasound. Ο Stewart απ'τη Lunasound αναγνώρισε το όνομα μου από το Terrorizer και του έστειλα ένα demo. Το ένα έφερε το άλλο και τελικά υπογράψαμε. Ακόμα είναι μάλλον πιο εύκολο για μας να προβαλλόμαστε από το περιοδικό σε σχέση με τις υπόλοιπες άγνωστες μπάντες. Ίσως να μην είναι αυτό δίκαιο, αλλά απ'την άλλη σκέψου οτι δεν μπορούμε να δώσουμε μια συναυλία στην πόλη μας γιατί η σκηνή είναι πραγματικά σκατά εδώ. Όσο για δίσκους συνιστώ : Taken-"and they slept", Drowningman-" Drowningman still loves you", Kong-"88-95", και τα νέα album των Keelhaul, Pig Destroyer, Neurosis, Darkest Hour και Sigh.

- Τελευταία ερώτηση! Πιστεύεις οτι ο θυμός και η σύγχυση εκφράζονται καλύτερα μέσω επιθετικής κιθαριστικής μουσικής; Θα πειραματιζόσασταν με ηλεκτρονικά ή hip-hop breaks για έναν πιο ποικιλόμορφο ήχο;

- Οτιδήποτε μπορεί να είναι διέξοδος για οργή και αγανάκτηση -κοίτα την αγωνία που εκφράζει ο Eric Clapton στο Layla- αλλά νομίζω οτι η κιθαριστική μουσική είναι ο καλύτερος τρόπος, αν και αυτό μπορεί να γίνει με heavybeat techno, funk ή hardcore hip hop ή τρελή jazz. Με την παραμόρφωση της κιθάρας όμως, αυτό γίνεται περισσότερο φυσικά. Αν και εξαρτάται απ'το άτομο... Η γυναίκα μου, για παράδειγμα, βρίσκει αυτή την ανακούφιση μεσα απο την mainstream μουσική, κάτι που δεν ισχύει για μένα. Ο καθένας με τα γούστα του, υποθέτω.

Αν θέλετε κι εσείς να ... ανακουφιστειτε, και έχετε τόσο περίεργα γούστα όσο ο κύριος Kevin, αγοράστε το Lonesome Deco και καλή ανάρρωση!

top