τεύχος #1 |
Bridge + Tunnel Δεύτερο άλμπουμ για τους Bridge+Tunnel και ένα μαύρο διαμάντι αρχίζει σιγά-σιγά να λάμπει. Οι διαβρωτικές ακτίνες των Neu! χτυπούν πάνω του διαστρεβλωμένες από το μονοχρωμικό πρίσμα των Aplliance και αντανακλώνται σε ένα ένα κόσμο απαλλαγμένο από φαντάσματα, ταράσσοντας την μοντέρνα πληκτικότητα των ομοιογενών κτιρίων,ανθρώπων και καιρών. Μίνιμαλ εξωτερικά, πολυμορφικοί ενδότερα, το εν΄δεύτερο των B&S μελαγχολεί μαζί μας... |
-Για αρχή ένα μικρό βιογραφικό, γιατι σας ανακάλυψα πρόσφατα μέσω των Aplliance. -Oι Bridge & Tunnel με εμένα και τον Markus Bihler που προέρχεται απότην Γερμανία .Εγώ είμαι από την Νεα Υόρκη .Συναντηθήκαμε στο Λονδίνο περίπου 3 χρόνια πριν και μετά από μερικά άτυχα πειράματα, δουλεύουμε μαζί συνεχώς . -Στο Website σας λέει ότι έπαιζες σε ένα grindcore σχήμα στην Νέα Υόρκη ενώ μου είπες ότι έπαιζες και στους Ladybug Transistor! -Ήμουν σε μια μπάντα τους Cattlepress. O ήχος ήταν ένας συνδιασμός μεταξύ των πρώ-μων Swans/Godflesh και βρετανικού grind σαν τους Napalm Death/Carcass. Δύο κιθάρες, μπάσσο και drum machine. Ο μπασίστας μας ήταν ένας καλός μου φίλος, ο Javier Villegas (πρων των θρυλικών hardcore agitators Born Against ), o oποίος ήταν και στους Ladybug Transistor εκέινη την εποχή. Οι Ladybug μου ζήτησαν να παίξω σαξόφωνο στο πρώτο τους άλμπουμ και σε μερικές συναυλίες. Τίποτα το πολύ σοβαρό . -Ποιές είναι κατά τη γνώμη σου ανάμεσα στο πρώτο και το νέο άλμπουμ ; -O Mark και εγώ συνήθως δουλεύουμε πολύ γρήγορα, δεν καθόμαστε και συζητάμε για το τι πρέπει να κάνουμε, πως να ηχούμε. Απλά βουτάμε μέσα και αρχίζουμε δουλειά. Για μένα ,το πρώτοάλμπουμ ήταν σαν να βάζεις τα πόδια σου στον ωκεανό, όπως όταν δοκιμάζεις την θερμοκρασία του νερού . Μαθαίναμε ο ένας στον άλλον, εξελίσσοντας την ταυτότητα μας. Δεν υπήρχε μεγάλο διάλειμμα αναμέσα στις ηχογραφήσεις των δυο άλμπουμ, αλλά νομίζω ότι το νέο άλμπουμ έχει ένα πιο κατασταλλαγμένο ήχο .Γνωριζόμασταν καλύτερα και είμασταν πιο άνετοι στο να εκ-φράζουμε τις ιδέες μας. Ακόμη έπαιξα αρκετή κιθάρα και τραγούδησα περισσότερο και ο Mark "έσπαγε" τα keyboards, ξέρεις, πέρναγε καλά... -Ο τίτλος του άλμπουμ είναι Without Ghosts ,αλλά μουσικά και στιχουργικά φαντάσματα ξεπηδάνε από κάθε γωνία .Δεν είναι οξύμωρος ο τίτλος ; -Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά δεν το κάναμε επίτηδες .Ο τίτλος προέρχεται από ένα απόσπασμα, αν και δε θυμάμαι τώρα ποιός το είπε, σχετικά με την άψυχη αρχιτεκτονική των αεροδρομίων, των εμπορικών κέντρων, το να είσαι σε μέρη "χωρίς φαντάσματα". Αυτή η ατμόσφαιρα με ενοχλεί πολύ το να θάβεις την ιστορία ή τα φαντάσματα κάτω από τόνους τσιμέντου, ατσαλιού και άχρωμου φωτισμού. Εάν η κόλαση υπάρχει, τότε μοιάζει με τράπεζα! Ο ήχος μας είναι γεμάτος σκοτάδι, φιλικό και αφιλόξενο, αγκαλιάζοντας την ιστορία και τον "τόπο" σε κάθε του στροφή. -Μερικές φορές μου θυμίζετε τους Neu! και Kraftwerk κυρίως αισθητικά. Είναι η πρώιμη 70's γερμανική σκηνή κύρια επιρροή ; -Κοίτα, και οι δύο ακούμε πολλά από αυτά τα πράγματα, αν και ρυθμικά είμαστε αρκετά διαφορετικοί απο τον Kraut rock/Motorik ήχο. Είμαστε πιο πολύ αμερικάνοι κατά κάποιο τρόπο. Αλλά, βέβαια, οτιδήποτε ακούς σε επηρεάζει είτε το θέλουμε, είτε οχι . -Συνδυάζετε beats με κιθαριστικές/keyboard μελωδίες .Τι έρχεται πρώτα όταν γράφετε ένα κομμάτι ; - Είτε το ένα ή το άλλο .Κάποιες φορές έχουμε μια ενδιαφέρουσα keyboard ή κιθαριστική progression progression και χτίζουμε πάνω της. Άλλωστε, προγραμματίζουμε ένα ρυθμό και προσθέτουμε μελωδιές. Δεν έχουμε κάποια φόρμουλα . -Στο ένθετο λέτε ότι χρησιμοποιήσατε παράδοξα "όργανα" όπως τηλεόρασεις, δαίμονες και prog rock! Aλήθεια ; - Χρησιμοποιήσαμε τα πάντα ,είτε για να δημιουργήσουμε μουσική, είτε σαν ερέθισμα... -Το artwork είναι υπέρμίνιμαλ . Ένα τετράγωνο , ένα τρίγωνο και ένας κύκλος. Τι συμβολίζουν αυτά για σένα προσωπικά ; - Πήρα αυτά τα σύμβολα από ένα βιβλίο γραφιστικού design. Είναι μια άσκηση στη σχολή Bauhaus. H ιδέα είναι ότι κάθε αντικείμενο αποτελείται από αυτά τα συστατικά. Το καφέ χρώμα προκύπτει αν αναμίξεις τα βασικά χρώματα. Το χρησιμοποιούμε σαν βοήθημα, τα θεμέλια της σύνθεσης. Δεν είναι καν νότες, είναι ήχος : το μουρμουρητό του ψυγείου σου, η ατμόσφαιρα του αυτοκινη-τόδρομου, τα παιδάκια στο μακρινή παιδική χαρά, οι γείτονες που παρακολουθούν ένα αγώνα στην τηλεόραση. -Στο true and cruel λες "if I had money I'd buy you the world, to destroy it". Και γενικά αντιλαμβάνομαι ένα αντιεξουσιαστικό αίσθημα σε κάποια τραγούδια... -Το L.A. Nights με ένα ανάλογο remix θα μπορούσε να γίνει αρκετά χορεύτικο... -Ένα εναλλακτικό remix του L.A. Nights ήδη υπάρχει. Αρχικά γράψαμε αυτό το κομμάτι για μια επίδειξη μόδας για να συνοδεύει τα μοντέλα να περπατούν σε αυτό το ηλίθιο κομμάτι χαλί. Ίσως να κυκλοφορήσουμε το αυθεντικό mix μια μέρα γιατί είναι total psychedelic dancefloor ! -Στο As They Appear λες ότι nothing is like it used to be in this cruel fucking world…Τι νοσταλγείς περισσότερο σήμερα ; -Το μυστήριο του να είσαι παιδί. Όχι να είσαι ξεθεωμένος αλλά να αισθάνεσαι ότι ο κόσμος είναι γεμάτος ευκαιρίες και άγνωστο. Και σήμερα καμιά φορά νιώθω έτσι, αλλά φεύγει (το συναίσθημα) καθώς μεγαλώνεις και γίνεται δέσμιος της συνήθειας. Είμαι αρκετά νοσταλγικός τύπος .... -Ποιά είναι η σχέση σας με την Harmasonic ;Σας συμπεριφέρονται ωραία ; -Είναι καλοί άνθρωποι, αλλά ας πούμε ότι θα μπορούσαν να κάνουν πολλα περισσότερα . (σ,Σ: η αλήθεια είναι ότι η Harmasonic πρόσφατα χρεωκόπησε, οπότε οι Bridge & Tunnel δεν έχουν συμβόλαιο, αν έχετε κάποιο γνωστό...) -Νομίζω ότι η Αγγλική post rock σκηνη διαφέρει από την αμερικάνικη στο ότι μπάντες όπως εσείς έχουν ένα ποιό κατατονικό συναίσθημα .... -Συμφωνώ, έως ένα βαθμό, αλλά υπάρχουν μπαντες όπως οι Bardo Pond, Labradford, Gybe!, Black Heart Procession, Codeine κτλ που είναι πολυυυυ μελαγχολικές. Νομίζω ότι αναφέρεσαι στη σκηνή του Chicago. Η Αγγλία ήταν πάντα ένα μελαγχολικό μέρος λόγω καιρού. Αλλά δεν βγαίνει σήμερα σκοτεινή μουσική από όλα τα μέρη του κόσμου ; |
Πρωινό ξύπνημα άλμπουμ :Dennis Wilson -Pacific Ocean Blue Walkman άλμπουμ : Mule- If I don't Six Θλιμμένο άλμπουμ : David Crosby -If I Could Remember My Name Άλμπουμ οδήγησης :High On Fire-The Art OF Self Defense Πάρτυ άλμπουμ : Devo -Whip It Σχετικά με το 2001 Η Hydra Head είναι συνεχώς η καλύτερη ετικέτα τα τελευταία χρόνια οπότε οι κυκλοφορίες τις είναι στα καλύτερα μου . Zeke -Death Alley, Neurosis - A Sun That Never Sets . To τελευταίο Bardo Pond σκίζει , όπως και το νέο Papa M. Μισώ την περισσότερη από τη σύγχρονη μουσική γι΄άυτο είμαι αρκετά εκλεκτικός. Η τελευταία προσπάθεια των Labradford μου φάνηκε απογοητευτική. Οι Tortoise έχουν αρχίσει να γίνονται βαρετοί.To post rock γενικά έχει αρχίσει να με εκνευρίζει. Στη νέα μουσική νομίζω ότι το metal κρύβει τις περισσότερες εκπλήξεις .
|